«Ο κόσµος έχει αρκετά για να καλύψει τις ανάγκες όλων, αλλά όχι την απληστία όλων.»
Μαχάτµα Γκάντι
Όση ιστορία, όση πολιτική, όση φιλοσοφία κι αν εξαντλήσουµε, αυτό που συµβαίνει αυτήν τη στιγµή στη Γάζα, αλλά και σε πολλά άλλα σηµεία του πλανήτη µας, είναι ένα έγκληµα του πολιτισµένου κόσµου που αφήνει τις τελευταίες ανάσες πριν το τέλος του. Και αυτό δεν είναι το µόνο έγκληµα. Ας ρίξουµε µια µατιά στα παιδιά του τρίτου κόσµου. Πόσα χρόνια ζούµε στον ίδιο πλανήτη και οι διπλανοί µας πεθαίνουν από την πείνα; Ποιος µας δίδαξε ότι αυτό ονοµάζεται
κανονικότητα και αποδεκτή συνθήκη ζωής; Ποιος δηλώνει στεναχώρια, απογοήτευση, αντίθεση σε όλο αυτό, όµως δεν κάνει τίποτα; Όλοι µας.
ΜΚΟ και ανθρωπιστικές βοήθειες, οργανώσεις και ιδιωτικές πρωτοβουλίες αµβλύνουν το πρόβληµα, όµως δεν το λύνουν. Κάποιοι από αυτούς τους οργανισµούς µάλιστα, ιδρύθηκαν όχι για να βοηθήσουν, αλλά για να κερδίσουν εις βάρος των πεινασµένων ανθρώπων. Και η παράλογη λογική σχεδόν όλων µας, ο θάνατος και η πείνα που είναι κάθε µέρα δίπλα µας, δεν µας αφορά αφού δεν µας συµβαίνει.
Επικροτούµε και υπερψηφίζουµε πολιτικούς ανά τον κόσµο, οι οποίοι αρέσκονται και συντηρούν τη δυστυχία και την πείνα στον πλανήτη. Μεγαλώνουµε παιδιά αχάριστα και άπληστα και ποτέ δεν τους είπαµε για όλα εκείνα τα σκελετωµένα παιδάκια, που τους φτάνει να γλύψουν τη συσκευασία της σοκολάτας τους που µόλις έφαγαν για να νιώσουν ευτυχισµένα. Ποιος έχει αποφασίσει να υπάρχει το δεδοµένο της πείνας σε ένα πλανήτη που το φαγητό είναι υπέρ αρκετό για όλα τα πλάσµατα; Ποιον συµφέρει να πεθαίνουν κάθε µέρα παιδιά από την πείνα και τους ανεξέλεγκτους πολέµους; Η ερώτηση µάλλον θα πρέπει να είναι ποιον ενδιαφέρει αν πεθαίνουν κάθε µέρα τόσα παιδιά από την πείνα κι από τον πόλεµο. Μόνο τους απλούς ανθρώπους, ίσως, που η προσφορά τους όσο µεγάλη και γενναιόδωρη κι αν γίνει, δεν θα µπορέσει ποτέ να λύσει το πρόβληµα.
Τώρα ξεσηκώνονται όλοι για την κατάσταση στη Γάζα, όµως υπήρξε κι άλλη παρόµοια, πριν από λίγο καιρό, υπάρχει µια παρόµοια στο Σουδάν την ίδια στιγµή, στην Αφρική ο θάνατος από πείνα έχει γίνει συνώνυµο της χώρας, και σε τόσα άλλα σηµεία του κόσµου. Και όλα αυτά γιατί οι κυρίαρχοι αυτού του πλανήτη είναι αδηφάγα, αχόρταγα και αδιάφορα πλάσµατα και είναι µόνο η όψη τους που παραπέµπει σε άνθρωπο.
Μια έκθεση-σοκ της UNICEF για την παιδική θνησιµότητα λέει: «Το 2021, περίπου πέντε εκατοµµύρια παιδιά κάτω των πέντε ετών έχασαν τη ζωή τους σε όλον τον κόσµο. Την ίδια τύχη είχαν άλλα 2,1 εκατοµµύρια παιδιά και νέοι έως 24 ετών. Αυτό ισοδυναµεί µε έναν θάνατο κάθε 4,4 δευτερόλεπτα. Αυτά τα νούµερα έχουν µόνο αυξητική τάση. Στις 15 Απριλίου, το Σουδάν συµπλήρωσε δύο χρόνια καταστροφικού εµφυλίου πολέµου. Η σύγκρουση έχει προκαλέσει τη µεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση παγκοσµίως και οι πολίτες του συνεχίζουν να πληρώνουν το τίµηµα της αδράνειας της διεθνούς κοινότητας, σύµφωνα µε τον ΌΗΕ, καθώς ο εµφύλιος πόλεµος στη χώρα εισέρχεται στον τρίτο χρόνο του. Σε άλλη ανακοίνωση ο ΌΗΕ αναφέρει ότι αυξάνεται δραµατικά η πείνα στην ∆υτική Αφρική. Ό µόνος δρόµος για τη σωτηρία τόσων εκατοµµυρίων παιδιών είναι η ειρήνη σε αυτές τις περιοχές που πλήττονται. Η ειρήνη όµως σηµαίνει, δεν χρησιµοποιώ όπλα και πολεµοφόδια άρα δεν κερδίζω.
Κι αν ρωτήσει κανείς που είναι ο Θεός και αφήνει να πεθαίνουν τόσες χιλιάδες παιδιά από την πείνα κάθε µέρα, η απάντηση είναι ότι δεν το επιτρέπει αυτό κανένας Θεός, αλλά οι άνθρωποι. ∆εν είναι λοιπόν παιδιά που πεθαίνουν, είναι παιδιά που δολοφονούνται.
