» Ρεσιτάλ της περιφερειακής αρχής για την υποστήριξη της αντιλαϊκής
πολιτικής κυβέρνησης – ΕΕ και τον αποπροσανατολισµό του λαού
Και τι δεν κάνει η περιφερειακή αρχή Κρήτης των ΠΑΣΟΚ – Ν∆ και ο ίδιος ο περιφερειάρχης προκειµένου να βγάλουν λάδι την αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης – ΕΕ, για να στηρίξουν τον κοινό στόχο της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Άλλωστε, τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ στην περιφερειακή αρχή «τιµούν», και µε αυτόν τον τρόπο, το κόµµα τους, που καταβάλλει την αντίστοιχη υπερπροσπάθεια στη βουλή -µαζί µε το υπόλοιπο µπλοκ της συναίνεσης και των ντεµέκ αντισυστηµικών- παρέχοντας πολιτική νοµιµοποίηση ή και τις απαραίτητες ψήφους στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Και πώς θα µπορούσε να γίνει αλλιώς αφού κοινή στρατηγική τους είναι η στήριξη του καπιταλιστικού κέρδους και της πολεµικής προετοιµασίας, θυσιάζοντας τις ανάγκες των πολλών για τα κέρδη των λίγων.
Εν προκειµένω, η περιφερειακή αρχή πρωτοστατεί στην προσπάθεια ξεπλύµατος της αντιλαϊκής πολιτικής κυβέρνησης – ΕΕ για τη διαχείριση των υδάτων και τον ΒΟΑΚ. Στο πρόσφατο περιφερειακό συµβούλιο, στις 15 Μάη, ο περιφερειάρχης αναφέρθηκε στα παραπάνω θέµατα, διανθίζοντας τα και µε το απαραίτητο υµνολόγιο για την ΕΕ.
Ωστόσο, από τη «µεγάλη µέρα για την Κρήτη», που πανηγυρίζει η περιφερειακή αρχή για τον ΒΟΑΚ, το µόνο σίγουρο είναι ότι δε θα βγουν όλοι κερδισµένοι. Η ικανοποίηση των συγχρόνων αναγκών του λαού για ΒΟΑΚ από την Κίσσαµο ως τη Σητεία, σύγχρονο και ασφαλή για τους κατοίκους και επισκέπτες της Κρήτης, χωρίς διόδια, ενταγµένο σε σχέδιο για συνολικά δηµόσιο και αναβαθµισµένο οδικό δίκτυο σε όλη την Κρήτη (ΝΟΑΚ, υφιστάµενο ενδοπεριφερειακό κ.τ.λ.)., δεν µπορεί να συνδυαστεί µε την ικανοποίηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, των επιχειρηµατικών οµίλων, που βλέπουν στο έργο ένα ακόµα πεδίο κερδοφορίας.
Αυτή είναι η µεγάλη αλήθεια και αυτή εξηγεί και γιατί η ίδια η χάραξη -στο ζύγι «κόστους-οφέλους»- δεν φτάνει σήµερα µέχρι τη Σητεία και δηµιουργεί µια σειρά προβλήµατα, διχοτοµούνται οι πόλεις (Ηράκλειο, Ρέθυµνο, Χανιά) και εγείρονται και σοβαρά προβλήµατα πολιτικής προστασίας. Αυτή εξηγεί και το γιατί ο ΒΟΑΚ δεν ήταν, τόσες δεκαετίες, στον σχεδιασµό των κυβερνήσεων και το γιατί συνολικά δεν γίνονται έργα οδικής ασφάλειας, παρά τον βαρύ φόρο αίµατος που πληρώνει ο κρητικός λαός.
Απέναντι σε αυτήν την πολιτική, ο λαός της Κρήτης ξεσηκώνεται από τη µια άκρη της Κρήτης έως την άλλη, βάζει στο επίκεντρο τις ανάγκες του, ενάντια στους αντιλαϊκούς σχεδιασµούς και για τη χάραξη του ΒΟΑΚ και τα χαράτσια των διοδίων (και άµεσα και έµµεσα από τον κρατικό προϋπολογισµό).
Όσο για τα έργα αξιοποίησης του υδάτινου δυναµικού, τις κυβερνητικές εξαγγελίες για τις οποίες καυχιέται ο περιφερειάρχης, πρόκειται για ρεκόρ κοροϊδίας, την ώρα που ο κόσµος λέει το νερό νεράκι. Αυτό που συµβαίνει είναι ότι έργα αναγκαία για φτηνό, επαρκές, ποιοτικό πόσιµο νερό, όπως και έργα άρδευσης για φτηνό νερό, σε ποσότητα που να καλύπτει τις ανάγκες των βιοπαλαιστών αγροτών, δεν είναι «επιλέξιµα» για τις κυβερνήσεις και την Ευρωπαϊκή Ένωση ούτε για την Τοπική ∆ιοίκηση, όταν δεν υπηρετούν τα κέρδη των µεγάλων επιχειρηµατικών οµίλων.
