Η επιστολή µιας µητέρας από τα Χανιά προς τα ‘‘Χανιώτικα νέα’’, έρχεται να αποκαλύψει το χάσµα ανάµεσα στην επικοινωνιακή εικόνα και την πραγµατικότητα της δηµόσιας εκπαίδευσης.
Όπως η ίδια σχολιάζει, το Υπουργείο Παιδείας πληρώνει διαφηµίσεις στο Instagram µε το σύνθηµα «Ίσες ευκαιρίες για όλους». Την ίδια στιγµή, η κόρη της παραµένει χωρίς τον απαραίτητο τεχνολογικό εξοπλισµό που οι ίδιοι οι αρµόδιοι επιστήµονες είχαν εγκρίνει ήδη από το 2023 ως αναγκαίο για την ισότιµη φοίτησή της.
Η οικογένεια περιµένει επί δύο σχολικά χρόνια ένα λάπτοπ και µια κατάλληλη καρέκλα. Το θρανίο έφτασε µόλις στις αρχές του 2025. Για όλα τα υπόλοιπα, η µητέρα αναγκάστηκε να προσφύγει στον Συνήγορο του Πολίτη, να κάνει αναρτήσεις, να απευθυνθεί ακόµη και στον εισαγγελέα. Στο µεταξύ, πλήρωσε η ίδια για να καλύψει τις ανάγκες του παιδιού της.
Η ίδια θέτει το ερώτηµα που βαραίνει σαν καταγγελία: γιατί να υπάρχουν λεφτά για πληρωµένες διαφηµίσεις, αλλά όχι για την κάλυψη στοιχειωδών αναγκών παιδιών µε αναπηρίες; Γιατί να προβάλλεται η εικόνα της ισότητας, όταν η πράξη την αναιρεί;
Το Υπουργείο µπορεί να διαφηµίζει το µήνυµα «ίσα δικαιώµατα», όµως για πολλές οικογένειες η αλήθεια είναι διαφορετική: σχολεία χωρίς εξοπλισµό, χωρίς επαρκή υποστήριξη, χωρίς ουσιαστική βοήθεια από τη δικαιοσύνη. Το χάσµα ανάµεσα στο «φαίνεσθαι» και στο «είναι» µεγαλώνει.
Η κραυγή αυτής της µητέρας δεν είναι µεµονωµένη. Είναι η φωνή πολλών οικογενειών που βιώνουν καθηµερινά την αδυναµία της Πολιτείας να ανταποκριθεί στις πραγµατικές ανάγκες της εκπαίδευσης. Και µας καλεί να αναρωτηθούµε: πόσο αξίζουν τελικά οι διαφηµίσεις, όταν πίσω τους κρύβεται η αδράνεια;
