Ενας ακόμα Χειμώνας της κρίσης

Μπαίνει ο Χειμώνας σιγά – σιγά και παίρνει η χώρα μια θέση ευθύνης απέναντι στον “εθνικό καθρέφτη”.
Περάσαμε ένα Καλοκαίρι ιλλουστρασιόν μέσα στον φτηνό κοπετό για τις τηλεοπτικές άδειες.
Οσο θα προχωρά ο Χειμώνας τόσο οι πολίτες θα αισθάνονται ότι ο δικός μας ο “καθρέφτης” θα σύρεται δεξιά και αριστερά της κεντρικής “λεωφόρου της κρίσης”.
Τούτη η δική μας η κρίση δεν έχει το χαριέστατο τέλος μιας σαπουνόπερας, έχει βαθύ προσωπικό κόστος.
Κι όλο βγαίνουμε απ’ την κρίση κι όλο μέσα σ’ αυτήν είμαστε.
Προχωρά αργά, δυσκίνητα ο “εθνικός καθρέφτης”.
Μέσα στον καθρέφτη φιγουράρουν τα βάσανα των απλών ανθρώπων, ο δημαγωγικός λαϊκισμός και η αποκοτιά της Ιστορίας.
Πάμε να φτάσουμε κάπου και “φτου και από την αρχή”.
Αδοξο, σισύφειο βασανάκι…
Αϊντε παιδιά και βγαίνουμε, βγαίνουμε μα πάλι ξεμακραίνει το τέλος της δοκιμασίας.
Τούτος ο Χειμώνας θυμίζει ίσως την λογοτεχνική σκηνή «…κάποιος κάθεται πάνω από ένα μαγκάλι και…».
Για να δούμε…