Η εύθυνα* των αρχαίων Ελλήνων, ας εφαρµοστεί επιτέλους και σήµερα. Το σκάνδαλο µε τον ΟΠΕΚΕΠΕ (που δεν είναι και το µόνο), πλην του ότι είναι διαχρονικά αλώβητο, δυσφηµεί τόσο το πολιτικό µας σύστηµα, όσο και εν γένει τη χώρα… ∆εν πάει άλλο!
ΤΟ ΡΗΜΑ «ευθύνω» εσήµαινε στην αρχαιότητα τον έλεγχο των πολιτικών αρχόντων, κυρίως σε ό,τι είχε να κάνει µε την διαχείριση του δηµόσιου χρήµατος αλλά και το πολιτικοκοινωνικό έργο τους. Η λεγόµενη «εύθυνα», αφορούσε τον οικονοµικό έλεγχο του κάθε κρατικού υπαλλήλου που διαχειριζόταν δηµόσιο χρήµα. Αν βουλευτής είχε προτείνει και περάσει στη Βουλή νόµο µε τον οποίο είχε βλάψει ηθικά την ∆ηµοκρατία, το δικαστήριο του επέβαλε την ποινή του θανάτου! Αξίζει να σηµειωθεί, ότι η ποινή εκτελείτο αυθηµερόν, διότι στην τότε ανεξάρτητη Αθήνα δεν υπήρχαν φυλακές κράτησης και ούτε οι πολίτες ήταν υποχρεωµένοι να ταΐζουν κλέφτες, µιζαδόρους και σφετεριστές της δηµόσιας περιουσίας!
ΤΟ ΠΙΟ απλό που θα έπρεπε να κάνει η παρούσα κυβέρνηση είναι να εισηγηθεί στην ΕΕ -όπου κι εκεί σηµειώθηκε διασπάθιση ευρωπαϊκού χρήµατος (Ισπανία, Πορτογαλία κ.ά.), όχι όµως στην έκταση της δικής µας χώρας- τη σύσταση µιας ανεξάρτητης και αδιάβλητης αρχής: µε εκπροσώπους/µέλη της σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Αρχή που θα ελέγχει τα περιουσιακά στοιχεία του κάθε υποψήφιου βουλευτή ή υπουργού ή και οποιουδήποτε δηµόσιου προσώπου σε διοικητική θέση κρατικών οργανισµών, ΠΡΙΝ αλλά και ΜΕΤΑ τη θητεία του. Αν δε υπάρχει διαφορά στα περιουσιακά στοιχεία του (“Πόθεν έσχες;”) τα οποία είναι αδύνατο να δικαιολογηθούν, να εφαρµόζεται αµέσως ο νόµος εύθυνα…
ΑΛΛΑ ΚΑΙ το ότι ο κύριος πρωθυπουργός είπε χθες στο Υπουργικό Συµβούλιο ότι αναλαµβάνει το βάρος της ευθύνης στο όνοµα όλων όσοι κυβέρνησαν και δεν άλλαξαν ένα (διεφθαρµένο) κράτος που έπρεπε να αλλάξει, ίσως είναι ένα ελάχιστο δείγµα µιας έστω και µικρής αλλαγής στη συµπεριφορά των ιθυνόντων απέναντι στους ψηφοφόρους τους. Φυσικά, ωραία είναι τα λόγια και οι “αναλήψεις πολιτικών ευθυνών”, αλλά εκείνο που µετράει στο τέλος είναι οι πράξεις. ΟψόµεΘα…
(Στ.Γ.Κ.)
————————————-
* εὔθῡνᾰ,ἡ,γεν.-ης,αιτ.-ᾰν (εὐθύνω)·I.επανόρθωση, διόρθωση, τιµωρία, ξυλοδαρµός, µαστίγωση, σε Πλάτ. II. στην Αθήνα, λογοδοσία δηµοσίου υπαλλήλου, ρύθµιση οικονοµικών εκκρεµοτήτων, διαχειριστικός έλεγχος, σε Αριστοφ. κ.λπ.· στον πληθ., στον ίδ. κ.λπ.· εὔθυναι τῆς πρεσβείας, λογοδοσία της πρεσβείας, σε ∆ηµ.· εὐθύνας ἀπαιτεῖν, απαίτηση απόδοσης λογαριασµού, στον ίδ.· εὐθύνας διδόναι, υποβάλλω λογαριασµούς για έλεγχο, σε Αριστοφ.· εὐθύνας ὀφλεῖν, σε Λυσ. κ.λπ. Πηγή:(https://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/tools/liddel-scott/)
