Αλλο ενα νεφέλωμα που λόγω του σχήματός του ονομάζεται νεφέλωμα Γλάρος ή seagull nebula , εκτος από την κωδική του ονομασία IC 2177.
Το νεφέλωμα εκπομπης IC 2177 ή Γλάρος ή seagull nebula ,βρίσκεται σε απόσταση περίπου 3.700 ετών φωτός από τη Γη ανάμεσα στους αστερισμούς του Μονόκερου και του Μεγάλου Κυνός. Οι επιστήμονες το έχουν ονομάσει «Νεφέλωμα του Γλάρου», αφού στις εικόνες θυμίζει το όμορφο θαλασσοπούλι ενώ πετάει.
Το άνοιγμα των πτερυγίων του Γλάρου αντιστοιχεί σε περίπου 250 έτη φωτός στην κατ΄ εκτίμηση απόσταση των 3700 ετών φωτός που απεχει απο τη γη μας.
Στην αστροφωτογράφιση
Ειναι ενας απο τους αρκετά δυσκολους για να καταγραφουν στοχους . Χρειαζονται μεγάλοι χρονοι εκθεσης για να επιτυχουμε την αποτύπωση λεπτομερειών της δομης του νεφελωματος. Αυτο σημαινει οτι ολος ο εξοπλισμος πρεπει να ειναι αριστα ελεγμενος και ευθυγραμμισμενος για να λειτουργεί χωρις προβλήμαα ειδικα σε ληψεις τόσου μεγαλου χρονου εκθεσης και φυσικα δεν μιλαμε για μια ληψη , αλλα γα αρκετες .
Για την φωτογραφια της δημοσίευσης εγιναν αρκετες 15λεπτες λήψεις ( 900 δευτερολεπτων η καθε μία ) με ειδικό φιλτρο υδρογονου και στη συνεχεια επεξεργασια της πληροφορίας με ειδικο λογισμικο.Η χρωματικη παλλετα που δημιουργήθηκε βασιζεται στο κόκκινο χρώμα που προερχεται απο το υδρογονο το οποιο κυριαρχει σαν χημικό στοιχειο στο εν λογω νεφέλωμα.
Λίγα λόγια για τους δυο αστερισμούς , αναμεσα στους οποιους βρίσκεται το εν λογω νεφελωμα.
Ο Αστερισμός Μονόκερως
Ο Μονόκερως είναι ένας αμφιφανης αστερισμός (δεν φαίνεται όλες της εποχές) που σημειώθηκε για πρώτη φορά το 1624 από τον Bartsch και ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση.
Ο αστερισμός εισάχθηκε από τον Εβέλιο. Μέρος του βρίσκεται στο βόρειο ημισφαίριο της ουράνιας σφαίρας. Εκτείνεται μεταξύ του Ωρίωνα και της Ύδρας, νότια των Διδύμων και βόρεια του Μεγάλου Κυνός. Περιλαμβάνει 76 ορατούς με γυμνό μάτι αστέρες από τρίτου μέχρι έκτου μεγέθους, με φωτεινότερο (όπως φαίνεται από τη Γη) τον α Μονόκερω.
Ο Μονόκερoς είναι μυθικό ον, συνήθως άγριο ζώο αδύνατο να πιαστεί, με τη μορφή αλόγου με ένα κέρατο στο μέτωπο. Αναφέρεται από τον Έλληνα ιατρό και ιστορικό Κτησία στο έργο του Περσικά. Έχει ταυτιστεί με την αγνότητα ενώ στον Μεσαίωνα συμβόλιζε το Άγιο Πνεύμα αλλά και τον Διάβολο. Στον μεσαιωνικό Ελληνικό Φυσιολόγο αναφέρονται συμβουλές πως μπορεί να συλληφθεί και αυτό γίνεται γιατί πέφτει στην παγίδα της λαγνείας.
