Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Εμφύλιος πόλεμος και θεσμικά μέτρα

Eίναι γεγονός ότι με την πτώση της δικτατορίας είχαμε μια έκρηξη προσδοκιών, που δεν είχαν μόνο κοινωνικό χαρακτήρα, αλλά και πολιτικό χαρακτήρα.

Mε την πτώση της δικτατορίας είχαμε τη νομιμοποίηση ενός νέου πολιτικού συστήματος, που ήταν διαφορετικό από το προδικτατορικό. Η μεταπολίτευση δεν μπορούσε να αγνοήσει τις μεταδικτατορικές προκλήσεις και να μη θεμελιωθεί σε νέα βάση το πολιτικό σύστημα.
Η απαλλαγή της χώρας από τη μοναρχία και η επιστροφή του στρατού στους στρατώνες, άνοιξε τον δρόμο της Δημοκρατίας,αφού “καθάρισε” από τις μη εκλεγόμενες θεσμικές εξουσίες του πολιτικού συστήματος.

Έτσι λοιπόν η “εθνικοφροσύνη”, που στο όνομα της διώχθηκαν χιλιάδες Έλληνες στα μετεμφυλιακά χρόνια, έδωσε τη θέση της στην προοδευτική κουλτούρα.
Ο αντικομμουνισμός έδωσε τη θέση του στον αντιφασισμό και “απονομιμοποίησε” το ακραίο δεξιό του πολιτικού συστήματος, που υπήρξε συνεργάτης της Χούντας.
Ο Γράμμος που αποτελούσε τον δείκτη του διχασμού, έδωσε τη θέση του στον Γοργοπόταμο που υπήρξε ο δείκτης της εθνικής ενότητας.
Ο Λαός έγινε θεματοφύλακας του έθνους και ο στρατός δεν αποτελούσε πια τον σιδηρό βραχίονα ενός συντηρητικού κατεστημένου.
Η κοινωνία μας ήταν απαιτητική μετά την πτώση της δικτατορίας. Τόσο απαιτητική που πολλές φορές έφθανε στα όρια του μαξιμαλισμού.
Όταν όμως μια κοινωνία βγαίνει από μια δικτατορία, έχοντας ένα καταπιεσμένο δυναμικό διεκδίκησης και μια προσδοκία συνεχούς βελτίωσης, έχει απαιτήσεις. Και έτσι ήλθαν στο προσκήνιο όλα τα ακυρωμένα δικαιώματα των Ελλήνων.
Μπροστά λοιπόν σ’ αυτή την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα, έγιναν σημαντικές μεταρρυθμίσεις και οικοδομήθηκε μια Δημοκρατία με φιλελεύθερους και δημοκρατικούς θεσμούς.

Και όμως υπάρχουν πολιτικοί (πιστεύω να ‘ναι λίγοι) που με τις δηλώσεις τους φαίνεται ότι θέλουν τη Δημοκρατία της μεταπολίτευσης, να τη γυρίσουν στη Δημοκρατία της μετεμφυλιακής περιόδου. Τότε που οι λεγόμενοι ηττημένοι του εμφυλίου πολέμου, είχαν αποκλεισθεί από τον εθνικό μας κορμό. Είχαν γίνει οι αποδιοπομπαίοι του πολιτικού συστήματος.

Τα θεσμικά μέτρα τα γνώρισε ο Λαός μας στο παρελθόν και στο άκουσμα τους… ανατριχιάζει. Θεσμικό μέτρο ήταν ο Α.Ν. 509 που κράτησε για 30 χρόνια και έστειλε χιλιάδες “ανεπιθύμητους” Έλληνες στη φυλακή, στην εξορία, στο απόσπασμα.

Η ιστορική μνήμη δεν είναι ιδιωτική υπόθεση των παρατάξεων για να κάνουν επιλογή στα ιστορικά γεγονότα που τις συμφέρει. Υπάρχει για να μας θυμίζει τόσο τις εθνικές μας επιτυχίες, όσο και τις τραγικές περιόδους στη διαδρομή του Λαού μας. Για να γίνουν οι πρώτες παράδειγμα προς μίμηση και οι δεύτερες παράδειγμα προς αποφυγή. Ο εμφύλιος πόλεμος, λοιπόν, μαζί με τις συνέπειες του ανήκει στη δεύτερη περίπτωση. Στις τραγικότερες στιγμές του Ελληνισμού. Αποτέλεσε ένα σαράκι που “κατέφαγε” μεγάλο τμήμα του εθνικού μας κορμού.

Είναι λοιπόν επικίνδυνο για την ομαλότητα της χώρας να γίνονται τέτοιες δηλώσει και να ξαναγυρίσει ο τόπος στην Ελλάδα των “πέτρινων” χρόνων. Τότε που χωρίστηκαν οι Έλληνες σε δύο ασυμβίβαστα και αντιμαχόμενα στρατόπεδα.
Στους νικήτες και ηττημένους του εμφυλίου.
Στους “εθνικόφρονες” και τα “μιάσματα”.

Δεν επιτρέπεται να υπάρχουν ούτε σκέψεις ότι ο τόπος θα ξαναγυρίσει στην εποχή τέτοιων συνθηκών. Να ξαναγυρίσει στην κουλτούρα ότι το κράτος είναι ιδιοκτησία των μισών Ελλήνων και οι άλλοι μισοί δεν θα πρέπει ούτε να το πλησιάσουν. Η επιλογή των κυβερνήσεων και των πολιτικών δυνάμεων προστατεύεται από το σύνταγμα και δεν ανήκει στη “μεγαλοψυχία” καμμιάς πολιτικής δύναμης.

Το δόγμα της μονοπώλησης της εξουσίας και του αποκλεισμού, έφερε μόνο εθνικές περιπέτειες. Έφερε τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων που χρειάζονταν ακόμη και για άδεια… νεκροθάφτη. Ακόμη και για να εισαχθεί ένας μαθητής στο πανεπιστήμιο! Έφερε διώξεις, καταδίκες, εξορίες, εκτελέσεις. Έφερε την ανατροπή του λαοπρόβλητου πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου με 53%, το 1965. Έφερε τελικά την εγκαθίδρυση της επτάχρονης δικτατορίας.

Αυτή η αντιδημοκρατική αντίληψη για τη μονοπώληση της εξουσίας, οικοδόμησε ένα αυταρχικό και αστυνομικό κράτος που τις συνέπειες του έζησε ο Λαός για 30 χρόνια. Και ήσαν οδυνηρές!

Οι πολιτικές θέσεις λοιπόν μίσους και αυταρχισμού οδηγούν στην οπισθοδρόμηση, στον διχασμό και στην αλλοίωση της Δημοκρατίας. Αποτελούν εμπόδιο στο να εγκαθιδρυθεί τελικά ένα αυθεντικό κοινοβουλευτικό σύστημα.

Η κουλτούρα λοιπόν της ιδιοκτησίας και εξουσίας οικοδόμησε μια “καχεκτική” Δημοκρατία και που μπορούσαν να την καταλύσουν ακόμη και με… ποδήλατα, όπως έλεγαν οι δικτάτορες.

Αλίμονο στην κοινωνία μας, αν υπάρχουν ακόμη δυνάμεις που θέλουν να στερήσουν στον Λαό μας το όραμα της προσδοκίας για μια καλύτερη ζωή. Για την πολιτική απελευθέρωση των κοινωνικών διεκδικήσεων.

Αλίμονο στην κοινωνία μας, αν “ξεθάβονται” πολιτικές θέσεις ενός “αγύριστου” παρελθόντος και πεποιθήσεις ότι θα πρέπει να αποκλεισθούν από το πολιτικό σύστημα τα… εγγόνια των ηττημένων του εμφυλίου! Θέσεις που κυριάρχησαν στα μετεμφυλιακά χρόνια και στα χρόνια της δικτατορίας. Όταν η δημόσια ζωή δηλητηριάζεται από μία πολιτική στενοκαρδίας και δυσπιστίας, για κάθε προοδευτική επιλογή του Λαού, τότε ο διχασμός παραμονεύει και την ευθύνη την έχουν όσοι στον πολιτικό τους λόγο χρησιμοποιούν απειλές και αποκλεισμούς. Ένας πολιτικός λόγος όταν κυριαρχείται από διχαστικές θέσεις και για “ξεγέλασμα” έχει 2-3 λέξεις για την εθνική ενότητα, όχι μόνο δεν πείθει, αλλά είναι και υποκριτικός.

