(Με αφορµή την απόρριψη αποβλήτων στην παραλία της Παχιάς Άµµου
Κύριε διευθυντά,
δεν είναι η πρώτη φορά και σίγουρα δεν είναι η τελευταία που η δηµοτική Αρχή Σηµανδηράκη απαξιώνει τα αιτήµατα και τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας και συγκεκριµένα της περιοχής του Σταύρου Ακρωτηρίου (κατοίκων και φίλων της περιοχής) που διεκδικούν την αποτροπή καταστροφής της παραλίας και τη µεταφορά του υπό κατασκευή αντλιοστασίου λυµάτων. Μάλιστα, η απαξίωση εκφράζεται από µια πολιτική δύναµη που καυχιέται κατά καιρούς ότι οργανώνει τη δράση της σύµφωνα µε το γράµµα του νόµου κι ότι αποτελεί πρότυπο ανεκτικότητας και σεβασµού στις δηµοκρατικές διαδικασίες. Αυτή είναι η τοπική έκφραση της κεντρικής πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση της Νέας ∆ηµοκρατίας σε βάρος των εργατικών και κοινωνικών αναγκών που, ας µην το κρύβουµε, συνεργάζεται στενά µε τον ∆ήµαρχο Χανίων και κάτω από τις αντίστοιχες κατευθύνσεις. Άλλωστε η στήριξη της Νέας ∆ηµοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, από το οποίο προέρχεται ο δήµαρχος, είναι σε όλους/ες µας γνωστή. Με λίγα λόγια, η δηµοτική Αρχή οργανώνει µε όρεξη και σπουδή ένα έγκληµα που θα προκαλέσει σοβαρά και µη αναστρέψιµα περιβαλλοντικά προβλήµατα σε µια παραλία µε έντονη διάβρωση, µε πανέµορφο φυσικό καταφύγιο αλλά και περιοχή ωοτοκίας για την απειλούµενη µε εξαφάνιση θαλάσσια χελώνα καρέτα-καρέτα. Η παραλία της Παχιάς Άµµου δεν είναι η µόνη που κινδυνεύει να καταστραφεί.
Το άλσος των Αγίων Αποστόλων απειλείται µε τσιµεντοποίηση εαν προχωρήσουν τα φαραωνικά σχέδια για τη δηµιουργία θεάτρου. Ακόµα, το πρώην Στρατόπεδο Μαρκοπούλου – που άνοιξε κάτω από τη δράση του κόσµου της γειτονιάς, των περιβαλλοντικών και κοινωνικών κινηµάτων, της εργαζόµενης πλειοψηφίας και που διεκδικούν τη δηµιουργία χώρου πρασίνου – κινδυνεύει µε την προσπάθεια να δηµιουργηθεί χώρος στάθµευσης που θα συµβάλλει στη µείωση του πρασίνου και στην ραγδαία αύξηση του κυκλοφοριακού φόρτου στην ευρύτερη περιοχή. Το ίδιο ακριβώς συµβαίνει µε τα έργα ανάπλασης στο κέντρο, χωρίς πάρκινγκ για τους µόνιµους κατοίκους και µε απουσία οποιασδήποτε µελέτης για πράσινο (χαρακτηριστικό παράδειγµα η πλατεία 1866). Και όλα αυτά συµβαίνουν, τη στιγµή που έχει µειώθει πάνω από το µισό πράσινο στην πόλη µε τα έργα ανάπλασης στον ∆ηµοτικό Κήπο Χανίων και στις γειτονιές. Ακόµα οι εργατικές γειτονιές βιώνουν σήµερα την εγκατάλειψη (Νέα Χώρα) ενώ οι γειτονιές του κέντρου και της περιφέρειάς του συµπιέζονται στον βωµό της διαµόρφωσης ενός εκτεταµένου τουριστικού τοπίου. Η εξελισσόµενη -καταστροφική για τους κατοίκους- αναδιάρθρωση της πόλης έρχεται σε αυτό το δυσµενές τοπίο να εµπορευµατοποιήσει/ιδιωτικοποιήσει κάθε πτυχή της, λεηλατώντας τον δηµόσιο χώρο και δηµιουργώντας µια αβίωτη καθηµερινότητα για τους κατοίκους. Είναι ακόµα ένα δείγµα της πολιτικής αλαζονείας της ∆ηµοτικής Αρχής που προσπαθεί να οικειοποιηθεί τις κατακτήσεις του χανιώτικου λαού.
