Κύριε διευθυντά,
ανεµοµαζώµατα – ανεµοσκορπίσµατα. Ό,τι απ’ ανέµου κι αν γενεί, πάλι σ’ ανέµου πάει. Τα κόµµατα, τα κοµµατάκια, οι οµάδες και οι σύλλογοι.
Όλοι Σωτήρες και Μεσίες. Τελικά όλοι, αντιπρόσωποι του Λαού για την είσπραξη. Η παχυλή αποζηµίωση δελεάζει κάθε εραστή της Κεντρικής αλλά και της περιφερειακής εξουσίας. Της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Ο Ανδρέας γέµισε τη χώρα µε Πανεπιστήµια. Έτσι η επιστήµη χαµήλωσε σε ποιότητα. Οι φοιτητές του Ανδρέα κάθισαν στα τραπεζάκια των κλαδικών αντί για τα θρανία των αµφιθεάτρων, να ακούσουν, να εργαστούν να ερευνήσουν. Οι καθηγητές έδωσαν πτυχία κενά γνώσεων και αρετών, τοποθετηµένοι στις γραµµές και αυτοί των κλαδικών, ευαγγελιζόµενοι τον «σοσιαλιστικό µετασχηµατισµό» της κοινωνίας και της παιδείας. Ξαφνικά ανακάλυψαν τον Μαρξ και τον Πιαζέ και τον Λένιν.
Η εµπάθεια και ο φανατισµός διακρίνει άτοµα χαµηλής ηθικής, αλλά κυρίως γνωστικής στάθµης. Η άγνοια κάνει τα άτοµα, καχύποπτα για τα πάντα. Η ηµιµάθεια η αποµάκρυνση από την κοινωνική ζωή, την πραγµατικότητα το γίγνεσθαι της τεχνολογίας την εξέλιξη όχι µόνο της επιστήµης αλλά και των πραγµάτων τη νοµοτέλεια εν γένει που διέπει τα πάντα κάνει τους φανατισµένους οπαδούς των ιδεολογηµάτων αυτών, ανάλγητους, εµπαθείς εκδικητικούς, άφιλους αντικοινωνικούς, χωρίς επίπεδο διαλόγου συνεργασίας, συνύπαρξης.
Αρνητές των πάντων αφού παντού υπάρχει και καιροφυλαχτεί ο καπιταλισµός έτοιµος να κατασπαράξει και να εκµεταλλευτεί το Λαό. Να τον εµποδίσει για την ολοκλήρωση προς το σοσιαλισµό και την απελευθέρωση. Βασιλικώτεροι του βασιλέως, οι χθεσινοί εχθροί (απόστολοι της αναρχίας) της στεγνής και αντιλαϊκής τυπολατρείας των νόµων και της ακαµψίας των θεσµών. Μόλις καταλάβουν µια καρεκλίτσα ή ένα σκαµνάκι στο σύστηµα τότε αλλοίµονό µας. Σκληροί και ανάλγητοι. Έτοιµοι να κατασπαράξουν τους πάντες. Επαγγέλλονται τη νέα Τάξη και το απόλυτο. Ουδεµία παρέκκλιση, ουδεµία ευελιξία. Αναζητούν µε τα µέτρα και την νέα νοοτροπία εχθρούς παραβάτες και κλέφτες για να καλύψουν τη δική τους παράβαση ιδιοτέλεια παράνοµο κέρδος, αποπροσανατολίζοντας την κοινωνία από τις υποχρεώσεις που έχουν έναντι των θεσµών και των κανόνων. ∆ηµιουργώντας ή έχοντας µπροστά τους, εχθρό, τη ∆εξιά, και το κατεστηµένο, αφού η ίδια τους η ζωή είναι τρόπος και βίος φασιστικός χωρίς να το αντιλαµβάνονται. Αφού το τυφλό µίσος και η εµπάθεια βλέπει µόνο εχθρούς και παραβάτες.
Μ. Αναγνωστάκης: ΕΠΙΤΥΜΒΙΟΝ
Α, ρε Λαυρέντη, εγώ που µόνο το ‘ξερα
τι κάθαρµα ήσουν
τι κάλπικος παράς µια ολόκληρη ζωή µέσα στο ψέµα.
Και Συµπληρώνω:
Στην ατιµία και στην κλεψιά στη λαµογιά στην αρπαγή
στην αδιαφορία στην καταστροφή.
Γυρνούσες από κλαδική σε κλαδική
να εισπράξεις να φας πιλάφι στη Στρατώνα,
µέσα στις εκατόµβες των προβάτων.
Μέσα στους καφέδες της κηδείας
και στις άδειες φιέστες της Πρωτοχρονιάς
στην κρύα και σάπια αίθουσα του τίποτα
Έκλεισες το δρόµο µου κι άνοιξες το δικό σου
Έκλεψες τις πέτρες και τα όνειρά του Καµπανού.
Πούλησες το νερό και µ’ άφησες
στο βούρκο και στη λάσπη του ποταµού.
Μόνο εγώ καταλαβαίνω την απάτη.
Τους άλλους τους λίγους τους βόλεψες µε λίγη στάχτη.
Ι. Ε. Ηλιάκης
