­Δίλημμα και ψευτοδίλημμα

Οι μέρες περνούν, οι δυσκολίες εντείνονται, στο τραπέζι μπαίνουν ολοένα και πιο αυστηρά μέτρα στις “κόκκινες” περιοχές για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού.
Καταλαβαίνετε -χωρίς περιστροφές- ότι τώρα είναι η ώρα των τολμηρών αποφάσεων, χωρίς υπαναχωρήσεις· δεν θα πάρουμε και μεζούρα να μετράμε τα τετραγωνικά μέτρα.
Θεωρώ εκτός κλίματος και εκτός συγκυρίας τις πιέσεις που ασκούνται στην κυβέρνηση.
Απηχούν συντεχνικά και ιδεοληπτικά αιτήματα που στην παρούσα φάση (σε καμία μάλλον φάση) δεν μπορούν να ικανοποιηθούν.
Τώρα προέχει η υπεράσπιση της ανθρώπινης ζωής, διότι οι άρρωστοι δεν παράγουν.
Μετά θα δούμε πώς θα αντιμετωπίσουμε τα ζητήματα, τι ταμείο θα γίνει, πώς θα λύσουμε τους πολιτικούς μας λογαριασμούς.
Οι θεσμοί – και η Εκκλησία είναι θεσμός, πρέπει να υπηρετούν το Εθνικό σχέδιο σωτηρίας.
Πάμε παρακάτω.
Άλλο το λιβάνι και άλλο οι τρίχες. Ολίγον ανοικτά, λίγο κλειστά, κάτσε να το δούμε από Παρασκευή σε Δευτέρα δεν υπάρχει.
Οι περιστάσεις, τα κριτήρια πολιτικής και οι αξίες δεν επιτρέπουν υπαναχωρήσεις.
Τολμώ να πω χωρίς επιφύλαξη, ότι υπαναχωρήσεις έγιναν, στο πλαίσιο ενός στοιχήματος για να κρατηθεί η κοινωνία όρθια.
Κάθε δημοκρατική κυβέρνηση εκ πεποιθήσεως ακούει την κοινωνία· ο Ερντογάν ας πούμε, δεν ακούει κανέναν.
Απλά τώρα δεν έχουμε την πολυτέλεια του λάθους, δεν θα μπορούμε να το διορθώσουμε μετά.
Ο ιός χρειάζεται έναν ξαφνικό θάνατο.
Έναν ακρωτηριασμό.
Αυτό ο γράφων το θεωρεί στρατηγική.
Μετά θα πιάσουμε ψιλή κουβέντα.
Αντιλαμβάνομαι ότι όποιος βλέπει την μεγάλη εικόνα, κάνει και μια ανάλυση κόστους – οφέλους.
Εννοώ για το δημόσιο συμφέρον, όχι για το εκλογικό ακροατήριο.
Θα σας το πω απλά, πολιτικά.
Κανείς κυβερνήτης δεν μπορεί να νικήσει τον θάνατο.
Γι’ αυτό ας σοβαρευτεί και η αντιπολίτευση.

Στο 26ο επεισόδιο -περιμένοντας το μαγικό τσίμπημα- στέλνουμε γράμμα στον Άη Βασίλη, οδηγάμε ακούγοντας Κώστα Καφάση στη διαπασών και «βγαίνουμε στην παρανομία» ψωνίζοντας μετά τις 9:30 από κατάστημα των Χανίων.