Εχθρός της δηµοκρατίας
Η δηµοτική Αρχή Σηµανδηράκη είναι εχθρός της δηµοκρατίας, του ανοιχτού διαλόγου, της επικοινωνίας µε τους δηµότες και τους εργαζόµενους που θα θυµηθεί πάλι στις επόµενες εκλογές. Με αποφάσεις που εξυπηρετούν το τουριστικό και επιχειρηµατικό κεφάλαιο ο δήµαρχος Χανίων και οι συνεργάτες του κάνουν επίδειξη της αλαζονείας τους σε βάρος των κοινωνικών αναγκών και της προστασίας του περιβάλλοντος µε αφορµή την προσπάθεια κατασκευής αντλιοστασίου λυµάτων 40 µέτρα από τη θάλασσα στην παραλία της Παχιάς Άµµου. Σε πλήρη ταύτιση µε τις πολιτικές της Νέας ∆ηµοκρατίας, της οποίας απολαµβάνουν την πολιτική στήριξη και ενθάρρυνση στα Χανιά, καθώς και µε τη βοήθεια του αντιδραστικού νόµου Βορίδη (όριο εκλογής 3%, πλήρης υποβάθµιση Κοινοτικών Συµβουλίων, Αποκεντρωµένη ∆ιοίκηση κ.λπ.) οργανώνουν και επιχειρούν τη φίµωση κάθε αντιπολιτευτικής φωνής µε όπλο τους τον αυταρχισµό και εµποδίζοντας τη συµµετοχή των κατοίκων και την όποια πρακτική δηµοκρατίας στη λήψη αποφάσεων. Αλλά δεν το πετυχαίνουν.
Ας είµαστε ειλικρινείς. ∆εν αξίζει στην πόλη των Χανίων µια διοίκηση που καθηµερινά δίνει τα διαπιστευτήρια της στην κυβέρνηση της Νέας ∆ηµοκρατίας και στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, στους υπεύθυνους µιας πολιτικής που δυσχεραίνει τη ζωή των εργαζόµενων σε κάθε τοµέα τη δηµόσιας ζωής. ∆εν αξίζει, για τις παλαιότερες και νεότερες γενιές, µια πόλη τουριστικό και επιχειρηµατικό πάρκο για λίγους και αφιλόξενη για τους πολλούς. Άλλωστε δεν είναι µόνο η καταστροφή του αστικού και φυσικού περιβάλλοντος. Στις περιοχές της Νέας Χώρας, στα Ταµπακαριά, στο Ακρωτήρι (Μαράθι) και στο κέντρο των Χανίων πραγµατοποιείται η µεγαλύτερη επιχείρηση εξωραϊσµού (gentrification) των τελευταίων χρόνων στο όνοµα του τουρισµού για λίγους και της… αέναης ανάπτυξης που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση και τα φερέφωνα της. Μια πόλη παραδοµένη στα χέρια των επιχειρηµατιών του τουρισµού και του real estate, ακόµα και της Εκκλησίας, που αχόρταγα κυνηγάει το κέρδος σε βάρος κάθε κοινωνικής πρόνοιας µοιραία θα οδηγήσει τους µόνιµους κάτοικους να φύγουν από την πόλη ή να συµβιβαστούν µε την φυλακή πολυτελείας που χτίζουν.
