Αποτυχία σύζευξης Τραµπ – Μασκ

Πρωτοφανές οι Αµερικανοί να συγκλονίζονται απ’ το φαινόµενο της ηγεµονικής µανίας του προέδρου τους, ο οποίος επιδεικτικά τοποθετείται όπου βρεθεί και όπου σταθεί, δηµιουργώντας γεγονότα που από µόνα τους απαξιώνονται, µέχρι να εµφανιστούν τα επόµενα. Κι εκείνα περνώντας σαν trailer φέρνουν την αποστροφή.
Ο θεωρούµενος πλανητάρχης οµιλεί περί ατοµικής ευθύνης για το δηµόσιο συµφέρον, αλλά καταλήγει στην περίπτωση λειτουργίας ενός αυτόνοµου πολιτικού πλαισίου καταργώντας το κοινωνικό σύστηµα. Ενώ µας λέει ότι το πολιτικό συµφέρον είναι µονόδροµος, µας ξεγελάει µε τη δήθεν δέσµευση ατοµικής ευθύνης.
∆ιεθνείς αναλυτές προσπαθούν να εντοπίσουν τα συµφέροντα της συνεργασίας Τραµπ – Μασκ και τι έφταιξε για τον τόσο γρήγορο χωρισµό τους και την προσωποποιηµένη σύγκρουσή τους και αν η παγκόσµια κοινωνία είναι ανάγκη να µπει σε µία φάση εξέλιξης της σηµερινής προόδου.
Η σχέση σύζευξης του πολιτικού συστήµατος µε το οικονοµικό δεν φαίνεται να πέτυχε καθ’ όσον το µεν χρηµατοπιστωτικό αναδιαρθρώθηκε αυτεπαγγέλτως, το δε πολιτικό γίνεται θνησιγενές ένεκα της κρίσης, που διέρχεται, λόγω της αδυναµίας της απαρχαιωµένης πολιτικής να επαναπροσδιοριστεί.
Γιατί άραγε απέτυχε το πείραµα Τραµπ – Μασκ; Ο µεν Τραµπ αντιπροσωπεύει µιαν υπολανθάνουσα µορφή πολιτικού τύπου, που συνδιαλέγεται µε την απολυταρχία, ο δε Μασκ έχει επωµιστεί κοινωνικές λειτουργίες, οι οποίες δεν ανήκουν στην οικονοµία, αλλά στην πολιτική πόρω απεχούσης από τις παραδοσιακές οικονοµικές δραστηριότητες που διαπρέπει. Τα ‘‘οράµατά’’ του έχουν να κάνουν µε προγράµµατα, που αναδοµούν την κοινωνία και τον άνθρωπο.
Οι δυο τους, Τραµπ και Μασκ, συµµάχησαν και τώρα συγκρούονται ηγετικές προσωπικότητες, ο ένας να υπολογίζει στην πολιτική εξουσία και ο άλλος µε το χρήµα να µεταµορφώνεται σε δύναµη που µπορεί να ελέγχει τα ανθρώπινα πράγµατα. Άρα η αποτυχία τους ενυπάρχει στην αδυναµία τους να επινοήσουν νέους τρόπους συνύπαρξης στην εποχή µας.