Ο τόπος έζησε το μετεμφυλιακό σχίσμα νικητών- ηττημένων του εμφυλίου και μαρτύρησε και δεν έχει καμμία θέση στη μεταδικτατορική Ελλάδα. Αξιοποιήθηκε αυτό το σχίσμα από τις συντηρητικές δυνάμεις στο παρελθόν και πρόσφερε σ’ αυτές πολιτικά οφέλη. Ήταν τόσο κερδοφόρο που ενώ ο εμφύλιος τελείωσε το 1949, το ελληνικό κράτος τον τελείωσε το 1961, με απόφαση του Συμβουλίου επικρατείας. Αυτό λοιπόν το διχαστικό σχίσμα δεν άφησε τη χώρα να ειρηνεύσει και να εκσυγχρονισθεί, ακολουθώντας τα δημοκρατικά βήματα της Δ. Ευρώπης.

Τότε που χρησιμοποιήθηκε αποτέλεσε μια τραγωδία!
Αν ξαναχρησιμοποιηθεί θα αποτελέσει μια… κωμωδία! Ωστόσο στο πολύπαθο πολιτικό μας σύστημα συνέβη και το εξής παράλογο.

Η δικτατορία άθελα της… “κατάργησε” αυτό το διχαστικό σχίσμα, αφού βρέθηκαν στην αντιδικτατορική αντίσταση πολίτες και πολιτικοί και των δύο αντιμαχομένων στρατοπέδων. Ακόμη και στη φυλακή! Αυτό που θα πρεπε να τακτοποιηθεί πριν 30 χρόνια, το επέβαλε τελικά η ροή της… Ιστορίας! Μετά την πτώση της δικτατορίας είχαμε ένα δημοκρατικό σύνταγμα που ισχυροποίησε τους δημοκρατικούς θεσμούς και εξασφάλισε σ’ όλους τους Έλληνες ελευθερία και πολιτική δράση χωρίς εμπόδια. Μια δημοκρατία που εξασφαλίζει με το σύνταγμα της την άσκηση της εξουσίας ανεμπόδιστα, σ’ αυτόν που θα επιλέξει η άσκηση της λαϊκής κυριαρχίας.

Και πράγματι στην μεταπολίτευση είχαμε εναλλαγές των κομμάτων εξουσίας στην κυβέρνηση χωρίς κραδασμούς. Γεγονός που στο παρελθόν δεν μπορούσαν οι Έλληνες ούτε να… ονειρευτούν!

Μια δημοκρατική εξέλιξη που οικοδομήθηκε με αιματηρούς αγώνες του Λαού μας και δεν μπορούν να ακυρώσουν κραυγές που έρχονται από ένα οδυνηρό παρελθόν, των χειρότερων στιγμών της ιστορίας μας. Έγιναν τιτάνιοι αγώνες για τη νομιμοποίηση ενός δημοκρατικού πολιτικού συστήματος. Χωρίς αποκλεισμούς των οραμάτων, των ιδεολογιών και των επιλογών του Λαού μας.

Και πραγματικά όλα αυτά αποτέλεσαν μια βαθιά τομή στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Έτσι λοιπόν το 1981 το “επαναστατημένο” ΠΑΣΟΚ διαδέχθηκε τη “συνετή” Ν.Δ., δημοκρατικά και χωρίς προβλήματα, παρόλο που τμήμα της συντηρητικής παράταξης προέβλεπε… εθνικές καταστροφές.

Άλλοι διακήρυσσαν ότι οι Έλληνες θα χάσουν τις περιουσίες τους, άλλοι ότι θα ‘ρθει ο… κομμουνισμός και άλλοι ότι θα κάνουν επέμβαση οι Αμερικάνοι γιατί το ΠΑΣΟΚ θα… διώξει τις βάσεις. Δεν συνέβη τίποτα απ’ αυτά. Ήταν μια προπαγάνδα!

Το 2015 ‘αλλοι μιλούσαν πάλι για τρίτο γύρο που δεν πρόλαβε να κάνει ο… Άρης Βελουχιώτης, άλλοι για νέα κυβέρνηση του… βουνού και άλλοι πάλι για εγκαθίδρυση κομμουνισμού! Δεν συνέβη τίποτα από αυτά.

Έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ τις εκλογές το 2019 και παρέδωσε την εξουσία με πολιτισμένο και δημοκρατικό τρόπο, που οι “θεματοφύλακες” της δημοκρατικής νομιμότητας αρνήθηκαν να πράξουν το ίδιο, όταν έχασαν τις εκλογές το 2015. Ο νέος πρωθυπουργός βρήκε τα κλειδιά του πρωθυπουργικού γραφείου κάτω από το… χαλάκι!

Θα πρέπει λοιπόν να γίνει πεποίθηση σε όλους και ιδιαίτερα στους πολιτικούς, ότι δεν υπάρχει μονοπώλιο της εξουσίας και ότι τα κόμματα την ασκούν εκ περιτροπής.
Η επιλογή αυτή ανήκει στον Λαό και μόνο.

Οι δηλώσεις λοιπόν περί αποκλεισμού πολιτικών από την εξουσία ακόμη και με θεσμικά μέτρα αποτελούν κίνδυνο για τη δημοκρατική ομαλότητα.

Αν γίνονται για να προκαλέσουν οξεία πολιτική πόλωση για κομματικά οφέλη, τότε δεν συμβάλλουν στην εθνική ενότητα που ‘χει ανάγκη ο τόπος με τα τεράστια προβλήματα. Αλλά στον διχασμό.

 


Ακολουθήστε τα Χανιώτικα Νέα στο Google News στο Facebook και στο Twitter.

