Μέσω διαδικτύου βρίσκει κανείς σοβαρές απόψεις Τούρκων δημοσιογραφων και διανοουμένων που αντιτίθενται στο αυταρχικό καθεστώς Ερντογάν. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται ο Τούρκος πολιτικός αναλυτής Doğa Ulaş Eralp και ο επίσης Τούρκος Ακαδημαϊκός και καθηγητής της Ιστορίας στο Clark University (Minessota) Taner Akçam (1953-).
Ο πρώτος, ο Doğa Ulaş Eralp, δεν διστάζει να χαρακτηρίσει σχιζοφρενική την πολιτική της χώρας του: «Η Τουρκία, “γράφει”, βιώνει τη σχιζοφρένεια στην πολιτική ζωή, μία σχιζοφρένεια που γεννιέται από τον αυταρχισμό και τον αναχρονιστικό, μη ρεαλιστικό πολιτικό λόγο του σουλτάνου». Κάτι που μόλις τώρα αντιλαμβάνονται και ορισμένοι από τους εθελετυφλούντες Ευρωπαίους εταίρους μας. Οι οποίοι μάλιστα είναι και “φανατικοί” σύμμαχοι του Ερντογάν (Γερμανιά κ.ά.)
Ο δεύτερος, ο Taner Akçam, μόλις πριν 20 μέρες (7/8) , σε άρθρο του με αυτογνωσιακό περιεχόμενο για τους Τούρκους, παρατηρούσε και τα εξής που εκφράζουν μια πραγματικότητα της τουρκικής ιστορικής δραστηριότητας. Γράφει:
“Ο Ρώσος διανοούμενος του 19ου αιώνα Nikolay Denilevski έκανε μια διάκριση μεταξύ των κοινωνιών που δημιουργούν πολιτισμό κι εκείνων που τον καταστρέφουν. Απαριθμεί με χρονολογική σειρά αυτούς που δημιούργησαν δέκα είδη πολιτισμών, Αιγύπτιοι, Κινέζοι, Ασσύριοι, Βαβυλώνιοι, Φοίνικες, Κελντανί, Ινδοί, Πέρσες, Έλληνες, Ρωμαίοι, Άραβες, Ευρωπαίοι. Παράλληλα με αυτούς τους θετικούς πολιτισμούς υπήρξαν παράγοντες, όπως οι Ούννοι, οι Μογγόλοι και οι Τούρκοι που έλαμψαν κατά διαστήματα και μετά έσβησαν και χάθηκαν. Όλοι αυτοί εκπλήρωσαν το καταστροφικό τους καθήκον, συνέβαλαν στο θάνατο θνησιγενών πολιτισμών και αφού διασκόρπισαν τα απομεινάρια τους επιστρέφουν στην ασημαντότητά τους και χάνονται. Αυτούς μπορούμε να τους χαρακτηρίσουμε αρνητικούς παράγοντες της Ιστορίας… “Στην πραγματικότητα”, συνεχίζει ο Τούρκος Ακαδημαϊκός, “ο Ερντογάν και ο Μπαχτσελί εκπροσωπούν την παραδοσιακή βαρβαρότητα και τάση καταστροφής που έχει βαθιές ρίζες σε αυτό τον τόπο (σ.σ. Τουρκία). Σήμερα η Μικρά Ασία είναι γεμάτη με κατεστραμμένες εκκλησίες και ιερούς τόπους που χρησιμοποιούνται είτε ως στάβλοι είτε ως αποθήκες…”
… Ακόμη και την ώρα που εμφανίζεται ως “διαλλακτικός” επιζητώντας δήθεν τον διάλογο, ο Ερντογάν επαναλαμβάνει ταυτόχρονα τις απειλές του, δικαιολογώντας έτσι απόλυτα όσους υποστηρίζουν πως είναι διπρόσωπος, χρησιμοποιώντας άλλη γλώσσα προς το εξωτερικό και άλλη προς το εσωτερικό. Η διπροσωπία αυτή έκανε τους να αναρωτιούνται αν μπορεί το ΝΑΤΟ να ανέχεται μια Τουρκία που δεν αναγνωρίζει το Διεθνές Δίκαιο και καταπατά τα ύδατα Ελλάδας και Κύπρου…
Απλός ο λόγος της αλήθειας, αλλά στην εποχή μας πού να τον βρεις!
Ο κύριος Μπαχτσελί είναι κάτι σαν τον φασίστα Μουσολίνι.Επίσης είναι κυβερνητικός εταίρος στην Τουρκία!