Χοσέ Λουίς Ροντρίγκεθ Θαπατέρο

Η κυκλοφορία στην Ισπανία του βιβλίου του Θαπατέρο “Το δίλημμα…” ήταν η αφορμή να αναβιώσουν τα γεγονότα της 2 Νοεμβρίου 2011 στη Σύνοδο Κορυφής των G-20 στις Κάννες, πρωταγωνιστικό ρόλο στα οποία έπαιξε ο πρωθυπουργός της χώρας Γ. Παπανδρέου. Δόθηκε και η ευκαιρία στους σχολιαστές των μέσων ενημέρωσης με διάφορους συνειρμούς να συνδυάσουν ορισμένα γεγονότα, που συνέβησαν πριν και μετά τη Σύνοδο, απ’ τα οποία προκύπτει η βεβαιότητα, ότι την πορεία των εξελίξεων στον κόσμο την καθορίζουν αυτοί οι 20 μεγάλοι.
Είναι κοινό μυστικό, ότι οι ΗΠΑ επεδίωκαν να βάλουν πόδι στην Ευρώπη και ως το μόνο εργαλείο ήταν, ως Δούρειος ίππος, η Ελλάδα, ν’ ανοίξει η πόρτα να μπει. Με υπόγειες διαδρομές υπονόμευαν την πολιτική τάξη στη χώρα, έτσι ώστε να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις τους, προετοίμαζαν δε διάδοχη κατάσταση, σε περίπτωση, που κάτι στράβωνε, αποδομώντας με ψευδείς αιτιολογίες και απαξιώνοντας την κατάσταση του κράτους σε κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό επίπεδο.
Η διολιοφθορά είχε ξεκινήσει όταν πρωθυπουργός ήταν ο Κ. Καραμανλής. Ανθρωπος ευαίσθητος σε ορισμένα θέματα, αλλά άκαμπτος σε περιπτώσεις ανθελληνισμού, αναγκάσθηκε να παραιτηθεί, όχι γιατί φοβόταν την ευθύνη μην σκάσει στα χέρια του ο εκτροχιασμός της οικονομίας, αλλά επειδή έγινε το “μαύρο πρόβατο” των ΗΠΑ. Διαδόθηκε ότι έπεσε σε δυσμένεια για τη στροφή του προς τη Μόσχα με τον αγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη και το βέτο στο Βουκουρέστι για τη  FYROM, αλλά προϋπήρχε αντίστασή του, να βάλει την Ελλάδα στο Δ.Ν.Τ..
Είχαν προετοιμάσει τον αρχομανή και πειθήνιο Παπανδρέου για αυτό το σκοπό, τον οποίο έπεισαν όταν έγινε πρωθυπουργός, ότι το ελληνικό χρέος θα λυθεί δια του Δ.Ν.Τ., έμπειρου σε τέτοια θέματα. Οταν ωρίμασαν οι συνθήκες, ζήτησε ο Γ.Α.Π. την επέμβαση του Δ.Ν.Τ. από το Καστελλόριζο, παρά τις περί του αντιθέτου συμβουλές του Στρός Καν. Οταν αντελήφθη τις καταστροφικές επιπτώσεις του εγχειρήματος, θέλησε, κατόπιν εορτής, να απαλλαγεί από τις ευθύνες, ανακοινώνοντας τα περί δημοψηφίσματος. Επ’ αυτού εγράφη, ότι είχε συμφωνήσει με τη Μέρκελ, η οποία τον συνεβούλευσε, να το κάνει μετά τη Σύνοδο Κορυφής των G20. Αν αυτό αληθεύει απορίας άξιον είναι, πώς το δίδυμο “Μερκοζί” τον κάλεσε στις Κάννες, να υπαναχωρήσει.
