Σάββατο, 8 Φεβρουαρίου, 2025

Χανιώτες του εξωτερικού: Κωνσταντίνος Λουπασάκης

∆ιευθυντής Εκπαίδευσης στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστηµίου Albert Einstein της Νέας Υόρκης

Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Πανεπιστήµιο Κρήτης και βρέθηκε από πολύ νωρίς στις ΗΠΑ στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστηµίου Albert Einstein της Νέας Υόρκης. Eκεί σήµερα εργάζεται ως κλινικός γιατρός και είναι διευθυντής εκπαίδευσης -στο αντικείµενο της ρευµατολογίας- για φοιτητές και ειδικευµένους γιατρούς.

Το “µικρόβιο” της Ιατρικής για τον Κωνσταντίνο Λουπασάκη… µπήκε   από τα παιδικά του χρόνια όταν παρακολουθούσε τη σειρά “Μια φορά και ένα καιρό ήταν ο άνθρωπος” στο δεύτερο µέρος της που αφορούσε το ανθρώπινο σώµα, αλλά και διαβάζοντας τα βιβλία για το πως δουλεύει το ανθρώπινο σώµα που του αγόραζε η γιαγιά του! Έτσι το 2001 εισήχθη  στην Ιατρική.  «Η Ιατρική του Πανεπιστηµίου Κρήτης ήταν µια εξαιρετική εµπειρία, ακολουθεί διεθνή standarts, έχουν επενδύσει πολύ στην εκπαίδευση των φοιτητών και πέρασα πολύ καλά έξι χρόνια» θυµάται.

Αφορµή για να φύγει στις ΗΠΑ ήταν «οι µεγάλες αναµονές για να κάνεις την ειδικότητα σου! Αλλά οι λόγοι ήταν πιο πολυδιάστατοι καθώς είχα µια γενικότερη διάθεση αναζήτησης, περιπέτειας, εξερεύνησης. ∆εν µε φόβιζε να φύγω και να πάω σε άλλη χώρα, σε άλλη ήπειρο, ίσα-ίσα µε εξίταρε».

Ο Κ. Λουπασάκης αποφάσισε να ασχοληθεί µε τον τοµέα της ρευµατολογίας καθώς «από πολύ νωρίς άρχισε να µε τραβάει αυτό το αντικείµενο. Έχει   πολύπλοκους µηχανισµούς, “όπλα” θα µπορούσα να τα ονοµατίσω που “πυροβολούν ακατάπαυστα” και   προκαλούν ζηµιά στον οργανισµό χωρίς προφανή λόγο. Αυτά τα αυτοάνοσα νοσήµατα που ενεργοποιούνται ξαφνικά και “χτυπούν” τις αρθρώσεις, τα νεφρά κα.  παρακολουθώ και µελετώ και αυτά µου τράβηξαν το ερευνητικό ενδιαφέρον. Ασθένειες όπως ο Λύκος και η ρευµατοειδής αρθρίτιδα έχουν να κάνουν µε την ρευµατολογία. » Όπως µάλιστα εξηγεί αυτή τη στιγµή «ζούµε µια επανάσταση στον τοµέα µας, υπάρχουν θεραπείες που δεν είχαµε πριν από 15 χρόνια, πιο αποτελεσµατικές και πιο στοχευµένες που προκαλούν λιγότερες παρενέργειες και αντιµετωπίζουν καλύτερα τις νόσους.»

Η ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΣΤΙΣ ΗΠΑ

Ανοίγουµε συζήτηση για το  σύστηµα περίθαλψης στις ΗΠΑ.  Από τη µια βλέπουµε ότι ένα µεγάλος αριθµός σύγχρονων ιατρικών εφαρµογών γίνονται στη χώρα αυτή. Από την άλλη διαβάζουµε ότι υπάρχουν µεγάλες ανισότητες στην παροχή υγείας, ειδικά αν κάποιος δεν είναι ασφαλισµένος ή δεν έχει οικονοµικούς πόρους, λέµε στον Κώστα, και προσθέτουµε:  Έχεις εικόνα της κατάστασης, τι ισχύει ; «Ισχύουν και τα δύο. Όντως υπάρχει τεχνογνωσία, µεγάλη εξειδίκευση, µπορούν εδώ να γίνουν χειρουργικές επεµβάσεις που δύσκολα θα βρεις σε άλλα µέρη του κόσµου όµως ταυτόχρονα δυστυχώς το σύστηµα υγείας δεν είναι καθολικό. Είναι το λεγόµενο “µεικτό σύστηµα” που έχει ως αποτέλεσµα το κράτος να παρέχει περίθαλψη µόνο σε ορισµένες οµάδες ανθρώπων πχ. στους άνω των 65 ετών ή στους άπορους που έχουν χάσει τα πάντα . Όλοι οι υπόλοιποι θα πρέπει να βρουν ιδιωτική ασφάλιση. Όµως από τη µια η ιδιωτική ασφάλιση δεν είναι προσιτή σε όλους και από την άλλη ακόµα  και αν έχεις την ασφάλιση αυτή υπάρχει µεγάλη συµµετοχή του ίδιου του ασφαλισµένου για ιατρικές πράξεις που έχουν κάποιο κόστος. ∆ηλαδή και ασφαλισµένος να είσαι πιθανόν να χρειαστεί να πληρώνεις πολλά χρήµατα για αυτό και υπάρχουν άνθρωποι που καταστρέφονται οικονοµικά για λόγους υγείας. Αυτό είναι κάτι που δεν το βλέπεις στην Ευρώπη και είναι ένα σηµαντικό πρόβληµα για τις ΗΠΑ.  Έχει να κάνει µε   ιστορικούς, πολιτικούς, ιδεολογικούς λόγους που θέλουν πολύ ανάλυση. Οι ∆ηµοκρατικοί είναι υπέρ της καθολικής υγείας, οι Ρεπουµπλικάνοι εναντίων, οι ασφαλιστικές εταιρείες επίσης εναντίων. Υπάρχει µια αντίληψη γενικά στις ΗΠΑ είναι ότι η κυβέρνηση – το κράτος  δεν θα πρέπει να παρεµβαίνει σε αυτά τα θέµατα».

