∆εν χωράει άλλη απανθρωπιά

Στη σηµερινή εποχή της γρήγορης ενηµέρωσης και των σύντοµων σχολίων είναι εύκολο να παρεξηγηθεί κάποιος και να του αποδοθούν ερµηνείες ή προθέσεις που ισχυρίζεται πως δεν είχε. Γι’ αυτό και είναι ακόµα πιο σηµαντικό όταν γράφουµε, ιδιαίτερα όσοι εξ ηµών το κάνουµε λόγω επαγγέλµατος, να προσέχουµε πολύ το πόσο καθαρά θα διατυπώσουµε αυτό που θέλουµε να περάσουµε ως µήνυµα, αποφεύγοντας µορφές επικοινωνίας που θα µπορούσαν να είναι αµφίσηµες ή σε κάθε περίπτωση επιδέχονται διαφορετικών ερµηνειών.
Όχι (µόνο) για το δικό µας καλό, αλλά για το καλό της δηµόσιας συζήτησης. Στο πλαίσιο αυτό, χιουµοράκι και εξυπνάδες µε τον πόνο ανθρώπων που δεν έχουν να φάνε και καθηµερινά χάνουν τη ζωή τους δεν επιτρέπεται. Ακόµα κι αν ως πρόθεση εξηγείται η διάθεση χλευασµού των κακών Χαµασιτών µε τις µεγάλες κοιλιές. Πόσο µάλλον όταν προέρχεται από καθηγήτριες στο Πανεπιστήµιο και ανθρώπους που ονοµάζουµε δηµόσιους διανοούµενους.
Τα όσα συµβαίνουν αυτή τη στιγµή στην Παλαιστίνη είναι πραγµατικά απάνθρωπα και όποιες και αν είναι οι γενεσιουργές αιτίες (π.χ. ρόλος Χαµάς) και όσο πίσω στο παρελθόν κι αν µας πάνε, δεν νοείται άνθρωποι να µην εστιάζουν στο προφανές, να χρησιµοποιούν ερµηνευτικά σχήµατα µε βασικό εργαλείο τον δήθεν αντισηµιτισµό και να µη λένε κουβέντα για τα παιδιά που πεινάνε και πεθαίνουν. Και όχι, δεν είµαστε χαζοί, ούτε θύµατα προπαγάνδας και deep fakes. Επίσης, όλα δεν λειτουργούν διαζευκτικά. Σε κάποια ζητήµατα υπάρχει µόνο µια προτεραιότητα και αυτή είναι να είµαστε άνθρωποι.