Δημοφιλή άρθρα

2 Comments

  1. Αγαπητέ συνάδελφε Βασίλη,
    επειδή γνωρίζω τους δημοκρατικούς σου αγώνες, το ήθος και το εκλεκτό κι αληθινό ανθρώπινο πρόσωπό σου -πέραν και της άριστης νομικής σου κατάρτισης κι επιστήμης, ωστόσο, στα Χανιά που μένω με την Κρητικοπούλα σύζυγό μου από το 2000 περίπου, δεν έτυχε να γνωριστούμε και να τα πούμε από κοντά. Ωστόσο έχω και διατηρώ φιλίες και γνωριμίες με αξιόλογους νομικούς, κάποιας, βέβαια, προχωρημένης ηλικίας, όπως ο Πρόεδρος, ο καρδιακός φίλος μου Γιάννης Ντερμανάκης -τον γιό του οποίου βοηθήσαμε και ψηφίσαμε στις εκλογές του 2019, παρότι συναισθηματικά ανήκω πιο κοντά στη Ν.Δ., την αυθεντική Κεντρώα Δημοκρατική Παράταξη της χώρας μας που ήταν και είναι και είναι η ραχοκοκκαλιά της ταλαίπωρης πατρίδας μας. Η συμπάθεια κι αγάπη μου στο πρόσωπό σου είναι πολλή μεγάλη και, ειλικρινά, το αξίζεις. Ωστόσο, δεν ασχολήθηκα κι ούτε ασχολούμαι με την πολιτική και, προσωπικώς, μού είναι αδιανόητο να χωρίζω τους Έλληνες συμπατριώτες μου σε παρατάξεις: Τί θα πει Αριστερός και τί θα πει Δεξιός; Επειδή έγραψες στην εκτενή εργασία σου αρκετά πράγματα -δικαίωμά σου- , επίτρεψέ με κάνω και τα δικά μου σχόλια πάνω στο τρίπτυχο: “ΕΜΦΥΛΙΑΚΑ”, “ΜΕΤΕΜΦΥΛΙΑΚΑ” και τα “ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ” , ιδιαίτερα για το επάρατο “Καπιταλιστικό σύστημα”, αφού μόλις τις προάλλες σε άλλο σου άρθρο -και ορθώς- καυτηρίασες αυτό το απάνθρωπο σύστημα και διερωτήθηκες “γιατί η ανθρωπότητα δεν μπόρεσε να το αντικαταστήσει με άλλο, ως ειδικός και κοινωνιολόγος και οικονομολόγος της Εφηρμοσμένης Οικονομίας. Χωρίς ίχνος Επιλεκτικής Μνήμης, θα κάνω μία εισαγωγή από την Κατοχή και μετά, θα δούμε ποιές ήταν οι πολιτικές δυνάμεις που διαμορφώθηκαν την εποχή εκείνη, τί έπραξε η νικήτρια παράταξη [Κεντρο 70% και 5-7% η λεγόμενη “ΔΕΞΙΑ” [Πολύ σωστά διαβάζεις], αφού ασφαλής δείκτης των πάντων είναι οι ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ βουλευτικές εκλογές του 1958, όπου φάνηκε οριστικά η δύναμη της τότε Αριστεράς, που έφτασε το 20,02% του Ελληνικού πληθυσμού κι ανέδειξε την ενωμένη και ΗΤΤΗΜΕΝΗ [ έχει μεγάλη σημασία η λέξη ΗΤΤΗΜΕΝΗ, που εσύ την αποφεύγεις Βασίλη] ΑΡΙΣΤΕΡΑ, Αξιωματική Αντιπολίτευση με 25% της συνολικής κοινοβουλευτικής δύναμης της χώρας μας!! Οκτώ μόλις χρόνια μετά τον αδικαιολόγητο κα ικαταστρεπτικό εμφύλιο πόλεμο που έγινε με ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ [αποφεύγει η Αριστερά αυτήν την ευθύνη όπως ο διάολος το λιβάνι} και σκοτώθηκαν τόσες πολλές χιλιάδες νέα παιδιά φαντάρια και ανταρτόπουλα, for nothing Βασίλη, όπως θα δεις λίγο παρακάτω από τις δηλώσεις σημαντικών Αριστερών και Κομμουνιστών προσώπων που έζησαν στο πετσί τους όλα τα γεγονότα. Θα δεις Βασίλη πιός έφταιγε και ια τα αιματηρά Δεκεμβριανά του 1944 και κυρίως για τον αιματηρό κι άκρως καταστρεπτικό εμφύλιο πόλεμο. Ποιός τα λέει και τα γράφει αυτά: Μα, ο Αρχικομμουνιστής μεγάλος Έλληνας πατριώτης, ο Τάκης Λαζαρίδης, ντέ, που όντας στρατιώτης, καταδικάστηκε σε θάνατο το 1952 μαζί με τον ήρωα μπελογιάννη τότε κι άλλους κι η ποινή του μετετράπη σε ισόβια, λόγω του νεαρού της ηλικίας του, κι ο πατέρας του δολοφονήθηκε από τους φασίστες του Χίτλερ, [κι ανώτερο στέλεχος του Κ.Κ.Ε], ενώ η μητέρα του υπέστη τα πάνδεινα από τους Βούλγαρος φασίστες επάνω στη Β. Ελλάδα. Θα φρίξεις Βασίλη, όχι για τα όσα αληθή και βεβαιωμένα αποκαλύπτει, δηλώνει και γράφει ο σπουδαίος αυτός πατριώτης, λλά για το ότι ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ουδείς, μα ουδείς Αριστερός ή ηγετικό στέλεχος της Αριστεράς, μέχρι αυτήν ώρα ΔΕΝ ΤΟΛΜΗΣΕ να αντικρούσει ή αμφισβητήσει ΕΣΤΩ μία φράση του. Δεν σας λέει τίποτε αυτό; Βασίλη, είσαι αξιέπαινος που με το παράδειγμα σου τάσσεσαι κατά του διχασμού του λαού μας, κι αυτό φανερώνει ανώτερο δημοκρατικό κι ανθρώπινο ήθος, αλλά επίτρεψέ με να παραθέσω μερικά σχόλια πάνω στο ανωτέρω τρίπτυχο, που φοβάμαι θα ανατραπούν πολλά που ως τώρα λέγαμε και πιστεύαμε. Θα δούμε με στοιχεία [όχι στα λόγια] ποιά ήταν η στάση της νικήτριας παράταξης [ξαναγράφω 70% Κέντρο και 5-7% η “ΔΕΞΙΑ” των φτωχών και ταλαίπωρων αγροτών κι αναλφάβητων [η “φτωχή” Αριστερά τόμοι τα βιβλία τους στις σπιτίσιες βιβλιοθήκες] που έχασαν ΑΔΙΚΑ των αδίκων και με αποκλειστική ευθύνη [θα βεβαιωθεί αυτό αμέσως παρακάτω] των ηλιθίων κι εγωπαθών ηγετών της τότε ηγεσίας της εν γένει Αριστεράς] κατά χιλιάδες τα φαντάρια παιδιά τους [τ και ποιοί νομίζεις, Βασίλη σκοτώθηκαν στον Ταΰγετο, στην Πίνδο, στα Άγραφα, στην Μουργκάνα, στην Κόνιτσα, στο Γράμμο, το Βίτσι, στην πόλη τς Φλώρινας-[μια παλάμη το αθώο αίμα όλων των αδικοσκοτωμένων κι από τις δυό πλευρές- και την Νάουσα της Ημαθίας; Μα φτωχά κι αναλφάβητα αγροτόπαιδα, ανάμεσά τους και πολλά Κρητικόπουλα!! Κι εσείς μιλάτε ακόμη για εμφυλιακά και μετεμφυλιακά! Πόσο γρήγορα ξεχνούν οι της Αριστεράς, 4-5 ημέρες πριν από τις βουλευτικές εκλογές του 2019, που ο τέως Πρωθυπουργός κι αρχηγόςς του ΣΥΡΙΖΑ έστελνε στον αγνό Ελληνικό λαό εκείνο το διχαστικό κι άκρως αντεθνικό μήνυμα: “Ο ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΕΞΙΑ!!”. Είναι πολλά τα σημεία του άρθρου σου που “ΖΗΤΟΥΝ’ να σχολιαστούν, αλλά δεν θα το κάνω, γιατί σέβομαι κι εκτιμώ το ελεύθερο και δημοκρατικό σου πρόσωπο: απλά θα υπενθυμίσω, ότι ο γέρο-Παπανδρέου, που τρέχαμε νεαροί φοιτητές από πίσω του [και βέβαια σύντομα απογοητευτήκαμε} και τον θεωρούσαμε πατέρα της Δημοκρατίας, αυτός που ίσως γνώριζε καλύτερα από τον καθένα μας “τί σημαίνει ΑΡΙΣΤΕΡΑ”, επίτρεψέ με να επαναλάβω τί έλεγε σε πολύ γνωστά [μετέπειτα και υπουργοί] πρόσωπα του Κεντρώου τότε χώρου: “Μακριά οι Αριστεροί και Κομμουνιστές από την ΠΑΙΔΕΙΑ, ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ ΚΑΙ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ!!!. Μα, τόσο γρήγορα τα ξεχάσαμε αυτά Βασίλη και τα περνάμε ντούκου! Δεν επιθυμώ να στενοχωρώ κανέναν συνάνθρωπό μου, πόσο μάλλον εσένα που εκτιμώ και θαυμάζω το ήθος και τους αγωνες σου για τον λαό μας, που ταλανίστηκε τόσο πολλά χρόνια από τις διχόνοιες και τις ετέρωθεν αντεκδικήσεις τα μίση και τα πάθη. Θα κάνω μία στάση, θα ξεκουραστώ λιγάκι Βασίλη [μην ξεχνάς που είμαι μεγαλύτερός σας [79], θα δοκιμάσω ανήμερα της Θεοτόκου μπακαλιάρο από τα χέρια της πανάξιας Κρητικοπούλας συζύγου μου και θα επανέλθω να συνεχίσω το σχόλιο μου. Είπα να σταματούσα τα κάθε είδους σχόλιά μου, αλλά εσείς της “ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ” [Βλέπεις βάζω εισαγωγικά γιατί δεν πιστεύω σ’αυτές τις διακρίσεις, που είναι τεχνάσματα των πολιτικών] δεν… μ αφήνετε ν’ αγιάσω, εδώ στην όμορφη νέα πατρίδα μου, την Κρήτη!!…

