Κύριε διευθυντά,
από τις 14 Φεβρουαρίου του µακρινού 1980, που ξεκίνησε ως νέο παλικαράκι µέχρι σήµερα, δεκαετίες µετά, αδιάκοπα, ακούραστα, µε σοβαρότητα, υπευθυνότητα και βαθιά εντιµότητα ο Γιώργος Βεργανελάκης προσέφερε τα πάντα στην εταιρεία που πολύ αγάπησε: την ΑΝΕΚ LINES!
Αγωνίστηκε, εργάστηκε, έτρεξε, δούλεψε επτά ηµέρες την εβδοµάδα, 365 µέρες το χρόνο, τον κάθε χρόνο των 45 εργασιακών του ετών. ∆ούλεψε, ατέλειωτες ώρες, καθηµερινές και σχόλες, για δύο και ενίοτε για τρία άτοµα.
Πάντα έτρεχε. Από τα πρώτα γραφεία της εταιρείας στην στοά Βαρδινογιάννη & τα δεκάδες πλοία της ΑΝΕΚ εσωτερικού και Αδριατικής, ως τα Κεντρικά της Λ. Καραµανλή, έβλεπες στα γρήγορα βήµατα του Βέργου (όπως όλοι τον αποκαλούσαµε) την έγνοια του να προλάβει να κάνει τόσα και άλλα τόσα.
Για τον Βέργο η δουλειά δεν ήταν αγγαρεία, δεν ήταν κόπος… ήταν ΠΡΟΣΦΟΡΑ. Ίσως γιατί το ιερό, αδιαπραγµάτευτο ”πρότυπό του” ήταν ο Άγιος Παππούς Ειρηναίος.
Με όρεξη εφήβου µάθαινε συνεχώς ότι θα µπορούσε να βοηθήσει & να εξελίξει την δουλειά του στην ΑΝΕΚ, ξενυχτώντας πολλές φορές στην εταιρεία.
Στερήθηκε πολύ την οικογένεια του, την «καλή του καπετάνισσα την Μάρω» και τα παιδιά του, την Ελένη του και την Γεωργία του, που όλο τον ρωτάγανε «µπαµπά πότε θα έρθεις» και κείνος τους απαντούσε µε την µπάσα φωνή του καθησυχαστικά : «να είστε φρόνιµες και εγώ, όταν έρθω, θα σας κρατάω σου…»! Και τι περίεργο! Παρά τις ”σπιτικές” απουσίες του µεταλαµπάδευσε την αγάπη του για την ΑΝΕΚ ακόµα και στα πέντε εγγόνια του: από το ακριβό του Μαριέτι ως το µικρό του Γιωργάκη!
Ο Βέργος ποτέ, µα ποτέ επί µισό σχεδόν αιώνα, δεν «ξαπόστασε» σε «υψηλές κουβεντούλες» ή «συναδελφικούς καφέδες». Με κόπο, αγώνα, πολλές στενοχώριες, αλλά και χαρές, ήταν πάντα παρών στην ΑΝΕΚ.
Μόνο του όπλο… η δουλειά του. Η βαθιά έντιµη δουλειά του που τον οδήγησε βήµα-βήµα και πανάξια στη δύσκολη θέση του δ/ντού Προµηθειών και Συµβάσεων της ΑΝΕΚ LINES. Κι εκείνος εκεί… ανεξάρτητα από τα ”γαλόνια” να τρέχει για όλους και όλα.
Οι εποχές ήταν και καλές µα ήταν και… ζόρικες. Είτε ως υπάλληλος, είτε ως στέλεχος, είτε ως δ/ντής ο Γιώργος Βεργανελάκης τράβηξε «πολύ κουπί» στην ΑΝΕΚ. Λειτούργησε ως κυµατοθραύστης εισπράττοντας και αποσοβώντας «µεγάλα κύµατα» από «µεγάλες φουρτούνες».
Η συµπεριφορά του και ο τρόπος του δίδαξε πάνω από όλα ήθος και «πρεπειά» αλλοτινών εποχών.
Τελειώνοντας θα ήθελα να πω ότι εργαζόµενοι -στελέχη σαν τον Γιώργο Βεργανελάκη ∆ΕΝ υπάρχουν στις µέρες µας και ούτε θα υπάρξουν.
Είναι αυτοί οι ξεχωριστοί άνθρωποι που δίνονται ψυχή τε και σώµατι σε αυτό που πιστεύουν, σε αυτό που κάνουν και που εν τέλει κερδίζουν τον σεβασµό των άλλων, γιατί είναι απλά ΦΑΡΟΙ, που φωτίζουν τα σκοτάδια της µιζέριας και της ολιγοπιστίας µας!!!
Καλός (συνταξιούχος) πολίτης αγαπητέ Γιώργο Βεργανελάκη
Αν και είµαι σίγουρη ότι έχεις πολλά να δώσεις ακόµα!
Με πραγµατική εκτίµηση
η πρώην συνάδελφός σου
Άννα Νικολακάκη
