…ελθόντα παύσαι την αμαρτίαν μάγοις, σαφώς πενιχρόν, εις σπέος τον συμπαθή σε σπαργάνοις ελικτόν· ον γεγήθοτες ίδον τον αυτόν και βροτόν και Κύριον».
«- Πώς να τα μεταφράσω αυτά τ’ αμετάφραστα; Οι ίδιες οι λέξεις έχουνε τη μαγική δύναμη, όχι μόνο το νόημά τους.
…Η χαρά του Χριστού κι η ειρήνη, είναι αλλιώτικη από τη χαρά κι από την ειρήνη τούτου του κόσμου. Για τούτο, ο άνθρωπος που χαίρεται να πηγαίνει στην εκκλησία, για να πιει απ’ αυτήν την αθάνατη βρύση της αληθινής χαράς και της ειρήνης, λεγει μαζί με τον Δαβίδ: “Εξαπόστειλον, Κύριε, το φως σου και την αλήθειαν σου· αυτά με οδήγησαν και ήγαγόν με εις όρος αγιόν σου και εις τα σκηνώματά σου και εισελεύσομαι προς το θυσιαστήριον του Θεού προς τον Θεόν τον ευφραίνοντα την νεότητά μου”.
Ας γιορτάσουμε λοιπόν κι εμείς, αδελφοί μου, τη Γέννηση του Χριστού “εν πνεύματι και αληθεία, εν ψαλμοίς και ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς” και τότε και τ’ άλλα “προστεθήσεται ημίν”, θα μας δοθούνε, ήγουν η χαρά του σπιτιού, της οικογένειας, της φύσης, της συναναστροφής, της αγνής διασκέδασης, γιατί όλα θα τα γλυκαίνει η αγάπη του Χριστού, και θα τα ζεσταίνει η θέρμη Εκείνου, που είναι ο Ζωοδότης».
Επίμετρο: Τ’ Αϊβαλί η πατρίδα μου” Φώτη Κόντογλου. Ανοιξα σήμερα παραμονές της Σεμνότατης των Χριστιανών Εορτής, το βιβλίο του αγαπημένου Αϊβαλιώτη λογοτέχνη. Οχι μόνο λογοτέχνη, και ζωγράφου – αγιογράφου, κορυφαίου, προικισμένου συγγραφέα, αρθρογράφου, και θερμού, θερμότατου λάτρη της φύσης της θάλασσας της ελληνικής παράδοσης!
Αγκαλιάστηκε την “θρησκευτική διαπνοή” που διέτρεξε όλο του το έργο, και, το 1965 ανήλθε πλημμυρισμένος μαρμαρυγές, που ολόψυχα πίστεψε!!
Εννοείται, ότι πάντα, τον “φτάνει”, εκεί, η μεγάλη Αγάπη της Ελληνισμοσύνης!
Χρόνια πολλά,
Καλά
Χριστούγεννα.
