Μπερδεμένη χώρα

Διάβαζα μια επιστολή του Γ. Ρίτσου που μιλούσε για το όραμά του, το «αταξικό γαλάζιο» και σκέφτηκα πως μπερδεύτηκαν πια όλα στην Ελλάδα σήμερα.
Αν προσέξετε τι λένε οι φανατικοί “κόκκινοι” ή οι φανατικοί “γαλαζοπράσινοι” λίγες διαφορές βρίσκεις στη  σκέψη τους. Κι αυτές ακόμη οι διαφορές συγχέονται τρόπο τινά, με μια αλληλοσπαρασσόμενη λεκτική κατήφεια.
Πούροι συντηρητικοί στη ζωή τους, προοδευτικοί στις ιδέες τους. Εκεί που τους κουβεντιάζεις για ένα κοινωνικό θέμα λες δεν μπορεί «αυτά δεν τα λένε ούτε… οι τάδε» και μετά μαθαίνεις πως ψήφισαν στο συνέδριο του τάδε προοδευτικού κόμματος. «Μπορεί ο ποιητής να ’ναι και στρατιώτης;» αναρωτιόταν ο Χαντζόπουλος.
Μπερδεμένα πράγματα σήμερα στην Ελλάδα. Ενας νεοσσός η πολιτική σκέψη μέσα στην καταιγιστική βροχή. Δεν ξέρω, θυμάμαι αυτό που έλεγε ένας φίλος (μπερδεμένος και αυτός): «Είπαμε να τον σηκώσουμε τον σταυρό μας, όχι να τον σέρνουμε».