Οι αναφορές για την μορφή του πολλές: Ζώο με σώμα αλόγου, κεφάλι ελαφιού, ουρά αρκούδας και πόδια ελέφαντα. Στο κέντρο του μετώπου έχει ένα μεγάλο κέρατο. Πολλές φορές τον συναντάμε και με φτερά. Άλλοτε είχε γενειάδα όπως του τράγου και στριφογυριστό κέρατο, από τη μέση και πίσω άλογο και τα μπροστινά πόδια αντιλόπης. Το κέρατο του είχε μαντικές ικανότητες με ένα μόνο κτύπημα του μπορούσε να σκοτώσει ελέφαντα. Επίσης αν σπάσει το κέρας του μπορεί να σχηματίσει στον αέρα εικόνες. Εχθρός του μονόκερου αναφέρεται ο πάνθηρας, ο οποίος με την μυρωδιά του προσελκύει τα πλάσματα.
Στην Κινεζική μυθολογία ήταν ένα από τα τέσσερα ζώα που έφερναν καλό και το σπουδαιότερο από όλα τα ζώα ενώ ζούσε χίλια χρόνια. Είχε το σώμα ελαφιού ουρά βοδιού και οπλές αλόγου, το τρίχωμα στην πλάτη του ήταν πολύχρωμο και η κοιλιά του κίτρινη ή καφέ. Ήταν ήρεμο ζώο και τόσο καλοκάγαθο που περπατούσε έτσι ώστε να μην πατήσει κάποιο ζωντανό πλάσμα. Τρεφόταν με πτώματα ζώων και όχι με χορτάρι.
Ο μονόκερος ήταν το ον που έφεραν τα πνεύματα πέντε πλανητών στη μητέρα του Κομφούκιου λίγο πριν τον γεννήσει. Ο μονόκερος αυτός είχε την μορφή αγελάδας με άκρα δράκοντα, 70 χρόνια μετά τον μονόκερο αυτόν τον σκότωσαν κυνηγοί και στο κέρατο του ακόμα είχε τη κορδέλα που του είχε δέσει η μητέρα του Κομφούκιου.
Ο Αστερισμός του μεγάλου κυνός
Ο Μέγας Κύων (Λατινικά: Canis Major, συντομογραφία: CMa) είναι ενας αμφιφανης αστερισμός (δεν φαίνεται όλες της εποχές) που σημειώθηκε πρώτη φορά στην αρχαιότητα από τον Πτολεμαίο και είναι ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση. Βρίσκεται στο Νότιο ουράνιο ημισφαίριο. Είναι αμφιφανής στην Ελλάδα.
Λέγεται ότι αναπαριστά έναν από τους σκύλους που ακολουθούν τον κυνηγό Ωρίωνα.
Ο Μέγας Κύων περιλαμβάνει το Σείριο, το λαμπρότερο αστέρα του νυχτερινού ουρανού, κι αυτός ο αστέρας αποτελεί μέρος του Χειμερινού Τριγώνου.
Ο Άλφα του Μεγάλου Κυνός, γνωστός και σαν Σείριος, είναι ο λαμπρότερος αστέρας, εάν εξαιρέσουμε τον Ήλιο, για τον παρατηρητή στη Γη. Είναι επίσης ένας από τους πλησιέστερους αστέρες. Το όνομα του αστέρα σημαίνει καυτός, εφόσον ο καλοκαιρινός καύσωνας σημειωνόταν αμέσως μετά την ανατολή του Σείριου κατόπιν συνόδου με τον Ήλιο. Οι αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν τέτοιες καλοκαιρινές μέρες κυνικά καύματα, καθώς μόνο οι κύνες ήταν αρκετά τρελοί για να βγουν έξω στον καύσωνα, μ’ αποτέλεσμα ο αστέρας Σείριος να ταυτιστεί με κύνες. Ο αστερισμός έτσι έλαβε την ονομασία Μέγας Κύων. Ο β αστέρας του αστερισμού αυτού είναι γνωστός και ως Μουρζίμ.
Εξαιτίας της λαμπρής παρουσίας του στο νυχτερινό ουρανό, ο Σείριος έκανε από νωρίς εντύπωση στους πρώτους αστρονόμους και αποτέλεσε κομμάτι της κουλτούρας αρκετών λαών, ιδιαίτερα των Αρχαίων Αιγυπτίων.
wikipedia.el.org
