Κύριε διευθυντά,
παγκόσµια, ο σιδηρόδροµος κατέχει σηµαντική θέση στις συγκοινωνίες, που µετά το αεροπλάνο αποτελεί σηµαντικό φορέα µετακινήσεων.
Στην Ελλάδα, ανέκαθεν, αποτελούσε τον “φτωχό συγγενή” των µεταφορών. Κι αυτό χρειάζεται µια γενική αναθεώρηση. Για να προκύψει µια ισοµερής κατανοµή του φόρτου του εξυπηρετούµενου πληθυσµού, µεταξύ του τραίνου και του αυτοκινήτου. Χρειάζεται η άµεση ανάπτυξη του πρώτου, ώστε να δηµιουργηθεί µια ανακούφιση της οδικής κυκλοφορίας σ’ ένα ποσοστό, επειδή η τελευταία έχει γίνει το µείζον πρόβληµα της ζωής του σηµερινού εργαζόµενου.
Στην αρχή, µε τη δηµιουργία σιδηροδροµικού δικτύου, παγκόσµια, οι µετακινήσεις των πολιτών γινόταν κυρίως µε το τραίνο και ο κόσµος το προτιµούσε από τα παλιά λεωφορεία. Με τα χρόνια απαξιώθηκε γιατί εν τω µεταξύ ‘‘εφευρέθηκε’’ το Ι.Χ. και ο πολίτης ήθελε να αποκτήσει µια ‘‘κούρσα’’ που ήταν το µέσο… ανόδου και καταξίωσης στη κοινωνία. Παράλληλα η Πολιτεία δεν φρόντισε να εκσυγχρονίσει το δίκτυο και τους συρµούς µα και την ασφάλεια στις γραµµές, το παραµέλησε βάναυσα, µε αποτέλεσµα να απαξιωθεί µε τη πάροδο του χρόνου και να δεχτεί τη χαριστική βολή µε το δυστύχηµα των Τεµπών.
Στις προηγµένες χώρες, τα υπερσύγχρονα τραίνα παίζουν πρωτεύοντα ρόλο στις µετακινήσεις µε συνεχείς βελτιώσεις σε ταχύτητες κ.λπ., κάτι που αποδεικνύει τη σηµασία που δίνουν σ’ αυτό το µέσον. Εµείς δώσαµε έµφαση στις οδικές µεταφορές, αλλά τρέχοµε ασθµαίνοντας να προλάβοµε τη συνεχή αύξηση των αυτοκινήτων και να καταπολεµήσοµε τα µόνιµα µποτιλιαρίσµατα και το σηµειωτόν στους δρόµους. Ενδεχοµένως να είναι ηθεληµένη αυτή… η προτίµηση της Πολιτείας στους οδικούς άξονες, ίσως επειδή έχει περισσότερα έσοδα (τέλη κυκλοφορίας, διόδια, καύσιµα, πρόστιµα κ.ά.) από ό,τι στα τραίνα. Όσον αφορά τις απώλειες σε ζωές, το «µακελειό» που γίνεται καθηµερινά στους δρόµους, δεν συγκρίνεται µε ένα δυστύχηµα που έγινε µε το τραίνο, όσο σοβαρό κι αν ήταν κι όσο πόνο κι αν έδωσε µε την οµαδική δυστυχία. Το τελευταίο αυτό των Τεµπών δεν θα γινόταν αν είχαµε φροντίσει να εκσυγχρονίσoυµε γενικά τους σιδηρόδροµους. Όµως αυτό δεν πρέπει να µας αποτρέψει από τη χρήση των σιδηροδρόµων, γιατί η αιτία του δυστυχήµατος ήταν αυτή η ολιγωρία του αποδιοργανωµένου συστήµατος. Αντίθετα η Πολιτεία πρέπει να το θεωρήσει αιτία κι αφορµή για να νοιαστεί και να στρέψει το ενδιαφέρον σ’ αυτόν το τοµέα των µέσων σταθερής τροχιάς, µήπως και «λασκάρει» η πίεση στους δρόµους και ανακουφιστεί η ζωή του πολίτη.
Σήφης Μ. Βαρουξάκης
συν/χος γιατρός
