Ελαιοκαλλιέργεια και νέα Κ.Α.Π.

Την 1η Αυγούστου 2014 το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων ανακοίνωσε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον τρόπο με τον οποίο θα εφαρμόσει την νέα Κ.Α.Π. 2014-2020 στη χώρα. Στον εθνικό φάκελο προβλέπονται η άμεση-βασική ενίσχυση, συνδεδεμένες με την παραγωγή προϊόντων ενισχύσεις, η λεγόμενη πράσινη ενίσχυση, καθώς και οι προσαυξημένες ενισχύσεις για τους νέους αγρότες. Για την καταβολή των ενισχύσεων η χώρα διαιρείται σε τρεις Περιφέρειες: τους βοσκοτόπους που παίρνουν το 25% των συνολικών κονδυλίων (440 εκ. ευρώ),  τις αροτραίες καλλιέργειες, με το 47% (850 εκ. ευρώ), και τις δενδρώδεις καλλιέργειες με το 28% των κονδυλίων (470 εκ. ευρώ).
Οι ελαιοκαλλιεργητές κατατάσσονται μεταξύ αυτών που θα χάσουν σημαντικές ενισχύσεις από τη νέα Κ.Α.Π. για την περίοδο 2014-2020. Πιθανό η μείωση να φτάσει πάνω από το 60%. Αντί η νέα Κ.Α.Π. να αποτελέσει το εργαλείο για την ανάπτυξη της πρωτογενούς παραγωγής και την αντιμετώπιση των ανισοτήτων χρησιμοποιήθηκε για τη μεταφορά πόρων για εξυπηρέτηση σκοπιμοτήτων και συμφερόντων.
Αν και από το ΥΠΑΑΤ η ενημέρωση ήταν πλημμελής (γιατί άραγε;) τα σενάρια ήταν γνωστά και στη Κρήτη μετά τις ενημερώσεις που έκανε η ΠΑΣΕΓΕΣ (για τους δικούς της λόγους) ένα χρόνο πριν στο Ηράκλειο και στα Χανιά. Δυστυχώς υπήρξε τουλάχιστον ολιγωρία από του φορείς της Κρήτης (βουλευτές, Περιφέρεια, Δήμους, αγροτικούς συλλόγους, κ.λπ.) εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων μέχρι την 1η Αυγούστου 2014. Σήμερα, κατόπιν εορτής γίνονται προσπάθειες να μετριασθούν οι απώλειες για τους παραγωγούς αλλά και την τοπική οικονομία, με αμφίβολο αποτέλεσμα. Και βέβαια αυτοί που θα είναι χαμένοι είναι οι ελαιοκαλλιεργητές. Γι’ αυτό είναι ανάγκη να εφαρμοσθεί ένα καινούριο μοντέλο αγοράς, όπου θα αντισταθμίζεται η απώλεια εισοδήματος μέσα από την αύξηση των τιμών παραγωγού.
Η Ισπανία διαχειριζόμενη τα κοινοτικά κονδύλια και τις επιδοτήσεις με εθνικό σχέδιο και αναπτυξιακή λογική κατάφερε μέσα σε 20 χρόνια να αναδείξει την ελαιοκομία της, διπλασιάζοντας την παραγωγή και βελτιώνοντας την ποιότητα, εκτοπίζοντας την Ιταλία η οποία είχε επαναπαυθεί, μεταξύ άλλων, στα πανωγραψίματα και σε άλλες πρακτικές που τώρα, με μεγάλη καθυστέρηση προσπαθεί να ξεριζώσει. Εμείς δυστυχώς συνεχίζουμε χωρίς στρατηγική, περιμένοντας μείωση της παραγωγής σε άλλες χώρες για να πάρουμε τιμές… Τυνησίας!