Τα προσωπικά αδιέξοδα, ο αυτοκαθορισμός, η διεκδίκηση ή όχι των ονείρων μας, ο μικρόκοσμός μας και η θέση μας στον ευρύτερο κόσμο των άλλων, είναι μερικά από τα ζητήματα που αναδύονται στο μυαλό μας καθώς διαβάζουμε «Το Τίμημα» της Άριας Αθανασάκη από τις εκδόσεις Ραδάμανθυς. Ερωτήματα υπαρξιακής εμβέλειας υποβάλλονται στη σκέψη του αναγνώστη αυτής της ηθογραφικής νουβέλας, ερωτήματα που τίθενται μέσα μας όταν όλα γύρω μας καταρρέουν, όπως συμβαίνει στη ζωή του κεντρικού ήρωα, του Γιώργη.
Η κεντρική ιστορία με αφορμή τη ζωή της υπαίθρου, τις κοινωνικές αντιξοότητες και τους συνακόλουθους περιορισμούς, επεκτείνει τη θεματολογία της σε ζητήματα κοινωνικοηθικά, ψυχολογικά και φιλοσοφικά, με δεδομένο ότι οι ενέργειες και οι επιλογές των ηρώων προσδιορίζονται τόσο από τις ψυχικές τους διακυμάνσεις όσο και από τις κοινωνικές τους καταβολές και τον κώδικα της ηθικής τους. Καθώς οι ήρωες αναζητούν την ταυτότητά τους, ενώ προχωρούν στα μεταβαλλόμενα μονοπάτια της ζωής τους, υποχρεώνονται να προσαρμόσουν τις επιθυμίες τους, για να ελευθερωθούν από τα δεσμά του παρελθόντος τους, μόνο για να αντιληφθούν τελικά, οι ίδιοι και μαζί τους κι ο αναγνώστης, ότι μεγάλη αξία έχει να πορεύεται κανείς τον βίο του όπως προστάζει η ηθική του. Το ερώτημα που προκύπτει ωστόσο είναι: αυτή η ηθική είναι απολύτως προσωπική επιλογή ή κατευθύνεται από τις συνθήκες, τους ανθρώπους και τον χρόνο;
Εν τέλει οι ήρωες οπλίζονται με γενναιότητα και αντιμετωπίζουν το αναπόφευκτο τίμημα των αποφάσεών τους οριοθετώντας τις μέρες τους μέσα από την αποδοχή των χτυπημάτων της μοίρας τους εντασσόμενοι στις βασικές αρχές του νατουραλισμού ως έρμαια εξωτερικών δυνάμεων και εσωτερικών συγκρούσεων. Τα ηθικά και ψυχικά όριά τους δοκιμάζονται και αυτή η διαρκής αναμέτρηση διαμορφώνει έναν δρόμο προς την αυτογνωσία, τη συνείδηση του εαυτού, την ουσιοκρατική έννοια της ύπαρξης. Ίσως τελικά το να πληρώσει κανείς το τίμημα της ζωής του τον οδηγεί να αποδεχτεί τον εαυτό του και αυτό επιφέρει ένα είδος λύτρωσης, μια έννοια ελευθερίας!
