Τι άλλο ήταν ο Σπύρος Λιονάκης, ο γνωστός και καταξιωμένος δικηγόρος Χανίων, που είχε και μεγάλο τίτλο από το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο πέρα από τα όσα πολύ σωστά ανέφεραν τιμώντας τη μνήμη του οι αρχιερείς και οι λαϊκοί στην εξόδιο ακολουθία στον Ιερό ναό Πέτρου και Παύλου της πόλης μας;
O Σπύρος Λιονάκης είχε δύο σπουδαία και βασικά χαρακτηριστικά. Το πρώτο το ότι δεν αποδοκίμαζε απλά την αγένεια των άλλων, πράγμα που κάνομε όλοι, αλλά απαιτούσε την δική του καθημερινή δημιουργική και ευγενική παρουσία, ασκώντας το επάγγελμά του και γενικότερα ζώντας μέσα στη Χανιώτικη κοινωνία.
Δεν θα ξεχάσω την έμφυτη ευγένειά του και το πως μοιράστηκε την χαρά του με όλους τους παρευρισκόμενους, όταν είχαμε την τιμή να βαφτίσουμε την κόρη του Γιάννη, του γιου του, που είναι και αυτός εξίσου επιτυχημένος δικηγόρος Χανίων. Ο άλλος του γιος, ο Νίκος είναι ένας προικισμένος νέος δημοσιογράφος.
Ο αείμνηστος Σπύρος που είχε μια εξαιρετική και αφοσιωμένη σύζυγο, τη Σοφία Ζυμβραγουδάκη, που είναι γνωστή μαθηματικός, είχε τη μεγάλη ευγένεια και την ανωτερότητα να μοιράζεται τη χαρά και την ευτυχία του με τους άλλους. Οι φίλοι ασφαλώς δεν χρειάζονται μόνο στη χαρά μας, αλλά από την άλλη μεριά δεν είναι σίγουρο ότι είναι δεδομένο και εύκολο να μοιραζόμαστε την ευτυχία μας με τους άλλους.
Ο αείμνηστος Σπύρος είχε και το άλλο βασικό χαρακτηριστικό, αυτό της υπευθυνότητας. Σε μια εποχή που δοξάζεται ο λαϊκισμός και που οι περισσότεροι βλέπουν ότι είναι, για οτιδήποτε υπεύθυνοι μόνο οι άλλοι ή μόνο το κράτος, σε μια εποχή που θεωρούμε ότι «η κόλαση είναι οι άλλοι» όπως είπε ο σπουδαίος Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας Ζαν Πωλ Σάρτρ, ο Σπύρος Λιονάκης ήταν αυστηρός και με τον εαυτό του. Αναγνώριζε την αναπαλλοτρίωτη ατομική ευθύνη του καθενός μας χωριστά. Γι’ αυτό, όπως λέει ο λαός, Ο Σπύρος κυκλοφορούσε, με πρόσωπο στη κοινωνία.
Πραγματικά είναι χαριτωμένος και ωραίος ο άνθρωπος όταν είναι πραγματικός άνθρωπος. Είναι σωστός, ωραίος και χρήσιμος ο πολίτης, όταν είναι υπεύθυνος πολίτης. Αυτός ήταν ο Σπύρος Λιονάκης.