Τα πολυδιαφηµισµένα χρηµατοδοτικά εργαλεία, (ΕΣΠΑ, ΤΑΑ, κτλ) ανέκαθεν προορίζονταν και προορίζονται ως χρήµα µε τη σέσουλα για τους οµίλους, για να εξασφαλίζουν εγγυηµένα κέρδη στο κεφάλαιο, ενώ απορρίπτονται αναγκαία έργα ύδρευσης και άρδευσης. Παραδείγµατα υπάρχουν πολλά, µε έργα στην Κρήτη που έχουν έτοιµες µελέτες ακόµη κι από το 1990 και όµως µένουν στα συρτάρια, όπως και τα έργα για την αντιπληµµυρική, αντιπυρική και αντισεισµική προστασία του νησιού. Κι όταν γίνονται, σχεδιάζονται µε τέτοιο τρόπο που να εκτοξεύουν το κέρδος των οµίλων και να επιβαρύνουν τον λαό, άµεσα µέσω της τιµολογιακής πολιτικής και έµµεσα µέσω των προϋπολογισµών, όπως η υλοποίησή τους µε Σ∆ΙΤ, επεκτείνοντας την αντίληψη της ανταποδοτικότητας και επιβαρύνοντας τον λαό.
Επιπλέον, µαγειρεύεται, εδώ και καιρό, από κυβέρνηση – περιφέρεια η µεγάλη µπίζνα µε το νερό, η παράδοση της διαχείρισης των υδάτων της Κρήτης σε ανώνυµη εταιρεία, όπως έγινε στη Θεσσαλία, που σηµαίνει ότι το νερό οδεύει προς απελευθέρωση και περαιτέρω εµπορευµατοποίηση.
Αναφορικά µε τα εγκώµια στην ΕΕ, στα οποία συγκλίνουν οι δυνάµεις από όλο το φάσµα της αστικής πολιτικής, δεν µπορούν να κρύψουν ότι η σάπια και αντιδραστική ΕΕ είναι µια ιµπεριαλιστική συµµαχία που συγκροτείται από διαφορετικά αστικά κράτη που το καθένα έχει ως πρώτιστο καθήκον την υπεράσπιση των δικών του επιχειρηµατικών οµίλων. Αυτό δεν αλλάζει.
Η ΕΕ ήδη δίνει πακτωλούς δισεκατοµµυρίων ευρώ στα µονοπώλιά της. Από το «καθαγιασµένο» Ταµείο Ανάκαµψης, το Ταµείο «Κοινωνικής Συνοχής» (!), τις χρηµατοδοτήσεις ύψους 800 δισ. στην πολεµική οικονοµία στο πλαίσιο προετοιµασίας για γενικευµένη σύγκρουση, µέχρι τα εκατοντάδες δισ. για να «κλείσει» την ψαλίδα στις νέες τεχνολογίες µε τους ανταγωνιστές της (ΗΠΑ, Κίνα κ.λπ.). Η λειτουργία του Ταµείου Ανάκαµψης που έχει ευαγγέλιο η περιφερειακή αρχή αντιγράφει τα µνηµόνια (εκταµίευση κονδυλίων ανάλογα µε την πορεία των αντιλαϊκών µεταρρυθµίσεων), γι’ αυτό δικαίως το εργατικό – λαϊκό κίνηµα το έχει χαρακτηρίσει «υπερµνηµόνιο». Ένα από τα πολλά µνηµόνια διαρκείας που έχουν φορτώσει στην πλάτη του λαού η ΕΕ, το κεφάλαιο, οι κυβερνήσεις και τα κόµµατά τους. Αυτή είναι η ΕΕ της «δηµοκρατίας» και των «δικαιωµάτων»…
«Ψιλά γράµµατα» όλα τα παραπάνω για την περιφερειακή αρχή, που λειτουργεί στήνοντας αναχώµατα εγκλωβισµού των συνειδήσεων, για την πιο αποτελεσµατική εφαρµογή της µατωµένης στρατηγικής ΕΕ- Κυβερνήσεων- κεφαλαίου.
Το συµπέρασµα είναι ένα : Από τη µια είναι οι εργαζόµενοι, οι αγρότες, η νεολαία, οι λαϊκές οικογένειες της Κρήτης και από την άλλη τα κέρδη των οµίλων. ∆ύο κόσµοι που δεν τέµνονται πουθενά.
Το αναγκαίο σήµερα για τον λαό και τη νεολαία, για να βρεθούν στο προσκήνιο οι δικές τους ανάγκες, είναι να ανασυνταχθεί, µέσα στον οργανωµένο αγώνα, το εργατικό συνδικαλιστικό κίνηµα, να οργανωθεί η αντεπίθεση. Και, κόντρα στις επιδιώξεις να παραµένει ο λαός θεατής, να οικοδοµεί τη δική του συµµαχία για να αναµετρηθεί µε τη στρατηγική του κεφαλαίου. Για να ανοίξει ο δρόµος της ανατροπής του συστήµατος που δεν αφήνει τον λαό να ανασάνει, για να ζει ο λαός πραγµατικά καλύτερα, µε βάση τον πλούτο που παράγει και που µε τη δική του εξουσία µπορεί να ξεµπερδεύει µε τη βαρβαρότητα των κερδών και του πολέµου.
*Ο Αλέκος Μαρινάκης είναι µέλος του Γραφείου ΕΠ Κρήτης του ΚΚΕ και επικεφαλής της ‘‘Λαϊκής Συσπείρωσης’’ Κρήτης