  2. Αγαπητέ Βασίλη, συνεχίζω το σχόλιό μου με το επάρατο Καπιταλισμό, επειδή κι εσύ διερωτήθηκες ορθώς για τη συνέχισή του και για την έλλειψη ή αδυναμία της ανθρωπότητας να βρει ένα άλλο σύστημα διακυβέρνησης ή οικονομικού συστήματος για μια θεμιτή ή καλή κοινωνία – οικονομία. Αυτό είναι δυσκολότατο εγχείρημα, Βασίλη, και μη θαρρείς, ότι δεν υπήρξαν μέχρι σήμερα τέτοια κοινωνικά, φιλοσοφικά και οικονομικά συστήματα που πάσχιζαν και πασχίζουν για μια καλή κοινωνία και οικονομία, αλλά αυτά τα συστήματα και φιλοσοφικά ρεύματα ΑΠΑΙΤΟΥΝ εμείς οι άνθρωποι να προβούμε στην ΥΠΑΡΚΤΙΚΗ αλλαγή ή Πνευματική μας ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ, δηλαδή να γίνουμε αληθινά κι ανθρώπινα ΠΡΟΣΩΠΑ. Πρόσωπο, Βασίλη, πάει να πει: Ελεύθερος, Ευχαριστιακός, Κοινωνικός [να μοιράζεται με άλλους] και πνευματικώς – ή συναισθηματικώς ώριμος άνθρωπος. Ας προσπαθήσουμε να αποκτήσουμε και να γίνουμε ΠΡΟΣΩΠΑ. Εύκολο; σαφώς όχι, αλλά κατορθωτό.
    Λοιπόν αυτόν τον απάνθρωπο Καπιταλισμό των τρομερών ανισοτήτων, της ανθρώπινης ανασφάλειας και των πολλών αδικιών, γνωστοί και σπουδαίο οικονομολόγοι [ακόμη και κομμουνιστές] τον θεωρούν το καλύτερο από τα άλλα -τύποις ισχύοντα, ενώ κατακλύστηκαν κι αυτά από τον ανίκητο Καπιταλισμό- συστήματα [Κομμουνιστικό ή Σοσιαλιστικό, Φιλελεύθερο κ.λ.π] και μάλιστα διατείνονται ότι κανένα γνωστό άλλο οικονομικό σύστημα δεν μπορεί να το αντικαταστήσει: Θεέ και Κύριε!! Και, βέβαια, συντάσσομαι με τις απόψεις σου, Βασίλη, γιατί ο καπιταλισμός μπορεί να παρέχει πολλαπλές “ευκαιρίες” για πρόοδο, ανάπτυξη και βελτιωμένη ανθρώπινη ζωή, αλλά εξανίσταμαι όταν βιώνω τις τεράστιες ανισότητες, ανασφάλειες κι αδικίες που φορτώνει στους ανθρώπους κι αναρωτιέμαι με τη σειρά μου πώς θα μπορούσε η ανθρωπότητα να βρει κάποια βήματα στον δρόμο της για τη θεμιτή ή καλή κοινωνία – οικονομία.
    ΩΣΤΟΣΟ, αγαπητέ Βασίλη, αυτό είναι δυσκολότατο εγχείρημα:
    ΓΙΑΤΙ; Διότι, εμείς τα αδύναμα όντα της παγκόσμιας ανθρώπινης κοινωνίας, δεν είμαστε και τόσο “καλά παιδάκια”. Κακομαθημένοι, αλλά “καλοπερασάκηδες”, ΑΡΕΣΚΟΜΑΣΤΕ [αριστεροί, δεξιοί, κεντροαριστεροί, κεντροδεξιοί, κομμουνιστές κ.λ.π., κ.λ.π] να εκλέγουμε ελεύθερα τον ΕΓΩΚΕΝΤΡΙΣΜΟ, την αυτάρκεια, να εκφράζουμε αυταρέσκως την ικανοποίησή μας από τα εγκόσμια χαρίσματα και τις επιτηδειότητές μας, την αποτελεσματικότητα, τη συνέπεια, την ορθοφροσύνη μας, την απόκρυφη σχεδόν ΙΔΙΟΤΕΛΗ ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΤΑ μας, δηλαδή να τα έχουμε καλά με όλους και με όλα, που εμείς, κυρίως, οι νομικοί και δικαστικοί γνωρίζουμε και την βιώνουμε ΑΔΙΚΙΑ κι έλλειψη ευθύνης, την τάση αυθυπαρξίας μας και της ΑΤΟΜΙΚΗΣ διεκδίκησης της ζωής [μη κοινωνικό πρόσωπο] και, συνακόλουθα, δεν ΑΦΗΝΟΥΜΕ ή δεν ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ περιθώρια για το βήμα – άλμα της αυτοπαραίτησης και αυθυπέρβασης, που ελευθερώνει τη ζωοποιό ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ της αγάπης. Μόνο η σύζευξη – πάντρεμα της ανυπόκριτης κι αληθινής αγάπης με το άλλο απόλυτο και δίδυμο μέγεθος της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ είναι που ενώνει και σώζει και χαροποιεί συνάμα όλους τους ανθρώπους, απανταχού της γης. Άλλωστε, Βασίλη, εμείς οι άνθρωποι με τις αδυναμίες, τις αστοχίες, τα λάθη και τα παντοία πάθη μας, δεν μπορούμε κι ούτε κατέχουμε την ΑΛΗΘΕΙΑ: έτσι, κατά το ανθρώπινο μέτρο, ας αρκεστούμε στον καλόπιστο διάλογο και στις εμπειρικές -βιωματικές- κι αν υπάρχουν κι επιστημονικές γνώσεις, επιβεβαιωμένες βέβαια, για να μπορούμε και να ισχυριζόμαστε ότι -κάπως- προσεγγίζουμε την κοινωνική πραγματικότητα κι αποκαλύπτουμε ή αποκαθιστούμε διαστρεβλωθείσες -ηθελημένα ή όχι δεν έχει σημασία- ιστορικές αλήθειες και πραγματικότητες.
    Και σαν μια προϊδέαση – πρόγευση θα έλεγα, ας μην μας πιάνει ο πανικός από τον απάνθρωπο καπιταλισμό, θα ειπωθεί, καταρχήν, ότι το επαχθές και το μέγιστο πρόβλημα των ανισοτήτων, ανασφαλειών κι αδικιών που βιώνουν -παγκοσμίως- οι άνθρωποι, δεν ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ και δεν ΠΡΟΚΑΛΕΙΤΑΙ από την εκάστοτε ΠΟΛΙΤΙΚΗ, κι άλλωστε η ΠΟΛΙΤΙΚΗ δεν είναι σε θέση να ΕΞΑΛΕΙΨΕΙ τις υφιστάμενες ανισότητες κι ανασφάλειες, ανάμεσα στους ανθρώπους. Τρανό παράδειγμα, αλλά και επαλήθευση αυτού του οικονομικού συμπεράσματος -σχεδόν δόγματος- είναι η περίπτωση της διακυβέρνησης της χώρας από την Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ. Κάντε μια μικρή ανάλυση και συσχέτιση.
    Αξιόπιστη πηγή που επικαλούμαι στο σχόλιό μου είναι μια πολύ σπουδαία -βαρυσήμαντη- εργασία γνωστού μεγάλου Καναδού επιστήμονα, συγγραφέα και αρθρογράφο κοινωνικών και οικονομικών ζητημάτων: Jerry Z. Muller, και το αριστουργηματικό πόνημά του φέρει τον τίτλο: “Καπιταλισμός και Ανισότητα: Τί δεν καταλαβαίνουν η Αριστερά και Δεξιά;”
    Ανοίγουμε το Google και θέτουμε τα παραπάνω στοιχεία και διαβάζουμε όλο το πόνημά του -άρθρο. Θα εκπλαγούμε, όσοι τυχεροί το μελετήσουμε και βέβαια θα διαπιστώσουμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η σύγχρονη Οικονομική Επιστήμη που μάχεται και πασχίζει με πολλούς και υπεύθυνους σπουδαίους επιστήμονες να φέρει κάποια ισορροπία στη σημερινή αχαλίνωτη και εν πολλοίς πολύπλοκη Παγκόσμια Οικονομική και Κοινωνική Κατάσταση.
