Aνοιγοκλείσιμο ματιών, τρέχει ο χρόνος! Προσπερνά, συμβαδίζει, ποτέ δεν σταματά! Εμείς σταματούμε ενίοτε! Άλλοτε μπορούμε να παρακολουθήσουμε, άλλοτε να αναπολήσουμε, άλλοτε να σκεφτούμε!
Κάπως έτσι φτάσαμε και στα μισά τούτου του Σεπτέμβρη! Αναλογούμενοι το καλοκαίρι που φθίνει, το μέλλον που δεν υφίσταται, κι ακροβατώντας για λίγο στην αγωνία των “πρωτακιών” που άλλα διστακτικά και άλλα όχι διάβηκαν τις πόρτες των σχολείων!
«Η ζωή τραβάει την ανηφόρα», οι αλήθειες δεν αποκρύπτονται!
Οι φωνές των παιδιών, τα χαμόγελά τους, οι όποιες μικρές, μεγάλες αγκαλιές! Η όρεξη για το ξεκίνημα στα μάτια των δασκάλων και των καθηγητών τους!
«Η ζωή τραβά την ανηφόρα», να ’χεις τη δύναμη παιδί μου να καταφέρεις να σηκώνεσαι κάθε που σκοντάφτεις! Να ’χεις το σθένος να ξεπερνάς τα εμπόδια στο διάβα σου και πάντα να ονειρεύεσαι· με μάτια ορθάνοιχτα, να θωρείς πώς τα όνειρά σου μπορούν να πραγματοποιηθούν! Και μέσα από τους δρόμους που σ’ οδηγεί η μάθηση, η δίψα της…
Μέρες Σεπτέμβρη, σχολινές, εφηβικές, παντοτινές για τους πάντες!