∆εν µπορούµε να µην ρωτήσουµε τον γιατρό αν έστω στο  πίσω µέρος του µυαλού του  υπάρχει το ενδεχόµενο επιστροφής στην Ελλάδα. «Ακόµα και οι γονείς µου σταµάτησαν να µε ρωτάνε πια» απαντάει αρχικά και συνεχίζει: «Με   ιντριγκάρει η ιδέα. Πλέον οι αποστάσεις δεν είναι απαγορευτικές. Θα ήθελα να βλέπω την οικογένεια και τους φίλους µου πιο συχνά αλλά λόγω δουλειάς δεν µπορώ περισσότερο από µια φορά το χρόνο. ∆εν το αποκλείω να γυρίσω, ίσως αργότερα, στο µέλλον. Πλέον είµαι 16 χρόνια στην Αµερική, το µεγαλύτερο κοµµάτι της ενήλικης ζωής µου το έχω περάσει στις ΗΠΑ,εποµένως  δεν είναι µια παρένθεση αλλά µέρος της ζωής µου».

Στη χώρα µας διαπιστώνουµε ότι ένας µεγάλος αριθµός γιατρών φεύγει για το εξωτερικό, αιτία οι συνθήκες (εφηµερίες που φτάνουν και τις 10  και τις 15 το µήνα) αλλά και χαµηλές οικονοµικές απολαβές, λέµε στον συνοµιλητή µας. «Έφυγα πριν από την κρίση που οδήγησε πολύ κόσµο έξω από τη χώρα, εποµένως δεν είχα αυτές τις εµπειρίες.  Ενδεχοµένως αν είχα δουλέψει να είχα µεγαλύτερη θέληση να φύγω ίσως και όχι …δεν ξέρω! Έφυγα κυρίως αναζητώντας εµπειρίες και γνώσεις. Κατανοώ τις συνθήκες που επικρατούν για αυτό και υποστηρίζω πλήρως τους συναδέλφους που παλεύουν  για να αλλάξουν όλα αυτά. Πραγµατικά χρειάζεται µια αλλαγή στο ΕΣΥ αλλά δεν είµαι ο πλέον αρµόδιος να προτείνω τι πρέπει να γίνει. Αν φτιάξουν κάποια πράγµατα  ίσως κάποιοι που είναι στο εξωτερικό και είναι πιο έτοιµοι ψυχολογικά να επιστρέψουν, να το κάνουν» είναι η απάντηση του.

Τέλος σε ότι έχει να κάνει µε το τι αναζητά από τα Χανιά, πέρα από την οικογένεια και τους δικούς του ανθρώπους «µου λείπει και φροντίζω να το κάνω όποτε µου δίνεται η ευκαιρία, το να κατεβαίνω στο Ενετικό λιµάνι και να απολαµβάνω ένα καφέ, κατά προτίµηση νωρίς σε κάποιο σηµείο µε λίγο κόσµο, σε ένα από τα ήσυχα µέρη του λιµανιού».

Μέσα από τη στήλη “Χανιώτες του εξωτερικού” τα “Χ.ν.” παρουσιάζουν ιστορίες συµπολιτών µας που έφυγαν από τα Χανιά και διακρίνονται σε διάφορους τοµείς στο εξωτερικό.


Ακολουθήστε τα Χανιώτικα Νέα στο Google News στο Facebook και στο Twitter.

Δημοφιλή άρθρα

Αφήστε ένα σχόλιο

Please enter your comment!
Please enter your name here

Ειδήσεις

Χρήσιμα