    Ο ανωτέρω σπουδαίος επιστήμονας Jerry Z, Muller, βεβαιώνει ότι το υπάρχον πρόβλημα των ανισοτήτων και της ανθρώπινης ανασφάλειας δεν οφείλεται κι ούτε προκαλείται [!!] από την ΠΟΛΙΤΙΚΗ, κι ούτε μπορεί, άλλωστε, η Πολιτική να τις εξαλείψει -παρά τη θέληση και πολιτική της προς τούτο βούλησή της-, ΔΙΟΤΙ, αυτές οι ανισότητες κ.λ.π. αποτελούν ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΕΣ συνέπειες των λειτουργιών και συνθηκών της αγοράς, εν γένει. Τελικώς, στο πόνημα -άρθρο του, ο λαμπρός επιστήμονας ΣΥΣΤΗΝΕΙ όλες τις Κυβερνήσεις, όπου γης, να βοηθήσουν, ενισχύσουν και θωρακίσουν τους υπηκόους – πολίτες τους από τις κακές κι αρνητικές συνέπειες του Καπιταλισμού, ενώ, παράλληλα ΠΡΟΤΡΕΠΕΙ τις Κυβερνήσεις του Κόσμου να διατηρήσουν [άκουσον άκουσον!] τον δυναμισμό που ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ από τα τεράστια οικονομικά και πολιτιστικά πλεονεκτήματα του Καπιταλισμού! Κύριε των Δυνάμεων!!
    Η έκπληξη των τυχερών αναγνωστών θα μεγαλώσει περισσότερο, και ιδιαίτερα στα κεφάλαια που αναφέρονται στο πιοί είναι αυτοί [άνθρωποι δεδομένης κοινωνίας και ειδικών συνθηκών] που ΕΠΩΦΕΛΟΥΝΤΑΙ από τις αναρίθμητες “ευκαιρίες” που εκάστοτε κι αναλόγως των ειδικών συνθηκών ζωής και κουλτούρας και ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΝΤΑΙ αυτές τις ευκαιρίες του επάρατου Καπιταλισμού:
    Είναι, τάχα, “τα δεξιά μιάσματα” ή μήπως οι περισσότεροι φέρουν στο κούτελό τους ροζ ή κόκκινο χρώμα; Σαν ειδικευμένος Οικονομολόγος, δεν θ’ απαντήσω Βασίλη στο ανωτέρω ερώτημα, αλλά την απάντηση πολύ εύκολα την βρίσκει όποιος αγαπά την αλήθεια και βιώνει τη σημερινή δύσκολη κοινωνική και οικονομική πολυπλοκότητα. Αυτός είναι και ο λόγος, που στον τίτλο του πονήματος του θέτει το ερώτημα: “Τί δεν καταλαβαίνουν η Αριστερά και η Δεξιά;” Όσο υπάρχουν άνθρωποι, αγαπητέ Βασίλη!
    Και σειρά έχουν πρώτα τα “ΕΜΦΥΛΙΑΚΑ” κι ύστερα τα “ΜΕΤΕΜΦΥΛΙΑΚΆ” της πατρίδας μας.
    Έτσι κρίνεται, για την πλήρη ενημέρωση -και των αναγνωστών της εφημερίδας μας- να κάνω μια ΕΙΣΑΓΩΓΗ που αναφέρεται στην δύσκολη και καταστρεπτική περίοδο της δεκαετίας 1940. Σε πληροφορώ, αγαπητέ Βασίλη, ότι θα εκπλαγείς, παρότι πιστεύω πως κι εσύ τα γνωρίζεις.
    1.- ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Βιώνοντας από μικρός πάνω στη Β. Ελλάδα τις ολέθριες συνέπειες του Εμφυλίου, καταθέτω την προσωπική μου άποψη, ότι η Μνήμη παίρνει την αξιολογική της διάσταση από τα μαθήματα και τα διδάγματα της Ιστορίας. όντας, λοιπόν, φτωχό αγροτόπαιδο στον κάμπο της Ημαθίας, σπούδασα με χίλια βάσανα και πολλές δυσκολίες [ούτε να τις φανταστείτε] στο Αριστοτέλειο κι από τα φοιτητικά μου χρόνια βασανιζόμουν και σκεφτόμουν το γιατί του Εμφυλίου κι έπρατα τα πάντα για την αποτροπή νέου -τυχόν- εμφυλίου ή διχασμού του ταλαίπωρου και βασανισμένου λαού μας -ήμουν και αποφασιστικός και δυναμικός χαρακτήρας- και μετά τις ενασχολήσεις μου τις επαγγελματικές, έτρεχα κι έψαχνα παντού ντοκουμέντα, χρήσιμα και πληροφοριακά έγγραφα, μαρτυρικές αληθείς καταθέσεις ανθρώπων των πληττομένων ανθρώπων από τον Εμφύλιο, Αρχεία Κράτους κ.λ.π στοιχεία που έπαιρνα από πολύ φιλικά πρόσωπά μου, ώστε να έκανα σωστή κι αληθή κοινωνιολογική προσέγγιση του φοβερού πολέμου και των διαμαχών, μακράν, βέβαια, από την Πολιτική και τα κόμματα και σίγουρα χωρίς ίχνος Επιλεκτικής Μνήμης. Το δικό μου συμπέρασμα Βασίλη από όλην την μακρόχρονη έρευνά μου είναι. Ποτέ, μα ποτέ πια εμφύλιες διαμάχες και διχασμοί -όπως το ίδιο προτρέπεις στο σπουδαίο άρθρο σου- στην πατρίδα μας κι όσοι τυχόν επιδιώκουν κάτι τέτοιο θα μας βρουν απέναντι δυναμικά.
    2.- Οι πάντες, Βασίλη, γνωρίζουν στη χώρα μας, ότι ο Ελληνικός εμφύλιος πόλεμος δεν υπήρξε προϊόν των κοινωνικών διαιρέσεων της χώρας μας, αλλά των ανώμαλων και δύσκολων συνθηκών που ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ στην πατρίδα μας η περίοδος της Κατοχής. Αυτή -η Κατοχή δηλαδή- ήταν που οδήγησε στη συρρίκνωση των αστικών πολιτικών δυνάμεων, τη ριζοσπαστικοποίηση του Ελληνικού λαού και τη μετεξέλιξη του ΚΚΕ σε πολιτική δύναμη με σοβαρή και υπολογίσιμη στρατιωτική ισχύ, σχεδόν ως το τέλος του 1944, αφού -εντωμεταξύ- η πλειονότητα των μάχιμων Ελλήνων αξιωματικών έλαβαν μέρος στην αντίσταση κατά των Ναζί Γερμανών, ασχέτως αν λίγο αργότερα αυτοί παιδεύτηκαν -σωστά διαβάζετε- και ποδηγετήθηκαν ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΩΣ από το μαχητικό ΚΚΕ.
    3.- Στη διάρκεια της κοινωνιολογικής μου έρευνας για τον Εμφύλιο, έτυχε να συνεργαστώ με διάσημη Ισπανίδα δημοσιογράφο και Ιστορικό, ερευνήτρια και φανατικά αντίθετη κι αντίπαλος του φασίστα Φράνκο και καταλήξαμε και κάναμε κάποιες συγκρίσεις των δύο Εμφυλίων: Θα παρακαλούσα για την προσοχή σου, Βασίλη, στα αμέσως παρακάτω:
    Α.- Στη μεν Ισπανία η Αριστερά ήταν πλουραλιστική [κομμουνιστές, σοσιαλιστές, τροτσκιστές ,αναρχικοί, και κάθε είδους Κεντρώοι κι αριστεροί], στην Ελλάδα συνέβη και ίσχυσε το αντίθετο: Η Αριστερά ήταν μονοδιάστατη, παρά τον κατ’ επίφαση πλουραλισμό του Ε.Α.Μ., ενώ η παράταξη και πτέρυγα των νικητών [70% και πλέον Κέντρον και 5-7% η αποκαλούμενη από τους Κομμουνιστές “Δεξιά” [εντός εισαγωγικών η λέξη] των φτωχών αγροτών κι αναλφάβητων ανθρώπων της υπαίθρου που από ευθύνη της Αριστεράς και των ηγετών της τότε του Εμφυλίου έχασε τα νέα φαντάρια -παιδιά τους- στον Ταΰγετο, την Πίνδο, τα Άγραφα, την Μουργκάνα, την Κόνιτσα [όπου υπηρετούσε τότε στον εθνικό στρατό ο άγιος Παΐσιος -πρόσφυγόπουλο στον νομό Ιωαννίνων], τον Γράμμο,το Βίτσι, τη Φλώρινα [μια παλάμη ήταν το αίμα των αδικοχαμένων φαντάρων και των νέων παιδιών – ανταρτών του Δημοκρατικού στρατού…] και βέβαια τη Νάουσα, που παιδιά τότε ανεβαίναμε στο διώροφο σπίτι του Πόντιου -από τη μάνα- παππού μας και βλέπαμε μια ηρωική πόλη να καίγεται από μια άλλη Ελληνική ομάδα, που επιδίωκαν την ίδρυση ξεχωριστού Κομμουνιστικού κρατιδίου με το τσεκούρι και τη φωτιά, αφού δεν μπόρεσαν με το αιματοκύλισμα των Δεκεμβριανών 1944 να καταλάβουν -ακαίρως τουλάχιστον- την ΕΞΟΥΣΙΑ. Και θέλουμε ακόμη να μιλάμε για τα “ΕΜΦΥΛΙΑΚΑ” και μετεμφυλιακά, Βασίλη; Έλεος πια!!