Αιτήµατα και διεκδικήσεις
Μπροστά στα κλειστά µυαλά και στη σιωπή που θέλουν να επιβάλλουν τα διάφορα επιχειρηµατικά συµφέροντα σε αγαστή συνεργασία µε τη δηµοτική Aρχή, το καθήκον µας δεν είναι άλλο από την αντίσταση και των αγώνα για µια πόλη των αναγκών µας. Όπως έχω ξαναγράψει, τα κινήµατα στην πόλη δεν µπορούν να αγωνίζονται µόνο από θέσεις αντίστασης. Χρειάζεται καθολική υπεράσπιση των εργατικών και κοινωνικών δικαιωµάτων µας, των ελεύθερων χώρων, του περιβάλλοντος και της δηµοκρατίας. Ξεκινάµε από την ιδεολογική µάχη. Η τοπική διοίκηση χρησιµοποιεί κάθε όπλο και εργαλείο για να παρουσιαστεί ως δύναµη αλλαγής, ενσυναίσθησης και δηµοκρατίας. Για παράδειγµα δείτε το φετινό Φεστιβάλ Βιβλίου µε κεντρικό θέµα «Το σπίτι µας, ο πλανήτης»! ∆εν είναι δείγµα του πιο χυδαίου ξεπλύµατος που επιχειρεί η δηµοτική Aρχή Σηµανδηράκη για τον εαυτό της τη στιγµή που απαξιώνει τις ανάγκες και τις διεκδικήσεις των Χανιωτών και Χανιωτισσών καταστρέφοντας το περιβάλλον; ∆ηµιουργούν “προσωρινό” χώρο στάθµευσης στο Μαρκόπουλο, κόντρα στη “δηµόσια διαβούλευση” που οι ίδιοι διαφηµίζουν – θα γίνω δυσάρεστος, δεν υπήρξε ποτέ “δηµόσια διαβούλευση” παρά µόνο παρουσίαση έτοιµων σχεδιασµών, και καταστρέφουν τα δέντρα που φύτεψαν οι κάτοικοι της γειτονιάς. Χρειάζεται να πούµε κάτι περισσότερο πάνω σ’ αυτό; Πρέπει να αναδεικνύουµε τέτοια φαινόµενα.
Ακόµα οφείλουµε να στηρίζουµε τα αιτήµατα των κατοίκων. Για παράδειγµα και όσον αφορά τις διεκδικήσεις των κατοίκων και των φίλων της παραλίας της Παχιάς Άµµου δεν µπορούµε να µην υποστηρίξουµε την ανάγκη ύπαρξης µονάδας επεξεργασίας λυµάτων στην περιοχή, ωστόσο σε διαφορετικό σηµείο καθώς η θέση αυτή είναι ακατάλληλη. Αλλά χρειάζεται να ανοίγουµε διάφορα ζητήµατα. Για παράδειγµα, ο δήµαρχος Χανίων το έχει βάλει σκοπό της ζωής του να αλλάξει τα Χανιά προς το χειρότερο, αυτό είναι το σχέδιο του. Ψάχνει ακόµα να βρει τα περίφηµα περιφερειακά πάρκινγκ και καταλήγει να δηµιουργεί χώρους στάθµευσης µέσα σε γειτονιές. Αρνείται τις προτάσεις που κάνει η αντιπολίτευση στην τρέχουσα σύνθεση του ∆ηµοτικού Συµβουλίου. Παράλληλα καταργεί βασικούς χώρους στάθµευσης (για µόνιµους κάτοικους, άτοµα µε αναπηρίες και οικογένειες) και ανοίγει νέες θέσεις για τα ξενοδοχεία, µε τη βοήθεια του νοµικού πλαισίου που έχε φτιαχτεί για να υπηρετεί τους έχοντες και τους φίλους της κυβέρνησης.
Οι εργαζόµενοι κι οι εργαζόµενες δεν µπορούν παρά να ζητήσουν την παραίτηση του δηµάρχου Χανίων. Όχι, ότι θα το κάνει. ∆εν τρέφω τέτοιες αυταπάτες. Αλλά ένα τέτοιο αίτηµα µπορεί να δηµιουργήσει πίεση και να αποτελέσει µια αφορµή για περαιτέρω ενδυνάµωση της δράσης των τοπικών κινηµάτων. Επιπλέον, απαιτείται να τονίζουµε σε κάθε παρέµβαση µας ότι η διοίκηση Σηµανδηράκη διαµόρφωσε «το πολιτικό πλαίσιο για να µπορούν παντός είδους επιχειρηµατικά συµφέροντα να στήσουν ένα τεράστιο φαγοπότι πλουτισµού, ασυδοσίας, καταπάτησης δηµόσιου χώρου και δικαιωµάτων. Μετέτρεψαν τα Χανιά σε φυτώριο σκανδάλων, διαφθοράς και συγκάλυψης (ακίνητη περιουσία του ∆ηµοτικού Γηροκοµείου, επαναφορά «άτυπων» δωρεών-έξτρα του νοσηλίου που δίνει ο ΕΟΠΥΥ, Αγ. Σκέπη, κλινική µε παρένθετες µητέρες, χρηµατισµός ανώτερων αστυνοµικών υπαλλήλων κ.λπ)» όπως αναφέραµε ως δηµοτικό σχήµα της Ανταρσία στα Χανιά στην εκλογική µας διακήρυξη. Τέλος, είναι αναγκαίο να προχωρήσουµε στην ισχυροποίηση του µαζικού κινήµατος και την οργάνωση των αγώνων ενάντια στην κυβέρνηση των δολοφόνων και των ιδιωτικοποιήσεων, του ρατσισµού και του φασισµού, του σεξισµού και του πολέµου. ∆εν είναι αποκοµµένες αυτές οι µάχες από ότι συµβαίνει τα τελευταία χρόνια στην πόλη µας. Έτσι κι αλλιώς, ο καλύτερος φίλος των Αµερικανών, των ΝΑΤΟικών και των Ισραηλινών δεν ειναι άλλος από τον δήµαρχο Χανίων που µαζί µε την Αντιπεριφέρεια Χανίων, και την Ελληνική Αστυνοµία έχουν θεσµοθετήσει ένα καθεστώς ατιµωρησίας και ανεκτικότητας για τους δολοφόνους των ιµπεριαλιστικών επεµβάεων.
