Οταν δίναμε Πανελλήνιες εξετάσεις και πρωτομπήκα στο εξεταστικό κέντρο, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα, ήταν τι θα πω στη μάνα μου, που περίμενε έξω από το 1ο Λύκειο Χανίων.
Ήταν εκεί με άλλες μαμάδες το 1984, και ακούγονταν τα χτυποκάρδια της, μέχρι μέσα στην αίθουσα.
Εκείνο το πρώτο πρωινό που δίναμε Αρχαία Ελληνικά ήλθε πρώτος ο φιλόλογός μας και αφού μάς χαιρέτισε έναν – έναν, απλά μάς είπε: «Ευχαριστώ πολύ».
Μετά απ’ αυτό, ήξερα ότι όλοι θα πάμε καλά…
Τα Γράμματα -να μου το θυμάσθε- είναι τελικά υπόθεση των Αρχαίων Λακεδαιμονίων. Εκείνοι, πριν από τη “μάχη” έκαναν τις… ασκήσεις τους και άλειφαν το κορμί τους με μύρο.
Κι όταν μπήκαμε μέσα στη μεγάλη αίθουσα, κάτι σαν να βούιζε στ’ αυτί μου. «Θα ‘χε πιάσει τον ασύρματο η μάνα μου…». Υστερα όλα απλά κι ωραία. Απλά κι ωραία σαν το Regina Rosas Amat (Η Βασίλισσα αγαπά τα τριαντάφυλλα). Τόσο απλά…
Ενα τριαντάφυλλο, μυρίζει τώρα έξω από τα Εξεταστικά κέντρα των Χανίων. Ποιός θα σκύψει να το πιάσει;
