Ένα του Χρόνη… και µια ανάρτηση στο διαδίκτυο

«Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί που επανδρώνουν τον µηχανισµό της εξουσίας, ποτέ δεν µπόρεσα να τους καταλάβω. ∆εν µιλώ για τους βασανιστές, για τους άλλους λέω, τους γραφιάδες, τους δικαστές, τους συνοδούς, όλους αυτούς που διεκπεραιώνουν την ανθρώπινη δυστυχία, που περνάει η δυστυχία από µπροστά τους κι αυτοί γράφουν, σφραγίζουν, ρωτάνε τόσο αδιάφορα. Τα µάτια τους νεκρά, καµία ανθρώπινη ανταύγεια, ούτε ένα παίξιµο των βλεφάρων» γράφει ο Χρόνης Μίσσιος στο “Καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς” (εκδόσεις γράµµατα). Η αναφορά του Μίσσιου στον µηχανισµό εξουσίας µε αφορµή τον Χρήστο, έναν νέο άνδρα µε κατάκοιτη µητέρα, που καταδικάστηκε στο άψε-σβήσε σε εκτέλεση από το στρατοδικείο τα δύσκολα χρόνια του Εµφύλιου Πολέµου.
Ο µηχανισµός εξουσίας παραµένει εν πολλοίς ίδιος, ως προς τη λογική και πολλές φορές και επί της ουσίας, παρότι ευτυχώς δεν βρισκόµαστε σε συνθήκες εµφύλιου πολέµου.
∆ίπλα όµως σε αυτόν τον µηχανισµό έχει ξεφυτρώσει την εποχή των κοινωνικών δικτύων ένας αντίστοιχος “µηχανισµός” που εκδηλώνεται µε post, σχόλια, αναφορές στο διαδίκτυο µε αφορµή την έξαρση του µεταναστευτικού στην Κρήτη. Και βγάζει αντίστοιχο µίσος, απανθρωπιά, “νεκρά βλέµµατα” ακόµα και αν δεν βλέπεις τα µάτια του!
Με στόχο πάντα τον αδύναµο και όποιον του συµπαραστέκεται, µε κύριο όπλο τα σκόπιµα ψεύδη και τις ανακρίβειες, µε ένα όργιο παραφιλολογίας και συνωµοσιολογίας, πασπαλισµένο µε τροµολαγνεία. Γιατί, η ανθρώπινη φύση είναι ικανή για το χειρότερο… είναι όµως ικανή και για το καλύτερο!