“Είναι εύκολο να σέβεσαι εκείνους, που σκέφτονται όπως εσύ, όµως πρέπει να µάθεις, ότι το θεµέλιο της δηµοκρατίας είναι, ο σεβασµός σε εκείνους που σκέφτονται διαφορετικά…..
Χ. Μουχίκα”
Οι αριστεροί, πρέπει να έχουν «µεγάλη καρδιά και µικρή τσέπη» έλεγε στον Εµίρ Κουστουρίτσα, όταν γύρισε, το 2018, το ντοκιµαντέρ ‘‘Ελ Πέπε: Μια ανώτερη ζωή’’.
Όπως µας λέει ο διάσηµος σκηνοθέτης, είναι η οδύσσεια, ενός ταπεινού ηγέτη, του Χοσέ Μουχίκα, η οποία εµπλουτίζει τα συναισθήµατα µας. Αγρότης, αντάρτης τουπαµάρος, πολιτικός, που υπηρέτησε τη χώρα του, Ουρουγουάη ως πρόεδρος και έγινε γνωστός, γιατί έζησε, όπως η πλειοψηφία του κόσµου, που εκλέχθηκε να υπηρετήσει: Λιτά και ταπεινά, προτιµώντας τον παλιό σκαραβαίο του, αντί της προεδρικής λιµουζίνας και το µικρό του σπίτι, αντί της πολυτελούς προεδρικής κατοικίας. Για πολλά χρόνια στις στρατιωτικές φυλακές, του δικτάτορα Άλβαρεζ… δύο χρόνια από αυτά, στον πάτο ενός πηγαδιού…κάτι παρόµοιο µε τον Αράπη εδώ σε εµάς στις φυλακές του Ιτζεδίν. Επιβεβαίωση, ότι οι δικτατορίες χρησιµοποιούν παντού την ίδια βαρβαρότητα
Η φήµη του όσο κυβερνούσε, έγινε παγκόσµια, όχι µόνο σαν ένας ηγέτης της κοινωνικής προσφοράς και εχθρού της ταξικής ανισότητας… ακόµα και τον µισθό του έδινε για προγράµµατα κοινωνικής κατοικίας…αλλά κυρίως για τις τολµηρές κοινωνικές µεταρρυθµίσεις του. Νοµιµοποίησε τις αµβλώσεις και τον γάµο οµοφυλοφίλων… η έκτρωση έλεγε είναι παλιά όσο και ο κόσµος, όπως και ο γάµος των οµόφυλων ζευγαριών και έφερνε σαν παράδειγµα τον Μ. Αλέξανδρο και τον Ιούλιο Καίσαρα… Έκανε την πρώτη στον κόσµο, κρατικά ρυθµιζόµενη, αγορά κάνναβης, που ήταν χτύπηµα για τα καρτέλ του λαθρεµπορίου. Ήταν από τους λίγους όχι µόνο στην Λατινική Αµερική, όπου η ψαλίδα µεταξύ χλιδής και φτώχειας, είναι τεράστια, που έκανε αναδιανοµή πλούτου, χωρίς να διαταράξει την κοινωνική σταθερότητα και το σπουδαιότερο, διατηρώντας µια υγιή οικονοµία, µε ρυθµούς αύξησης έως και 5,4 %. Ήταν αυτός που στο τέλος της προεδρικής του θητείας, κατάφερε να µετατρέψει τις ιδέες του, σε πραγµατική πολιτική, κάνοντας τη µικρή χώρα του, υπόδειγµα κοινωνικού και φιλελεύθερου κράτους. Ο καλλιεργητής χρυσάνθεµων, κατάφερε σε κάποιο βαθµό οι ιδεολογίες του να επιβιώσουν µε την εξουσία.
Συνήθως ο πεθαµένος πάντα δικαιώνεται. Στην περίπτωση του Peppe, όπως ανέφερε και ο σηµερινός πρόεδρος της Ουρουγουάης, δεν προσκυνούµε ευλαβικά τον νεκρό, αλλά τον ζωντανό, που ήταν από τους λίγους… τους ελάχιστους «…που δίδαξε στην πράξη, πως η εξουσία δεν σηµαίνει προνόµια, αλλά προσφορά και αγώνα».
Ήταν πρωτοποριακός, από τους πρώτους ηγέτες, που προέβλεψε ότι το κυνήγι των ρυθµών ανάπτυξης, οδηγούν την ανθρωπότητα, όχι µόνο σε αδιέξοδο, αλλά πιθανόν και σε καταστροφή. Κυβερνούµε την παγκοσµιοποίηση, ή µας κυβερνά η παγκοσµιοποίηση, αναρωτιόταν. Οπαδός όχι της λιτότητας, αλλά εχθρός του περίσσιου και του καταναλωτισµού. ∆εν είµαι φτωχός, µας έλεγε, η φτώχεια είναι στο µυαλό και όχι στην τσέπη. Λιτός στην ζωή και στον λόγο του:
«Ξέρω για τα απογοητευµένα όνειρα µιας όµορφης επανάστασης, που γκρεµίστηκε από τα θεµέλια: Αγωνιστείτε παιδιά», µας έλεγε. ∆ώστε στη ζωή σας µια κατεύθυνση, γιατί αν δεν την δώσετε εσείς, θα σας την δώσει η αγορά και θα ονειρεύεστε ότι προοδεύετε, αγοράζοντας καινούργια πράγµατα, µέχρι να γίνετε άχρηστοι γέροι.
Η εναλλακτική του πρόταση:
– Μέρος της ζωής σας ξοδέψτε το, στην υπηρεσία µιας µικρής ουτοπίας, για να χτίσετε µια καλύτερη κοινωνία, για αυτούς που θα έρθουν µετά από εσάς και µας υπενθύµιζε, ότι σε κάποιο στάδιο της ζωής µας πρέπει να πάρουµε συνειδητά τις αποφάσεις και να επιλέξουµε τους δρόµους που ανοίγονται µπροστά µας. ∆ιαφορετικά γέρος πια, θα διαπιστώσεις, ότι από το ταξίδι προς την Ιθάκη, δεν πήρες αυτά που ονειρεύτηκες. Κι αν τύχει και κοιταχτείς στον καθρέφτη θα αναρωτηθείς, αν πράγµατι έχεις προδώσει το παιδί που έκρυβες µέσα σου. Η Ιθάκη δεν µας γέλασε, αλλά εµείς που διαλέξαµε λάθος δρόµο.