    Β.- Συγκρίσεις των δύο Εμφυλίων: Η σύγκριση που καταλήξαμε ΑΠΕΔΕΙΞΕ ότι ο Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος, παρά τις τεράστιες απώλειες σε ψυχές και καταστροφές που προκάλεσε στην πατρίδα μας, ωστόσο δεν έφτασε στα απίστευτα άκρα του Ισπανικού Εμφυλίου, κι αυτό εξηγεί και τη διαφορετική πρόσληψη των πολέμων αυτών στη Συλλογική Μνήμη των δύο λαών: όμως, οι διαφορές αυτές ανάμεσα στους δύο εμφυλίους πολέμους ΑΦΟΡΟΥΝ και τη ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ – μετεμφυλιακή τους Κληρονομιά: Η λήξη του πολέμου βρήκε την Αριστερά ΗΤΤΗΜΕΝΗ [διαβάζεις φίλε Βασίλη, ηττημένη την βρήκε, αλλά παρακάτω θα δούμε τον αληθινό νικητή και ίσως εκπλαγείς από τα βεβαιωμένα γεγονότα και ντοκουμέντα], τόσο στην Ισπανία όσο και στην Ελλάδα: όμως, ας προσέξουμε λιγάκι, τις ριζικά διαφορετικές συνέπειες που είχε η ΗΤΤΑ αυτή για την κάθε χώρα. Και στη μεν Ισπανία -ως γνωστόν- ΟΙΚΟΔΟΜΗΘΗΚΕ ένα στυγνό Φράνκικο δικτατορικό καθεστώς κι άφησε αγιάτρευτες πολλές πληγές στην Ισπανική κοινωνία: ΑΝΤΙΘΕΤΑ [!!] στην Ελλάδα, οι ΝΙΚΗΤΕΣ [ποιοί Νικητές Βασίλη;] ΔΙΑΤΗΡΗΣΑΝ τη χώρα μας σε ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΤΡΟΧΙΑ!!
    Και παρότι το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα ήταν κάτω από τους γνωστούς ελέγχους και περιορισμούς [Ρωτώ καλόπιστα Βασίλη: Πώς να μην ήταν, ύστερα από την πρόσφατη κατερείπωση και καταστροφή ολοκληρωτική της πατρίδας μας;], ΕΝΤΟΥΤΟΙΣ, το σύστημα αυτό δεν έπαυε να είναι κοινοβουλευτικό και δημοκρατικό, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που στις ελεύθερες βουλευτικές εκλογές του 1958 [κράτησε στο νου σου αυτήν τη θρυλική ημερομηνία που είναι και το ασφαλές και συνάμα ιστορικό αποδεικτικό της συνολικής δύναμης της εν γένει Αριστεράς], στις οποίες εκλογές, η ενωμένη και ΗΤΤΗΜΕΝΗ [η λέξη έχει απίστευτη σημασία κι αξία] Αριστερά [ΕΔΑ και ΚΚΕ μαζί], οκτώ ΜΟΛΙΣ χρόνια από τον καταστρεπτικό εμφύλιο [!!!] ΑΝΑΔΕΙΧΤΗΚΕ σε κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, συγκεντρώνοντας το 25% περίπου της συνολικής Κοινοβουλευτικής δύναμης της χώρας μας και εκπροσωπώντας, ακριβώς, το 20,02% του Ελληνικού πληθυσμού [πολλή μεγάλη δύναμη, που παρέμεινε και θα παραμείνει σ’ αυτό το ποσοστό].
    Γ.- Συνεχίζοντας τις συγκρίσεις των δύο ανωτέρω εμφυλίων, τονίστηκε το εξής αξιοπερίεργο της όλης ιστορικής πραγματικότητας: Ενώ δηλαδή, [για τις δικές μας ερευνητικές απόψεις] το ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΌ ποσοστό ευθύνης για τα αιματηρά γεγονότα των συγκρούσεων στην Ελλάδα ΑΝΗΚΕΙ στην ΗΤΤΗΜΕΝΗ Αριστερά [ποιά ηττημένη Βασίλη;], μολαταύτα, οι νικητές του πεδίου μαχών ΕΠΕΔΕΙΞΑΝ έμπρακτα και σε ικανοποιητικό βαθμό -ας μην έχουμε ή διατηρούμε απαιτήσεις να τους θεωρούμε κι αυτούς αγίους!!- ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ -ΜΕΤΕΜΦΥΛΙΑΚΗ δηλαδή ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ, ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ,ΥΠΟΜΟΝΗ και ΛΗΘΗ, ακριβώς, για την αποτροπή επανάληψης αδελφοκτόνου σύγκρουσης. [Εχ, και να ήσαν νικητές και του πολέμου οι φίλοι μας οι Αριστεροί!!]
    -Κι ας πάμε και στα Αριστερά χαρακώματα και στρατόπεδα, να δούμε τι έκανε μέχρι σήμερα η “καλή” μας Αριστερά, και πώς συμπεριφέρθηκε ως σήμερα ακόμη. Για το θέμα αυτό έχω και διατηρώ τις απόψεις μου, αλλά δεν θα γράψω ούτε μία έξη, παρά θα αφήσω να γράψουν, να δηλώσουν κι εκφράσουν τις απόψεις τους αληθινοί Έλληνες πατριώτες και σημαντικοί άνθρωποι της Αριστεράς και του Κομμουνισμού, που έζησαν στο “πετσί” τους όλα τα θλιβερά γεγονότα εκείνης της επάρατης, αλλά και της σύγχρονης περιόδου! Και μένουμε έκθαμβοι, όσο τόσο για τις συγκλονιστικές τους δηλώσεις κι απόψεις, όσο, κυρίως, που ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ κανείς, μα κανείς Αριστερός ή ηγέτης της εν γένει Αριστεράς ΔΕΝ ΤΟΛΜΗΣΕ να αμφισβητήσει ή να αντικρούσει, ΕΣΤΩ μία φράση τους: Δεν είναι εξίσου συγκλονιστικό αυτό;
    Πριν πάμε στις δηλώσεις αυτές, οφείλω σαν δημοκρατικός κι ελεύθερος πολίτης αυτής της όμορφης πατρίδας μας, να δηλώσω τις δικές μου απόψεις, πάνω στο κεφάλαιο του εμφυλίου πολέμου: Α.- Ποτέ, λοιπό, μα ποτέ πια εμφύλιοι πόλεμοι και διχόνοιες -γι’ αυτό σε συγχαίρω Βασίλη για τις ενωτικές τοποθετήσεις σου στο σπουδαίο -γενικώς- άρθρο σου, άλλωστε αυτό αντανακλά στο ακέραιο κι αληθινό ανθρώπινο πρόσωπό σου και το δημοκρατικό ήθος-. Ποτέ πια εμφύλιοι και διχασμοί, διότι αυτές οι θλιβερές καταστάσεις φέρνουν πάντα μπόλικο κι αθώο αίμα, μίσος και πάθος, ετέρωθεν αντεκδικήσεις, καταστροφές, πόνο και θρήνο. Τι καλό να βρεις κανείς από διχόνοιες και διαμάχες φανατισμού και μισαλλοδοξίας;
