Το δύο χιλιάδες δεκανιά εις το νησί της Κρήτης
μαύρη κατάρα έπεσε στην αυτοκίνησή της.
Στα αυτοκίνητα, σχεδόν μισή εκατοντάδα,
ανθρώπους εθρηνήσαμε, χρονιά μας αποφράδα.
Ιδιαιτέρως λυπηρή είν’ η περίπτωσή μας
κυρίως νεαρά παιδιά έχασε το νησί μας.
Δεν φταίει η ώρα η κακή σ’ αυτή την καρμανιόλα,
ανθρώπινος παράγοντας φταίει σχεδόν σε όλα.
Στα ενενήντα τσ’ εκατό μόνο ανθρώποι φταίνε
και κάνουν οικογένειες να θάβουν και να κλαίνε.
Την ώρα αυτή που οδηγός κρατάει το τιμόνι
η έγνοια κι η φροντίδα του να είναι μια και μόνη.
Να μην ενδιαφέρεται τι λεν, τι κάνουν άλλοι
μια είν’ ευθύνη στο βολάν, μα ‘ναι πολύ μεγάλη.
Ολα τα ενδεχόμενα στην σκέψη του να βάνει
έλεγχο συστηματικό στ’ αμάξι του να κάνει,
τα λάστιχα, τα φρένα του, η κόρνα, η βενζίνα
πρέπει να είναι άριστα τα πράγματα εκείνα.
Οταν με τ’ αυτοκίνητο στο δρόμο συνεχίζει
πράμα μην συλλογίζεται και μην προγραμματίζει.
Οταν τον δρόμο του τραβά πάνω στο όχημά του
να είναι το μοναδικό, πάντα το μέλημά του.
Με το ποτήρι το μικρό να πίνει το κρασάκι
και μη σκεφτεί ποτέ να πιει δεύτερο ποτηράκι
Γιατί “εξ αμελείας του” μπορεί ν’ αυτοκτονήσει
και όλη τη φαμίλια του μπορεί να ξεκληρίσει.
Εφόσον ο δικυκλιστής τη θέλει τη ζωή του
πάντα, εν κινήσει, να φορά κράνος στην κεφαλή του.
Οποιος αμάξι οδηγά και είναι στο τιμόνι
απαραιτήτως να φορά της ασφαλείας ζώνη.
Οταν απ’ την αντίθετη άλλοι τον συναντούνε
να μην βρεθούν σε κίνδυνο, πράμα δεν του χρωστούνε.
Ο Κ.Ο.Κ. να εφαρμόζεται σωστά και κατά γράμμα,
τόσο κακό που γίνεται είναι μεγάλο πράμα.
Ομως ας μου επιτραπεί κάτι να πω ακόμη,
να γίνουν αυστηρότεροι οι έλεγχοι και οι νόμοι
Και όποιον η συνείδηση δεν τον περιορίζει ότι και νόμοι υπάρχουνε, θα πρέπει να γνωρίζει
Οποιος απρόσεχτα οδηγά, ας το σκεφτεί λιγάκι μην πάει στ’ αναπηρικό να κάτσει καροτσάκι.
