Δεν ξέρουν τι να παίξουν… να πουν… στα παιδιά

Από το 2009 που φύγαμε από τον ευδαιμονισμό μας, αρχίσαμε να σφίγγουμε τα ζωνάρια, ανίκανοι να κατανοήσουμε τη νέα μας πραγματικότητα, άλλαξαν αρκετά πράγματα.

Και πώς να την κατανοήσουμε άλλωστε, όταν οι πολιτικοί και πνευματικοί μας ταγοί, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μην ενηλικιωθούμε πολιτικά. Να σας θυμίσω, τον τελευταίο πρωθυπουργό προ μνημονίων που μας διαβεβαίωνε, ότι η κυβέρνηση του είχε θωρακίσει την χώρα, σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες που κινδύνευαν από οικονομική κατάρρευση… ήταν ο πρωθυπουργός που μας έβαλε στα μνημόνια. Ίσως γιαυτό μετά την… παράδοση της εξουσίας, δεν ξαναμίλησε. Από τύψεις; Μάλλον δεν είχε και δεν έχει κάτι να μας πει.

Εν μέσω μνημονίων πέρασαν από την πολιτική μας σκηνή κι άλλοι πολιτικοί αστέρες, με… ηθικά πλεονεκτήματα μάλιστα, και το μόνο που κατάφεραν να μας πείσουν, είναι ότι στην πολιτική δεν υπάρχει ηθική, αλλά πολιτικές σκοπιμότητες.

Χωρίς να υπάρχει φως στο τούνελ των μνημονίων… η σημερινή κυβέρνηση προτίθεται να ξεπουλήσει ό,τι υποδομές έχουν μείνει από την προηγούμενη… μας ήρθε και η υγειονομική κρίση. Μία πανδημία που μας κάνει να ανατρέχουμε με τρόμο στην μεγάλη γρίπη του 1918.

Ίσως γι’ αυτό, κυβέρνηση, αντιπολίτευση και πολίτες συστρατεύθηκαν κι αντιμετώπισαν αποτελεσματικά το πρώτο κύμα της πανδημίας. Δυστυχώς δεν κράτησε για πολύ αυτή η υπευθυνότητα και ο κοινός βηματισμός. Απ’ ό,τι φαίνεται η κυβέρνηση επαναπαύτηκε στις δάφνες της, με αποτέλεσμα να αδρανήσει και να αφήσει να περάσουν 7 μήνες χωρίς να παράξει έργο στον τομέα της δημόσιας υγείας, αλλά ούτε και στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Ακόμα περιμένουμε την αποπεράτωση των 6 νέων ΜΕΘ από την δωρεά του ιδρύματος Νιάρχου στο Νοσοκομείο Χανίων… όταν βαλκανικά κράτη αποπερατώνουν νοσοκομεία εκστρατείας σε σύντομο χρονικό διάστημα για τις ανάγκες της νέας πανδημίας.

Από την άλλη η αντιπολίτευση μη έχοντας να προτείνει τίποτα ουσιαστικό ψάχνει… να βρει ένα ρόλο, που απ’ ό,τι φαίνεται δυσκολεύεται και γι’ αυτό, ενίοτε ρητορεύει με δημιουργικές ασάφειες, ή ολισθαίνει στον εύκολο δρόμο του λαϊκισμού. Ίσως πάλι σ’ αυτές τις δύσκολες στιγμές… «…κάποιοι πιστεύουν ότι είναι η στιγμή να συγκεντρώσουν “επαναστατικό κεφάλαιο”…» όπως εύστοχα παρατηρεί ο γνωστός συμπολίτης μας, Α. Κρασουδάκης. Έτσι τα κόμματα της αντιπολίτευσης συμπεριφέρονται, ωσάν να μη τα αφορά η κοινωνία στο σύνολό της και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει,… υγειονομικά, οικονομικά, ψυχολογικά, κ.λπ. Λες και δεν είναι όλα αυτά αλληλένδετα.

Η προχθεσινή συζήτηση στη βουλή των επικεφαλής των κομμάτων αυτό έδειξε. Δεν μίλησαν για ουσιαστικά μέτρα και προτάσεις για την αντιμετώπιση της πανδημίας, αλλά κονταροχτυπήθηκαν για τις εκδηλώσεις για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Φαίνεται ότι δεν τους απασχολεί, ότι αυτή η γρίπη, προκαλεί αρκετούς θανάτους πλέον και ότι απειλεί το σύστημα υγείας να καταρρεύσει, έτσι που να μην μπορεί να εξυπηρετεί ούτε τα άλλα επείγοντα ιατρικά περιστατικά. Έτσι αντί να έρθουν σε συνεννόηση τα κόμματα μεταξύ τους… βγήκε η κυβέρνηση με το αυταρχικό «αποφασίζομε και διατάσσουμε» την απαγόρευση των επετειακών εκδηλώσεων. Αυτό που περίμενε η αντιπολίτευση για να κάνει την επαναστατική της γυμναστική… δηλώνοντας ότι θα οργανωθούν πορείες στις οποίες θα συμμετέχει, για να τιμήσουν λέει τους αγωνιστές του Πολυτεχνείου… λες και οι πραγματικοί αγωνιστές του Πολυτεχνείου έχουν την ανάγκη τους για να παραμείνουν στην μνήμη μας.

Λες και η αντίσταση στη χούντα, περιμένει τη δικαίωσή της με το αν θα γίνουν πορείες και έκτροπα… φαντάζεστε την αστυνομία να κυνηγά αρχηγούς πολιτικών κομμάτων; Αλήθεια σε καθολική απαγόρευση συγκεντρώσεων,γιατί κατηγορούν οι πολιτικοί μας ταγοί εκείνους τους ιεράρχες, που επιμένουν να έχουν τις εκκλησίες ανοιχτές. Σε τι διαφέρουν; Και σε τι διαφέρει μια μερίδα πνευματικών ανθρώπων… ευτυχώς λίγοι… που υποστηρίζουν αλληλοσυγκρουόμενες θεωρίες; Όπως η πολύ γνωστή καθηγήτρια επιδημιολογίας που ενώ μας προτρέπει να τιμήσουμε την επέτειο του Πολυτεχνείου με άλλους τρόπους, υποστηρίζει, ότι δεν υπάρχει μελέτη που να αποδεικνύει, ότι η covid μεταδίδεται διά της καταπόσεως από το ίδιο κουταλάκι της θείας κοινωνίας… Θα ήθελα όμως να ρωτήσω, πόσα χρόνια χρειάζεται να γίνει αυτή η μελέτη και αν αποδειχθεί τελικά, ότι ο ιός μεταδίδεται και διά της καταπόσεως, τι θα έχει να πει για τους νεκρούς που θα υπάρξουν. Εδώ που φθάσαμε η ευθύνη δεν βαραίνει μόνο τις κάθε είδους ηγεσίες, αλλά και εμάς τους πολίτες που θα υποστούμε τις συνέπειες.