Η πολιτική µάχη είναι συνολική. Συνολικά και οργανωµένα, πρέπει να τη δώσουµε. Με εκδηλώσεις, διαδηλώσεις και βάζοντας τα αντίστοιχα αιτήµατα στις απεργίες µας. Πλέον, κάτω από το βάρος των προβληµάτων και της αντιδηµοκρατικής εκτροπής, η περίοδος χάριτος τελείωσε για τον ∆ήµαρχο -αν υπήρχε ποτέ- όπως έσβησε και η προσπάθεια της Νέας ∆ηµοκρατίας να παρουσιαστεί ως δύναµη που µαθαίνει από τα “λάθη” της µετά των ιστορικών διαστάσεων απεργιακό συλλαλητήριο για τα Τέµπη στις 28 Φλεβάρη. Οι δηµότες το καταλαβαίνουν. Ακόµα και τα τοπικά ΜΜΕ δεν µπορούν να κρύψουν τη δυσαρέσκεια τους για την πολιτική που ακολουθείται. Ασφαλώς, δεν είναι µία µάχη προσανατολισµένη αποκλειστικά στο πρόσωπο του τωρινού δηµάρχου. Ευθύνη έχουν όλοι όσοι διοίκησαν την πόλη και την περιφέρεια τα τελευταία χρόνια και η σύγκρουση θα είναι µε ολόκληρο το καθεστώς που επικρατεί.
Η ένωση των τοπικών αντιδράσεων και των κινηµάτων από τα κινήµατα στέγης (στα Χανιά, πάνω από 150 κατοικίες και επαγγελµατικά κτήρια θα βγουν σε πλειστηριασµό) και των δράσεων υπέρ των ελεύθερων χώρων µέχρι για την προστασία των ευάλωτων κοινωνικών οµάδων, η κοινή πορεία ενάντια σε µια δηµοτική αρχή που ξεπουλάει και καταστρέφει κοµµάτι κοµµάτι την πόλη και στην κυβέρνηση της καταστροφής είναι κάτι παραπάνω από χρήσιµο. Είναι απαραίτητο. Παράλληλα, κι αυτό εντάσσεται τόσο στην ιδεολογική όσο και στην πολιτική µάχη, χρειάζεται να ανοίξει η συζήτηση για την πόλη που έχουµε ανάγκη ως εργαζόµενοι, γυναίκες, οικογένειες, ατόµα µε αναπηρία, ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτοµα, πρόσφυγες και µετανάστες. Η τοπική Αριστερά και Αναρχία, οι δηµοτικές κινήσεις, οι φορείς, οι εργαζόµενοι/ες έχουν να δώσουν αυτό τον αγώνα. ∆εν είναι ένας εύκολος δρόµος αλλά και η πόλη των Χανίων, µε τέτοια µεγάλη παράδοση αγώνων και δηµοκρατίας, δεν µπορεί να µένει ανοχύρωτη µπροστά στις ορέξεις και τα συµφέροντα των λίγων.
Ειρηναίος Μαράκης,
πρώην δηµοτικός σύµβουλος
5-6/6/2025