    Β.- Τι να πούμε για τον άδικο και αδικαιολόγητο χαμό χιλιάδων νέων ανθρώπων μας, όχι μόνο του Εθνικού στρατού και των Ελλήνων πολιτών, αλλά και τόσο πολλών και νέων παιδιών -ανταρτών του Δημοκρατικού Στρατού, τα περισσότερα των οποίων ΣΤΡΑΤΟΛΟΓΗΘΗΚΑΝ βιαίως από τους ανεύθυνους κι εγωπαθείς ηγέτες της τότε Αριστεράς, όπως αυτά αναφέρονται σε γνωστό πόνημα παλιού κομμουνιστή μαχητή και συγγραφέα [παλιός Μαργαρίτης]
    Γ.- Εκπλήττομαι και θεωρώ σοβαρό ατόπημα του επίσημου Ελληνικού κράτους, που μέχρι και σήμερα δεν έχει τιμήσει και σεβαστεί τη μνήμη χιλιάδων συμπατριωτών μας, που εξαναγκάστηκαν [ας μην αναφέρω τους λόγους εξαναγκασμού -εμφύλιος γαρ] να καταφύγουν στα βουνά για μια Ελλάδα δημοκρατική, ανεξάρτητη κι ακηδεμόνευτη, της Πρόνοιας και της Δικαιοσύνης, της προόδο και της νοικοκυροσύνης, ασχέτως, αν τελικώς τα όνειρα και οράματά τους ΠΡΟΔΟΘΗΚΑΝ από τους εγωπαθείς και ηλίθιους ηγέτες της τότε Αριστεράς.
    Αγαπητέ Βασίλη, έχω ηθική υποχρέωση για την ακριβή ενημέρωση και των συμπολιτών μας που θα είναι τυχεροί να διαβάσουν το άρθρο σου και το απλό σχόλιό μου, να παραθέσω τις δηλώσεις κι απόψεις μερικών σπουδαίων ανθρώπων της εν γένει Αριστεράς, αρχίζοντας με τη σειρά:
    Το κάνω, κυρίως, γιατί στην πατρίδα μας ακόμη βασιλεύει η άγνοια και ΘΕΡΙΕΎΕΙ η φανατική Επιλεκτική Μνήμη, που δημιουργεί κι όλο το κακό.
    1.- Κορνήλιος Καστοριάδης: Ο μεγάλος και σπουδαίος καθηγητής στο Παρίσι της Φιλοσοφικής Κοινωνιολογίας, μέγας θεωρητικός του Κομμουνισμού, ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ, κι όταν ο οίστρος του αντιστασιακού κατά της χούντας ήταν στο αποκορύφωμα, προσκλήθηκε να κάνει δηλώσεις στην Ελληνική τηλεόραση από ομάδα αριστερών -κυρίως – [θα μπορούσαν να ήταν άλλοι!!!] δημοσιογράφων, ακριβώς στον χώρο, όπου ήταν στον εμφύλιο το πεδίο αιματηρής σύγκρουσης Εθνικού στρατού κι ανταρτών, σε περιοχή της Λακωνίας κι όπου ο Καθηγητής συμμετείχε με την ηττημένη Αριστερά. Τού είπαν: “Ιδού, το πεδίον, όπου ΚΑΤΑΤΡΟΠΩΣΑΤΕ [Ωραίοι Έλληνες αυτοί…] τους αντιπάλους σας [Εσείς διαβάστε “που εξοντώσατε τα αθώα κι αναλφάβητα φαντάρια μας”]. Και η απάντηση του σπουδαίου Επιστήμονα: “Θλίβομαι και ντρέπομαι που το έκανα αυτό”, δηλαδή που μετείχε τότε στον εμφύλιο με την πλευρά της Αριστεράς. Όλα αυτά υπάρχουν στα αρχεία: Αυτή η δήλωση, Βασίλη, τσακίζει κόκαλα και ταρακουνά συνειδήσεις, αν υπάρχουν βέβαια.
    2.- Ο αείμνηστος και μέγας πολιτικός [η συμπάθειά μου], αγωνιστής της αντίστασης κατά των Γερμανών του Χίτλερ κι ένθερμος υποστηρικτής των δικαίων του λαού μας, Λεωνίδας Κύρκος ΔΗΛΩΣΕ για τους ηλίθιους ηγέτες της Αριστεράς του Εμφυλίου: “ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ περί ΑΘΛΙΩΝ επαναστατών του εμφυλίου και της σίγουρης κατατροφής της πατρίδας μας, αν ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΣΑΝ!..”
    3.- Ας πάμε στον αγαπητό μας Μίμη Ανδρουλάκη, τον παραλίγο Γ.Γ του Κ.Κ.Ε [σαν διάδοχος του σπουδαίου ηγέτη Φλωράκη] και μετέπειτα σπουδαίο βουλευτή του ΠΑΣΟΚ και βέβαια άφθαστο συγγραφέα και κοινωνικό φιλόσοφο και πολιτικό, θαρρώ αρχές του 2.000 ΔΗΛΩΣΕ στην τηλεόραση -βουλευτής όντας παρακαλώ του ΠΑΣΟΚ- τα παρακάτω άκρως βαρυσήμαντα: ” Ήταν λάθος μας που πετροβολούσαμε παλιά τον Αμερικάνικο Στόλο: Μακάρι να έρχονταν στην Ελλάδα όσες περισσότερες πολυεθνικές εταιρείες, για να βρίσκουν δουλειές οι Έλληνες!!!” Ο πανέξυπνος αυτός πολιτικός [Πολ. Μηχανικός ήταν κι όχι οικονομολόγος], ωστόσο, αντιλήφθηκε πολύ ενωρίς τις απεριόριστες “Ευκαιρίες” που παρείχε αφειδώλευτα σ’ όλους ο επάρατος Καπιταλισμός!
    4.- Και τώρα, Βασίλη θα πάμε στην κύρια πηγή γνώσης της αλήθειας και της αποκατάστασης της διαστρεβλωθείσης ιστορικής αλήθειας και πραγματικότητας, για τον εμφύλιο και τα μετεμφυλιακά, τον γνήσιο Έλληνα πατριώτη και Αρχικομμουνιστή Τάκη Λαζαρίδη, οι δηλώσεις και τα γραπτά του είναι άκρως συγκλονιστικά και προφητικά εν πολλοίς. Ποιός είναι ο Τάκης Λαζαρίδης;
    Ο Τάκης Λαζαρίδης, λοιπόν, όντας στρατιώτης το 1952, καταδικάστηκε σε θάνατο από το Στρατοδικείο μαζί με τον ήρωα Μπελογιάννη κι άλλους και τελικώς, λόγω του νεαρού της ηλικίας του και ο πατέρας του -ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ- είχε δολοφονηθεί από τους φασίστες του Χίτλερ, ενώ η μητέρα του υπέστη μύρια όσα βάσανα από τους φασίστες Βούλγαρους, πάνω στη Β. Ελλάδα, η ποινή του μετετράπη σε ισόβια, για να εκτίσει τελικώς 14 ολόκληρα χρόνια στις φοβερές φυλακές της χώρας μας, ως το 1966!!. Δεν είναι τόσο συγκλονιστικές οι δηλώσεις του, όσο του ότι ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ, ουδείς αριστερός ή κομμουνιστής δεν ΤΟΜΗΣΕ να αντικρούσει ή αμφισβητήσει, ΕΣΤΩ μία φράση του: Δεν το βρίσκετε αυτό συγκλονιστικό; Ο Τάκης Λαζαρίδης, με σαφήνεια γράφει και δηλώνει για τις ευθύνες των αιματηρών γεγονότων του εμφυλίου, καθώς και για την “ΜΕΤΕΜΦΥΛΙΑΚΗ” συμπεριφορά [που την επικαλέστηκες κι εσύ Βασίλη]. Ελπίζω να μην γνώριζες μερικά πράγματα ή καταστάσεις, αλλά τα όσα δήλωσε γραπτώς και προφορικώς για την εν γένει Αριστερά είναι άκρως συγκλονιστικά και ΑΚΡΙΒΗ, ως την τελευταία τους λεπτομέρεια.
    ΤΑΚΗΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ:
