Στη συνέντευξη που παραχώρησε στην «Κ» την προπερασμένη Κυριακή (11/10) ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι είπε μεταξύ άλλων τα εξής: «Για να επιτευχθεί διατηρήσιμη, ισχυρή ανάκαμψη απαιτείται να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα των δημόσιων οικονομικών με τρόπο που να ευνοεί την ανάπτυξη. Αυτό θα πρέπει να γίνει με τη μείωση των μη παραγωγικών κρατικών δαπανών και με τη μετατόπιση του φορολογικού βάρους από την εργασία σε λιγότερους επιζήμιους για την ανάπτυξη φόρους, όπως φόροι στην κατανάλωση ή την ακίνητη περιουσία. Αυτό υπαγορεύουν τόσο η θεωρία όσο και τα διαθέσιμα στοιχεία».
Αν προσέξει κανείς τη λογική του κ. Ντράγκι αυτή βασίζεται σε δυο πράγματα που οι δικοί μας «σοφοί» Οικονομολόγοι αγνοούν (;) συστηματικά ή υποτιμούν: εμείς αντί να μειώσουμε ή να εξαλείψουμε τις «μη παραγωγικές κρατικές δαπάνες», τις αυξάνουμε με επαναπροσλήψεις και τη μή κατάργηση αντιπαραγωγικών οργανισμών. Σχετικά δε με «τη μετατόπιση του φορολογικού βάρους από την εργασία» στην «κατανάλωση» ή την «ακίνητη περιουσία», καλές, βολικές και αποδοτικές είναι οι οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων κ.λπ. Υπάρχει κανένας σοβαρός προγραμματισμός για «νοικοκύρεμα» αυτού του κράτους; Μάλλον όχι, όσο δεν γίνονται τολμηρές κινήσεις στο φορολογικό, με διεύρυνση της φορολογικής βάσης και δικαιότερη κατανομή φόρων.
