Δεμένοι στα “σχοινιά”

Αλήθεια, γιατί φεύγουν σήμερα οι νέοι από την Ελλάδα;
Είναι μόνο η δυσανεξία στην αγορά εργασίας;
Ο Τσόρτσιλ έλεγε ότι «το μέλλον μιας χώρας εξαρτάται από τα όνειρα που τρέφουν οι νέοι γι’ αυτήν».
Οι σχέσεις κράτους – πολίτη, πρέπει να βασίζονται πάνω σε ένα αίσθημα ενοχής. Αυτή την ενοχή πιότερο πρέπει να την αισθάνεται το κράτος…
Η απουσία αξιοκρατίας, ισονομίας, ο πελατειασμός, στομώνουν τα όνειρα των νέων.
Ολοι φταίξαμε γι’ αυτή την στρέβλωση με κύρια ευθύνη των θεσμικών προσώπων.
Δεν μπορείς να κυβερνάς χτυπώντας διαρκώς το χέρι σου στο τραπέζι, διότι ή το τραπέζι θα σπάσεις ή το χέρι σου.
Οι νέοι έλκονται από μια κοινωνία ανοιχτή με προσδιορισμένο, όμως, πλαίσιο.
Οι κανόνες του παιχνιδιού πρέπει να είναι καθαροί, να μην υπάρχουν “προνόμια” και χρυσοκάνθαροι “τυχεράκηδες”.
Η Ελλάδα διαθέτει πια ένα αναγνωρισμένο, ανθρώπινο δυναμικό.
Τα γνωστικά εφόδια, οι ξένες γλώσσες, η αστική ευπρέπεια, χρωματίζουν τους νέους.
Μα λείπει αυτό το “αίσθημα ενοχής” που υπενθυμίζει στην εξουσία πως κάθε της απόφαση έχει και ένα αντίκτυπο.
Αυτό μας κρατά δεμένους στα “σχοινιά”.