    Α.- “Η θυσία του Μπελογιάννη, αλλά και πολλών χιλιάδων κομμουνιστών δεν μπορούσε να δικαιωθεί, γιατί ιστορικά ήταν εκτός τ΄που και χρόνου, ενώ η χώρα μας είχε ζωτική ανάγκη από έναν ριζικό εκσυγχρονισμό οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό, διοικητικό, ενώ ΕΜΕΙΣ [ΚΚΕ] προσπαθήσαμε να ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΜΕ [καλά διαβάζεις Βασίλη] δια της βίας των όπλων ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ μετασχηματισμό. Η αποτυχία ήταν ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ. Τα δε μετεμφυλιακά πάθη είναι ΕΔΩ, και θα συνεχίσουν να παραμείνουν ΕΔΩ -στη χώρα μας δηλαδή-, όσο δεν ΑΠΟΚΤΟΥΜΕ την ΕΘΝΙΚΗ μας ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ!!: Και δεν πρόκειται να την αποκτήσουμε, όσο η Κομμουνιστική Αριστερά κατορθώνει, παραποιώντας και ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΝΟΝΤΑΣ την Ιστορική αλήθεια, να εμφανίζεται ΑΘΩΑ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ, ενώ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΆ [σωστά διαβάζεις Βασίλη] και για τα Δεκεμβριανά 1944 και για τον εμφύλιο [1946-49]
    Β.- “Το δράμα της Ελλάδας, της πατρίδας μας είναι ότι η μεν Αριστερά ΗΤΤΗΘΗΚΕ στο πεδίο των μαχών, ΝΙΚΗΣΕ όμως στο πεδίο της προπαγάνδας. Και επειδή κυριάρχησε ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΑ η Αριστερά του 20%, γι’ αυτό έχουμε φτάσει σ’ αυτό το κατάντημα [τελευταία έγιναν αυτές οι δηλώσεις, γι αυτό έχουν μεγάλη αξία]. Και ειδικότερα -συνεχίζει ο Τ. Λαζαρίδης: ” Μετά την απελευθέρωση της χώρας απ’ τους Ναζί Γερμανούς, μετά τον εμφύλιο πόλεμο και μετά τη χούντα, από την Αριστερά εν γένει ΣΤΗΘΗΚΕ μια ολόκληρη ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΔΙΑΤΡΕΒΛΩΣΗΣ της Ιστορίας. Σε όλο αυτό το διάστημα [πόσο αληθινός είναι!] κυριάρχησε η άποψη της άκρας Αριστεράς, ότι για τον εμφύλιο και τα Δεκεμβριανά 1944 ΦΤΑΙΞΑΝΕ οι άλλοι [υποθέτω Εγγλέζοι – Αμερικανοί .λ.π], ενώ η ιστορική αλήθεια και πραγματικότητα είναι ότι και για τα Δεκεμβριανά και για τον εμφύλιο πόλεμο ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ [καλά διαβάζεις Βασίλη] ΦΤΑΙΕΙ η Αριστερά, που επιδίωκε την ΚΑΤΑΛΗΨΗ της ΕΞΟΥΣΙΑΣ δια της βίας των όπλων. Ρίξαμε στους άλλους τις ευθύνες, ΗΣΥΧΑΣΑΜΕ και κοιτάξαμε να απολαύσουμε τους καρπούς των όποιων κόπων και όποιων αγώνων μας:
    Γ.- ” ΤΕΛΙΚΩΣ”, συνεχίζει ο Τ. ΛΑΖΑΡΊΔΗΣ, η Αριστερά κατάφερε να επιπλεύσει ιδεολογικά κι αυτή η κυριαρχία και ΚΗΔΕΜΟΝΙΑ μετατράπηκε και σε ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΗΔΕΜΟΝΙΑ: Κατάφερε η Αριστερά, όλο αυτό το διάστημα, ένα μεγάλο μέρος του λαού, για να μην πω η πλειοψηφία του λαού, να το πείσει ότι αυτή, ντεμέκ, [δική μου η προσθήκη αυτής της κυριολεκτικής Τούρκικης λέξης], η Αριστερά δηλαδή είναι άμοιρος ευθυνών: Για όλα φταίνε οι ξένοι και συνεχώς φταίνε οι ξένοι…” Και τελειώνει ο Τάκης Λαζαρίδης με την τελευταία συγκλονιστική, αληθή και προφητική δήλωσή του:
    Δ.- “Το δράμα της σύγχρονης Ελλάδας είναι ότι η ΑΡΙΣΤΕΡΑ κατάφερε να βγάλει τις ευθύνες της από πάνω της [υπερβάλλει φίλε Βασίλη;] με συστηματική ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ και ΑΛΩΣΗ της ΠΑΙΔΕΙΑΣ μας, με τα γραπτά της, τους διανοούμενους της [εχ, αυτοί οι διανοούμενοι!], με τους πολλούς συγγραφείς της, με τα βιβλία της [δεν τα χαρακτηρίζω], με τον Τύπο της, με το Ραδιόφωνο της κ.λ.π, κ.λ.π.
    Και να φανταστείς, αγαπητέ Βασίλη, αυτοί οι “επάρατοι Δεξιοί κ.λ.π” είχαν το θάρρος και το συναινετικό πνεύμα, Φιλελεύθεροι και Κεντρώοι, [και ορθά και δημοκρατικά έπραξαν] έφεραν πίσω στην πατρίδα μας τους αντιπάλους τους από τις τότε κομμουνιστικές χώρες, ξανάχτισαν τα νοικοκυριά τους, σπούδασαν και κατέλαβαν σπουδαίες δημόσιες θέσεις, έγιναν κερδοφόροι συγγραφείς βρίζοντας, ωστόσο και χλευάζοντας μερικοί [βλ. συγγραφέα Δημητρίου, για τις φονικές μάχες πάνω στην Μουργκάνα, που χαίρονταν -έχ Βασίλη, έχ Βασίλη!!- σφαγιάζοντας από ψηλά τα άμοιρα φτωχά φαντάρια μας, υβρίζοντας και χλευάζοντας τα ως “μοναρχοφασίτες” κ.λ.π, και καλοπερασάκηδες και “ηρωες” απολάμβαναν ελεύθερα όλα τα καλά της δημοκρατίας, χάρη στη λήθη και την απίστευτη υπομονή των -δήθεν- νικητών του εμφυλίου!!. Δεν επιθυμώ , αγαπητέ Βασίλη, να συνεχίσω, γιατί είμαι πολύ απογοητευμένος από τη συμπεριφορά μερικών συμπατριωτών μας που δεν σέβονται τίποτε και γράφουν αμέτρητα ψεύδη, λοιδωρούν και ειρωνεύονται, μέσα στη νεφελώδη ιδεολογία τους. Ας είναι καλά οι άνθρωποι, αλλά ο γνωστός Γαλλορουμάνος κληρικός και σπουδαίος συγγραφέας Βιργκίλ Γκεοργκίου, κάπου στο σπουδαίο πόνημά του “25η ώρα” βάζει στο στόμα του ήρωά του τα εξής βαρυσήμαντα λόγια: “Τον κόσμο δεν τον κάνουν άνω-κάτω οι πόλεμοι, αλλά οι συνειδήσεις. Αφού σ’ ευχαριστήσω Βασίλη για την υπομονή σου και το σπουδαίο άρθρο σου για την προτροπή σου για ένωση του λαού μας, τούτο το μακροσκελές σχόλιό μου είναι το τελευταίο και δεν ξαναγράφω, κι ας στενοχωρηθούν μερικοί αγαπητοί φίλοι μου. Πίστεψέ με Βασίλη, κουράστηκα πια κι ελπίζω να τα πούμε κι από κοντά, Στενός φίλος μου είναι ο Γιάννης ο Ντερμανάκης, αυτός ο ήρωας του φοιτητικού κινήματος κατά της χούντας, που παραλίγο θα τον χάναμε. Μπορεί να μην γνωρίζετε τους αγώνες των ηρωικών Φοιτητών της Κρήτης, που ήμουν λίγο μεγαλύτερός τους, αλλά τους βοηθούσα με όλες τις δυνάμεις μου, όντας νέος νομικός. Ο Γιάννης είναι καλύτερος κι από αδελφός μου. Με ειλικρινή φιλικά αισθήματα. Γιώργος Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, κοινωνιολόγος – οικονομολόγος εφηρμοσμένης Οικονομίας ΧΑΝΙΑ.

Αφήστε ένα σχόλιο

Please enter your comment!
Please enter your name here

Μικρές αγγελίες

aggelies

Βήμα στον αναγνώστη

Στείλτε μας φωτό και video ή κάντε μία καταγγελία

Συμπληρώστε τη φόρμα

Ειδήσεις

Χρήσιμα