«Είµεθα όλοι εντός του µέλλοντός µας»
Ανδρέας Εµπειρίκος, Υψικάµινος
Παρακολούθησα στις 24 Ιουλίου 2025 στα Χανιά, την εκδήλωση στην οποία είχαν προσκληθεί και µίλησαν η κυρία Μαρία Καρυστιανού και άλλοι γονείς και συνεργάτες (Παύλος Ασλανίδης, Βασίλης Κοκοτσάκης κ.ά.) από τον Σύλλογο «Τέµπη 2023». Η συγκέντρωση ήταν µεγάλη παρ’ όλο που το µέρος δεν ήταν περαστικό. Όσοι παραβρέθηκαν πήγαν επί τούτου.
Και, έχω την αίσθηση, ότι δυόµισι χρόνια µετά το δυστύχηµα, οι δυόµισι και πλέον χιλιάδες πολίτες που βρέθηκαν εκεί, δεν πήγαν για να εκφράσουν τα συλλυπητήριά και τη συµπάθειά τους, απλά και µόνο. Έχει γίνει αντιληπτό πλέον ότι η προσπάθειά να βρουν το δίκιο τους -κάτι που θα έπρεπε να µοιάζει φυσικό και απλό σε µια δηµοκρατία- έχει µεταλλαχτεί σε αγώνα άνισο µε ένα υπέρτερο αντίπαλο (ή µήπως και εχθρό;) που χρησιµοποιεί κάθε µέσο και τερτίπι για να «κουκουλώσει» την υπόθεση και να εξαφανίσει κάθε στοιχείο που θα µπορούσε να ρίξει φως σ’ αυτήν. Γιατί άραγε; Ακόµα κι εµείς, οι άσχετοι προς τα πράγµατα, έχουµε πλέον υποψιαστεί (για να µην πω πεισθεί) ότι κάτι ένοχο, κάποιοι θέλουν πάση θυσία να κρύψουν.
Ακούσαµε τους οµιλητές να αναφέρονται στο γνωστό µπάζωµα που προκάλεσε µαζική εξαφάνιση στοιχείων, αλλά και στην καταστροφή δειγµάτων αίµατος και στην αντικατάσταση δικαστών της υπόθεσης και άλλα τέτοια. Να µας περιγράφουν την προσπάθειά τους στα ευρωπαϊκά δικαστήρια και την Οδύσσειά τους στην Ελληνική ∆ικαιοσύνη και τη Βουλή. Να µας λένε ότι «πλέον οι ελπίδες για να αποδοθεί δικαιοσύνη, έρχονται από το εξωτερικό» -κάτι δηλαδή σαν και την περίπτωση του ΟΠΕΚΕΠΕ. Και, να σκεφτεί κανείς ότι η συγκέντρωση ήταν για την 51η επέτειο από την αποκατάσταση της ∆ηµοκρατίας!
Είχαµε όµως στη συγκέντρωση αυτή την ευκαιρία να δούµε µια οµάδα ανθρώπων που τον πόνο τους τον έκαµαν δύναµη, που µεθοδικά και επίµονα διεκδικούν το δίκιο τους, που έχουν τα κότσια να αντιπαλεύουν µε την ανικανότητα και την αναλγησία ενός ανενδοίαστου µηχανισµού. Ο αγώνας τους, όπως τελικά τον προσδιόρισαν τα τόσα εµπόδια που τους παρεµβάλλονται, έχει γίνει εκ των πραγµάτων πολιτικός.
Άπτεται της ασφάλειας, της υγείας, της παιδείας αλλά και της δικαιοσύνης και της δηµοκρατίας, που δεν µπορούν να υπάρξουν η µια χωρίς την άλλη. ∆ηλαδή αφορά όλους µας.
Μετά την εκδήλωση οι δηµοσιογράφοι ρώτησαν την κυρία Καριστιανού την κλασική ερώτηση: αν σκοπεύει να ιδρύσει πολιτικό φορέα.
Την Κυριακή 27 Ιουλίου 2025, στο κύριο άρθρο της η «Καθηµερινή», απογοητευµένη ίσως από τις ίδιες παραπάνω αιτίες, γράφει: «Η Ελλάδα χρειάζεται όσο τίποτα να γυρίσουν τα παιδιά της που έφυγαν στο εξωτερικό λόγω της οικονοµικής κρίσης.
Σήµερα χρειαζόµαστε τον δυναµισµό όσων έφυγαν, την κουλτούρα του επαγγελµατισµού και της αξιοκρατίας που κουβαλούν. Χρειαζόµαστε όµως και την εµπλοκή τους στον δηµόσιο βίο και στην πολιτική, για να αλλάξουν όσα τους έδιωξαν από τον τόπο τους…». Προσυπογράφω ασφαλώς το άρθρο της Καθηµερινής και επεκτείνω τη σκέψη: µήπως κι αυτοί οι άνθρωποι των Τεµπών, που η ζωή το ‘φερε να χαλυβδωθούν µέσα από τον µεγαλύτερο πόνο και που αντιπαλεύοντας ένα «κράτος-εχθρό» απέδειξαν ότι έχουν τα κότσια και µπορούν να φέρουν αποτελέσµατα και που ο αγώνας τους, εκ των πραγµάτων, απλώθηκε σε όλα τα ουσιώδη της ζωής µας, µήπως, λέω, «θα πρέπει -κι αυτοί- να εµπλακούν στον δηµόσιο βίο και την πολιτική, για να αλλάξουν όσα µας κάνουν ξένους στον τόπο µας;».
Αν είναι έτσι, οι δηµοσιογράφοι θα πρέπει πλέον να ερωτούν την κυρία Μαρία Καρυστιανού όχι αν, αλλά πότε σκοπεύει να ιδρύσει πολιτικό φορέα.
(*) ∆ρ. Μηχανικός
π. ∆/ντής ∆Ε∆∆ΗΕ Α.Ε.
Όλα τα δηµοσιευµένα κείµενα της στήλης
µπορείτε να τα βρείτε στο
http://www.haniotika-nea.gr/author/koufakis/