Από ανεξακρίβωτες δημοσιογραφικές πληροφορίες μαθεύτηκε η ταπεινωτική συμπεριφορά και ο εκμηδενισμός της αξιοπρέπειας που υπέστη ο Γ.Α.Π., ο οποίος βρέθηκε “εκτός τόπου και χρόνου” εκείνη την παγερή νύχτα του Νοεμβρίου. Μετά την επιστροφή του ματαίωσε το δημοψήφισμα και σε λίγους μήνες παραιτήθηκε και ήρθε ο υπηρεσιακός κ. Παπαδήμος.
Με την κυκλοφορία του βιβλίου του Θαπατέρο, μαθαίνουμε, ότι οι δύο Ευρωπαίοι ηγέτες συμπεριφέρθηκαν με ανοίκειο και προσβλητικό ύφος στον Παπανδρέου. Η Μέρκελ έκανε και προτάσεις στον μεν Θαπατέρο να πάρει δάνειο 50 δισ. ευρώ στον δε Μπερλουσκόνι 85 δισ. ευρώ από τον Δ.Ν.Τ..
Ο πρώτος αρνήθηκε με ένα “όχι”, ο δε υπ. Οικονομικών της Ιταλίας Τρεμόντι δήλωσε, ότι «μπορώ να σκεφθώ καλύτερους τρόπους αν είναι να διαπράξω αυτοκτονία».
Για τις φήμες του βιβλίου, δεν κυκλοφόρησε ακόμη εδώ, ο κ. Σαχινίδης ο οποίος με τον κ. Βενιζέλο είχαν πάει στις Κάννες, είπε ότι «ο καθένας παρουσιάζει τα πράγματα από τη δική του σκοπιά». Το γραφείο του πρώην πρωθυπουργού αρκέστηκε σε… πολυσέλιδη ανακοίνωση. Το θέμα όμως, δεν εξαντλείται στο τι ειπώθηκε στις Κάννες, ποιοι ήσαν παρόντες στα γεγονότα, αν του συμπαραστάθηκε κάποιος αυτές τις κρίσιμες στιγμές. Η υπόθεση έχει τεράστιο και παγκόσμιο αντίκτυπο, για το ότι η ευρωπαϊκή κρίση είχε φθάσει στο σημείο τήξεως και αν δύο ηγέτες έκαναν απεγνωσμένες προσπάθειες, να σώσουν το κοινό νόμισμα.
Δεν εξηγείται, όμως, λογικά, πώς θα το κατάφερναν με το να μην φύγει η Ελλάδα απ’ το ευρώ και να παραταθεί η παρουσία του Δ.Ν.Τ. στην Ευρώπη με τους Ισπανούς και τους Ιταλούς μέσα. Εδώ αξίζει να σημειωθούν περίεργα γεγονότα, που συμβαίνουν, όταν λαμβάνονται αποφάσεις εν απουσία των ενδιαφερομένων χωρών.
Ο κ. Καραμανλής έφυγε και την απόφαση να μπει το Δ.Ν.Τ. στην Ευρώπη την πήρε ο Γ. Παπανδρέου, που πλήρωσε τον λογαριασμό παραιτούμενος. Ο Θαπατέρο έχασε το αξίωμά του, το ίδιο συνέβη και με τον Μπερλουσκόνι, ενώ ο αθυρόστομος και προκλητικός Σαρκοζί έχασε τις εκλογές που κέρδισε ο αδιάφορος Φρανσουά Ολαντ. Η Μέρκελ παρέμεινε κι έγινε ένα με τους Σοσιαλ χριστιανοδημοκράτες.
Ολες οι αλλαγές είναι ένα μέρος της στρατηγικής, που ακολουθούν απ’ τα παρασκήνια οι μεγάλοι. Κανείς δεν φαντάζεται σε τι περιπέτειες θα πέσει ο κόσμος.
Ο Θαπατέρο δεν γνωρίζουμε, αν αναφερόμενος στα γεγονότα, τα εμπλούτισε με δικές του φαντασιοπληξίες και αν εκφράζει και κρίσεις για τις παγκόσμιες εξελίξεις.