Εκτός διδακτέας ύλης

Σε εξέλιξη βρίσκονται από χθες οι πανελλαδικές εξετάσεις. ∆υστυχώς, εδώ και πολλά χρόνια, οι εξετάσεις αποτελούν την κορύφωση αλλά και τον καταλυτικό παράγοντα διαµόρφωσης της εκπαιδευτικής διαδικασίας στη Β’/θµια Εκπαίδευση.
Όλα περιστρέφονται γύρω από αυτές. Όχι µόνο οι αγωνίες και τα όνειρα των παιδιών, αλλά και το πώς διαµορφώνεται και διαρθρώνεται το πρόγραµµα των µαθηµάτων σε Γυµνάσιο και Λύκειο.
Καλλιτεχνικά µαθήµατα και κοινωνικές επιστήµες έχουν εξοριστεί ή περιοριστεί στο ελάχιστο. Η φροντιστηριακή εκπαίδευση πρωταγωνιστεί και το σχολείο σε ρόλο κοµπάρσου έχει αποχυµωθεί από οτιδήποτε µπορεί να είναι ενδιαφέρον ή να προκαλεί συγκίνηση στα παιδιά.
Πάνω στην εφηβεία τους, µαθητές και µαθήτριες, καλούνται να πειθαρχήσουν σε εξαντλητικά ωράρια διαβάσµατος και να ακολουθήσουν τις πλήρως τυποποιηµένες επιταγές µελέτης, έκφρασης και απαντήσεων στα όποια ερωτήµατα των πανελληνίων.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, τι µπορεί να σηµαίνει στο µυαλό των νέων παιδιών η έννοια της δηµιουργικότητας που “έπεσε” κατά τη χθεσινή εξέταση της Νεοελληνικής Γλώσσας;
Πότε τη διδάχθηκαν στο σχολείο και ποιο Υπουργείο Παιδείας νοιάστηκε πραγµατικά για να την καλλιεργήσει στην εκπαίδευση; Ρητορικά τα ερωτήµατα. Άλλωστε η δηµιουργικότητα είναι εκτός διδακτέας ύλης.