Ελλειψη οξυγόνου

Στην Ελλάδα του σύγχρονου κόσµου, ενός κόσµου που πάλλεται ανάµεσα στην αλήθεια και το ψέµα, στα σκάνδαλα και τις µίζες, στους καύσωνες και τις πυρκαγιές, ένα είναι σίγουρο ότι η πλειοψηφία των πολιτών, απλώς επιβιώνουν! Μια απάντηση σ’ αυτούς που ισχυρίζονται ότι η πρωτεύουσα αδειάζει τους θερινούς µήνες, στα λιµάνια και τα αεροδρόµια γίνεται το αδιαχώρητο και τα καταλύµατα και ξενοδοχεία είναι sold out, είναι ότι όλο αυτό γίνεται από το 1/3, περίπου, του πληθυσµού, δηλαδή, περίπου τρία εκατοµµύρια! Αυτό το ποσοστό έχει τη δυνατότητα να πάει διακοπές, να εκδράµει, να πάει στα νησιά κ.λπ. ∆υστυχώς, µας κατάντησαν κοινωνία των 2/3, δηλαδή, ο περισσότερος κόσµος τα βγάζει δύσκολα πέρα, δεν φτάνουν τα χρήµατα µισθών και συντάξεων για να περάσουν ολόκληρο τον µήνα σε ένα ανεκτικό βιοτικό επίπεδο! Ωστόσο, σαν να µην έφτανε όλο αυτό, στις πλάτες του λαού πέφτει και το βάρος της µη απόδοσης και απονοµής δικαιοσύνης, αφού το µέλαθρον της Θέµιδος, ελέγχεται από το Μαξίµου, το οποίο ορίζει σε θέσεις – κλειδιά, το δικαστικό σώµα!
Η υπόθεση του φρικιαστικού εγκλήµατος των Τεµπών που ταλανίζει τη χώρα µας, εδώ και δυόµισι χρόνια, ανέδειξε τα κακώς κείµενα, τις δυσλειτουργίες του κρατικού µηχανισµού, τις καθυστερήσεις, τις χρονοβόρες διαδικασίες κ.λπ.! Ένας φαύλος κύκλος γραφειοκρατίας, επιτροπών, συνταγµατικών εδαφίων, ποινικών πληµµεληµάτων ή κακουργηµάτων και ατέλειωτων συζητήσεων, προσκοµµάτων, συντελείται, ενώ οι έχοντες την εξουσία, προσπαθούν µε κάθε τρόπο να απαλλαγούν από ποινικές ή άλλες ευθύνες! Κάνουν τα αδύνατα δυνατά, τα ψέµατα τα βαπτίζουν αλήθεια και την αλήθεια ψέµατα, την υποκρισία ειλικρίνεια, και το µπάζωµα της αλήθειας, τρόπο ζωής και επιβίωσης! Όλα αυτά για την καρέκλα της εξουσίας που την έχουν κάνει βιοποριστικό επάγγελµα! Τόσος εµπαιγµός στις οικογένειες των θυµάτων, τόση απαξίωση, από ένα κράτος ανάλγητο, χωρίς καµία ενσυναίσθηση! Οι οικογένειες αυτές δεν έπαψαν ποτέ να αγωνίζονται για τη δικαίωσή τους και την ανάπαυση των αδικοχαµένων παιδιών και άλλων συγγενικών τους προσώπων! Η άποψή µας είναι ότι σε καµιά άλλη χώρα, τουλάχιστον του υποτιθέµενου πολιτισµένου, δυτικού κόσµου, αν συνέβαινε ένα τέτοιο φοβερό δυστύχηµα, θα είχαν όλοι παραιτηθεί την ίδια εκείνη εφιαλτική νύχτα, στις 28 Φεβρουαρίου 2023!
Το σύνθηµα: «∆εν έχω οξυγόνο», που στην ύστατη τραγική και εφιαλτική πρόλαβε να εκστοµίσει µια νεαρή κοπέλα, µετά τη σύγκρουση των δύο τρένων στα Τέµπη, έγινε σύνθηµα µιας ολόκληρης γενιάς! Εκφράζει τον πόνο, την ασφυξία, την ανέχεια, τη γραφειοκρατία, την ασυδοσία, την αναλγησία, την αδιαφορία ενός κράτους που δεν νοιάζεται και δεν ενδιαφέρεται για τον λαό, πραγµατικά! Η απώλεια τόσων νέων ανθρώπων µε τόσο άδικο θάνατο µέσα σε ένα τρένο προδιαγεγραµµένου θανάτου είναι ο τερµατισµός ενός κύκλου όπου όλα τα θεωρούσαµε αυτονόητα, ασφαλή και δεδοµένα και ανοίγµατος ενός άλλου κύκλου, όπου όλα µπορεί να ανατραπούν από τη µια στιγµή στην άλλη! Αλλά και να συνειδητοποιήσουµε ότι τίποτα δεν είναι αυτονόητο σ’ αυτή τη ζωή και γι’ αυτόν τον λόγο χρειάζεται συνεχής επαγρύπνηση, προσπάθεια και αγώνας για να δικαιωθείς!
Σ’ αυτή τη χώρα ζούµε, όπου ο τελευταίος τροχός της αµάξης είναι ο άνθρωπος, που πολλές φορές τον βλέπουν ως χρήµα, ως ψηφοφόρο ή απλώς ως µια µονάδα ανάξια λόγου και δεν τον υπολογίζουν ως αξία, προσωπικότητα ή µοναδικότητα!