Είναι κάποια παιδιά…

Είναι κάποια παιδιά που από νωρίς έχουν μάθει να γελάνε με τα απλά. Γιατί ξέρουν ότι αυτά έχουν σημασία.
Είναι κάποια παιδιά… που από νωρίς έχουν μάθει να μην κάνουν πείσματα. Γιατί ξέρουν ότι το μόνο πείσμα που χρειάζονται είναι αυτό για να κρατηθούν στη ζωή.
Είναι κάποια παιδιά… που γνωρίζουν έννοιες που δεν θα έπρεπε. Αλλά τις αντιμετωπίζουν σαν μεγάλοι.
Είναι κάποια παιδιά… που ξέρουν πολλούς ανθρώπους σε κτήρια μεγάλα. Στα οποία πηγαίνουν για να απαλύνουν τον πόνο τους.
Είναι κάποια παιδιά… που από νωρίς μαθαίνουν να διαχειρίζονται τον πόνο. Καλύτερα από τον καθένα.
Είναι κάποια παιδιά… που από νωρίς μαθαίνουν να μιλάνε με τα μάτια. Γιατί ξέρουν ότι είναι ο καθρέφτης της ψυχής.
Είναι κάποια παιδιά… που δίνουν κουράγιο όταν θα έπρεπε εκείνα να το λαμβάνουν. Γιατί δεν θέλουν να βλέπουν στεναχωρημένους τους δικούς τους ανθρώπους.
Είναι κάποια παιδιά… που μαθαίνουν να κοιτάνε κατάματα τους φόβους τους. Γιατί ξέρουν ότι έτσι θα τους ξορκίσουν και θα βγουν νικητές.
Είναι κάποια παιδιά… που από νωρίς έχουν μάθει να δίνουν μάχη για τη ζωή τους. Και δεν τα παρατάνε ποτέ.
Είναι κάποια παιδιά… που παραδίδουν ουσιαστικά μαθήματα ζωής και μάλιστα ταχύρρυθμα. Γιατί παρά την μικρή τους ηλικία έχουν βιώσει πολλά.
Είναι κάποια παιδιά… που είναι μικροί ήρωες. Μικροί στην ηλικία, μεγάλοι στην ψυχή και το “ανάστημα”.
15 Φεβρουαρίου λοιπόν σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Παιδικού Καρκίνου και αν η ευχή κανένα παιδί να μην χρειαστεί να έρθει αντιμέτωπο με αυτή την ασθένεια ακούγεται ουτοπική, εύχομαι όλα τα παιδιά που δίνουν τη δική τους μάχη, να βγουν νικητές.
Εύχομαι όλα τα παιδιά να έχουν δίπλα τους ανθρώπους που τα αγαπάνε και τα στηρίζουν. Κοινωνίες αλληλέγγυες και ανθρώπινες που θα τα βοηθήσουν να βγουν νικητές της ζωής.