Οι συµµαχίες κρατών είναι πλέον φανερό ότι έχουν δροµολογηθεί πολύ καλά κι αυτό έχω την εντύπωση ότι δεν είναι σηµάδι καλό για όλη την ανθρωπότητα και πολύ περισσότερο για τα φτωχά κράτη.
∆εν είµαι στρατιωτικός αναλυτής, µήτε µε την πολιτική έχω ασχοληθεί ποτέ γιατί δεν γνωρίζω απολύτως τίποτα πως πρέπει να εισχωρήσω στα µονοπάτια της. Οι συµµαχίες όµως των µεγάλων δυνάµεων που ακούω από όλα τα Μ.Μ.Ε., πως άλλες προϋπήρχαν και άλλες έγιναν και γίνονται τώρα, ως πολίτης µιας µικρής χώρας µε προβληµατίζουν όσον αφορά την πατρίδα µου.
Όπως ακούω από διάφορους αναλυτές η Κίνα, η Ρωσία και η βόρειος Κορέα αποτελούν τ’ απόρθητο κάστρο σε περίπτωση κήρυξης πολέµου µε την Αµερική. Ο ηγέτης δε της βόρειας Κορέας έστειλε στη Ρωσία εκτός από πυραύλους µεγάλης εµβέλειας, έστειλε επαναλαµβάνω και στρατιώτες της χώρας του που αυτή τη στιγµή πολεµάνε πλάι – πλάι µε τους Ρώσους πολεµιστές, ενώ η Κίνα προµηθεύει µε όπλα τη Ρωσία την ευρισκόµενη σε πολεµική σύρραξη µε τους Ουκρανούς.
Τώρα, από την άλλη πλευρά η γείτονας Τουρκία, ο αιώνιος εχθρός µας, η Συρία, η Παλαιστίνη, η Λιβύη κι άλλες µουσουλµανικές χώρες φαίνεται πως ταιριάζουν τα χνώτα τους και σε περίπτωση ξεσπάσµατος πολέµου από τους γύρω εχθρούς τους, τους αντιµετωπίζουν όλοι µαζί για να κρατήσουν αλάβωτη την εδαφική τους ακεραιότητα.
Τέλος, πριν λίγες µέρες άκουσα ότι η Γερµανία, η Γαλλία και η Αγγλία υπέγραψαν συµφωνία που σε περίπτωση επίθεσης του εχθρού σε όποια χώρα κι αν πραγµατοποιηθεί θα τον αντιµετωπίσουν ενωµένοι. Αυτά λένε πάρα πολλοί στρατιωτικοί, ναύαρχοι, αξιωµατικοί από όλα τα στρατιωτικά σώµατα της χώρας µας κι όχι µόνο.
Τώρα, αν εκδηλωθεί τρίτος παγκόσµιος πόλεµος, η χώρα µου µε ποια χώρα θα συµµαχήσει ώστε να αντιµετωπίσουν µαζί τον επιτιθέµενο εχθρό εκτός από το µικρό κράτος την Κύπρο; Είναι σίγουρο ότι ο Βορειοκορεάτης το πρώτο πράγµα που θα κάνει, θα είναι να καταλάβει τη Νότια Κορέα µε απώτερο σκοπό την επανένωση της διαµελισµένης χώρας του. Το ίδιο πιστεύω ότι η Τουρκιά θα εκµεταλλευτεί την αναµπουµπούλα και θα επιδιώξει να πάρει σάρκα και οστά το όνειρο, που από την ίδρυσή της τουρκικής αυτοκρατορίας δεν είναι άλλο εκτός από την επέκταση των συνόρων και τη δηµιουργία της γαλάζιας πατρίδας. Ή µήπως θα τους εµποδίσουν οι φίλοι µας οι Αµερικανοί; Πόσο φίλοι µας είναι το απέδειξαν περίτρανα όταν ο Αττίλας έκανε µε τα τουρκικά στρατεύµατα την απόβαση στην µαρτυρική Κύπρο δηµιουργώντας το τουρκικό ψευδοκράτος.
Άδραξαν την ευκαιρία όταν είδαν ότι η Κύπρος απογυµνώθηκε από τα ελληνικά στρατεύµατα, που φρόντισαν γι’ αυτό οι προδότες της χούντας και πραγµατοποίησε επίσης ένα επεκτατικό όνειρό της. Από τότε τα κόκαλα των στρατιωτών µας, που άλλα θάφτηκαν στα εδάφη της Κύπρου κι άλλα έγιναν βορρά των γυπαετών και των κοράκων, τρίζουν και περιµένουν δικαίωση και δεν είναι άλλη από την επανένωση του αιµατοβαµµένου ελληνικού νησιού µας.
Επαναλαµβάνω και συγχωρέσατε µε αγαπητοί µου φίλοι, δεν είµαι µήτε στρατιωτικός µήτε πτυχία ανώτερης µόρφωσης διαθέτω, εγώ ένας απλός πολίτης τούτης της πολυβασανισµένης χώρας µου είµαι. Αλλοιώσαµε την ένδοξη ιστορία της, µε τον αψεγάδιαστο πολιτισµό της, τα ιερά µνηµεία της και τα επίσης ιερά ιδανικά που από αιώνες πριν θρέφουν οι Έλληνες ως έθνος.
∆εν θέλω πριν αποδηµήσω στα ουράνια σκηνώµατα να αντικρίσω άλλες τέτοιες σκηνές φρίκης που έζησα πριν από την απόβαση του Αττίλα στη Μεγαλόνησο. Το µέλλον της ανθρωπότητας φαντάζει πάρα πολύ ζοφερό. Μονιάστε για την τιµή της πατρίδας µας.
*Ο ∆ηµήτρης Κ. Τυραϊδής είναι συγγραφέας – ποιητής
µέλος της Παγκοσµίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών,
µέλος των Πνευµατικών ∆ηµιουργών νοµού Χανίων
και άλλων πολλών πολιτιστικών συλλόγων
