Mνήµες από τη βύθιση του “Τάναϊς” και την εξολόθρευση των 300 µελών της εβραϊκής κοινότητας της Κρήτης, Ιταλών αντιφασιστών και Κρητικών αντιστασιακών ξύπνησαν χθες µε δύο ξεχωριστές εκδηλώσεις στα Χανιά.
Αρχικά, στο µνηµείο του “Τάναϊς” στο Κουµ Καπί, πραγµατοποιήθηκε η καθιερωµένη δοξολογία στη µνήµη των θυµάτων από Eβραίο ραβίνο και ορθόδοξο ιερέα (απουσίαζε λόγω κωλύµατος ο καθολικός), ενώ στη συνέχεια έγιναν οι χαιρετισµοί από τους διοργανωτές.
Στην αναφορά του ο αντιπεριφερειάρχης κ. Ν. Καλογερής τόνισε πως «δεν πρέπει να ξαναεπιτρέψουµε σε δυνάµεις του ολοκληρωτισµού και φασισµού να ξαναπροκαλέσουν αυτήν την αιµατοχυσία».
Ο ίδιος απευθυνόµενος στο κόσµο παρατήρησε πως «το Ισραήλ που καλώς είχε την ευθύνη να ανταποδώσει την άνανδρη και δολοφονική επίθεση, που δέχτηκε µε θύµατα χιλιάδες νέους ανθρώπους και όφειλε να βρει τους ενόχους και να αποτρέψει παρόµοια φαινόµενα στο µέλλον, έχει την ευθύνη ολοκληρωτικά και σήµερα να σταµατήσει το κοµµάτι που αφορά την αιµατοχυσία των αµάχων και των νέων παιδιών».
Για ένα “τραγικό γεγονός” που σηµάδεψε την ιστορία της Κρήτης µίλησε γ.γ. του ∆ήµου Χανίων κ. Γιώργος Φραγκιαδάκης ενώ ακολούθησε ο κ. Βίκτωρας Ελιέζερ από “Κεντρικό Ισραηλίτικο Συµβούλιο” που στάθηκε ιδιαίτερα στο ολοκαύτωµα και στο χαµό 6 εκ. Εβραίων που δολοφονήθηκαν σκληρά από τους ναζί σε όλη την Ευρώπη. «Στο τέλος του πολέµου οι ελεύθεροι άνθρωποι πανηγύριζαν για το τέλος του πολέµου. Όµως ένας λαός, ο εβραικός, δεν συµµετείχε στους πανηγυρισµούς για αυτούς η νίκη είχε έλθει πολύ αργά… όλοι όσοι επιδιώκουν τον ευτελισµό του ολοκαυτώµατος θεωρώ ότι οδηγούνται εκεί από τις τύψεις τους, γιατί επέτρεψαν να συµβεί το Άουσβιτς».
Η ΤΑΙΝΙΑ
Στην κατάµεστη αίθουσα του “Μ. Θεοδωράκης” λίγο µετά τις 8 το βράδυ έγινε η προβολή του ντοκιµαντέρ της Βίκυς Αρβελάκη “Τάναϊς: Στην αγκαλιά της Αβύσσου”.
Μιλώντας στους δηµοσιογράφους και στην ερώτηση µας “γιατί να δει κάποιος ένα τέτοιο ντοκιµαντέρ;” απάντησε πως «δεν είναι εύκολες ταινίες, από τις οποίες θα βγεις και θα αισθάνεσαι καλά, σε προβληµατίζουν σε κάνουν να σκέφτεσαι πράγµατα για το πως ήταν ο κόσµος τότε και πως είναι ο κόσµος τώρα. Αν το έχουµε πετύχει αυτό αισθάνοµαι ότι κάτι έχουµε κάνει».
Ανάµεσα στις ιστορίες που περιγράφονται στην ταινία ξεχωρίζει ίσως αυτή του Β. Μιχελιουδάκη, του Νεοχωρίτη που το βράδυ του “µπλόκου” στην εβραϊκή συνοικία τον συνέλαβαν µαζί µε την Eβραία αρραβωνιαστικιά του και αυτός προτίµησε να την ακολούθήσει στο ταξίδι του θανάτου και να µην ζητήσει να διαχωριστεί ως χριστιανός. Όσο για τη µεγαλύτερη δυσκολία που αντιµετώπισε ήταν αυτή της διαχείρισης του τεράστιου υλικού που συλλέχθηκε µε µεγάλο κόπο και προσπάθεια.
