» …και τα ορφανά της Ευρώπης
Όλοι καταλαβαίνουµε ότι το δίκιο του ισχυρού, έπαιζε πάντα ένα σηµαντικό ρόλο, στις σχέσεις κρατών. ∆εν νοµίζω να αρνείται κανείς, ότι το χρησιµοποιούσαν πάντα, οι ηγέτες ισχυρών κρατών, για να επιβάλουν τα συµφέροντά τους. Μετά την πρωτοφανή αντιπαράθεση, στον Λευκό Οίκο, από την επίσκεψη Ζελένσκι, ο Τραµπ, µας επιβεβαίωσε… τυχαία µπροστά στις κάµερες(;) ότι το δίκιο του ισχυρού θα είναι πλέον ο κανόνας. Έτσι πρόεδρος και αντιπρόεδρος, ήταν ασυνήθιστα προκλητικοί, κάνοντας φραστικές επιθέσεις στον πρόεδρο της Ουκρανίας, µε κύριο στόχο προφανώς, την υπογραφή την συµφωνίας για την εκµετάλλευση του ορυκτού πλούτου της χώρας του, για να διασφαλίσουν έτσι τα χρήµατα που τους έδωσαν έως τώρα… υποτίθεται.σαν οικονοµική βοήθεια. Ο πρόεδρος µιας µεγάλης χώρας που βρίσκεται σε πόλεµο µε την Ρωσία, µε την παρότρυνση, των ΗΠΑ, απεπέµφθη µαζί µε την συνοδεία του, από τον Λευκό Οίκο, χωρίς να τους παραθέσουν ούτε το γεύµα φιλοξενίας. Η διαφοροποίηση του νέου προέδρου των ΗΠΑ είναι, ότι αυτά που λεγόταν από τους προκατόχους του, πίσω από κλειστές πόρτες, αυτός τα λέει δηµόσια, γιατί θέλει να δείξει στους υπηκόους του, ότι η Αµερική που την ευλογεί ο θεός και µαζί µε αυτήν και τον πρόεδρό της, είναι και θα φροντίσει αυτός να παραµείνει, πάνω από όλα τα έθνη. Στο ίδιο πνεύµα άλλωστε γίναµε θεατές στο πρώτο υπουργικό του συµβούλιο, της παράκλησης για θεϊκή καθοδήγηση και των ευχαριστιών για τον πρόεδρό τους. Σκηνές που τις βλέπαµε ως τώρα σε αυταρχικά, θεοκρατικά κράτη. Έτσι και στα πρόσφατα γενέθλια του Ερντογάν, κυκλοφόρησε το νέο µουσικό άσµα: Χρόνια πολλά αρχηγέ, εσύ είσαι ο λόγος που φλέγεται η καρδιά µας.
Η απορία είναι, τι θέλουν, τι µπορούν και τι θα πράξουν οι Ευρωπαίοι, που από ό,τι φαίνεται διαφοροποιούνται, στο ουκρανικό ζήτηµα. Μια πρώτη γεύση πήραµε, από τη διάσκεψη του Λονδίνου, που συµµετείχαν επιλεκτικά κάποιες χώρες της Ευρώπης, ο Καναδάς, η Τουρκία µε τον υπουργό των εξωτερικών της, µαζί µε τον Ουκρανό πρόεδρο. Εκεί µας ενηµέρωσαν οι συµµετέχοντες, τι αποφάσισαν… οικονοµική και στρατιωτική ενίσχυση της Ουκρανίας… για να συνεχιστεί ο πόλεµος. ∆εν φαίνεται όµως να τους απασχολεί πώς θα σταµατήσει το αιµατοκύλισµα. Βεβαίως όλοι τους συνειδητοποιούν, ότι οι Ευρωπαίοι είναι µε την πλάτη στον τοίχο και ότι η στιγµή της αλήθειας πλησιάζει, για αυτό αντιδρούν σπασµωδικά. Έτσι η Ευρωπαία ύπατη εκπρόσωπος των εξωτερικών, µας ανακοινώνει ότι: Ο ελεύθερος κόσµος χρειάζεται ένα νέο ηγέτη, ο πρωθυπουργός του Ηνωµένου Βασιλείου, µας λέει ότι οι Ευρωπαίοι χρειάζονται αµερικανική κάλυψη και ο πρωθυπουργός του Βελγίου παραδέχεται, ότι η Ευρώπη δεν µπορεί να προστατέψει τον εαυτό της και πρέπει να συνεχίσει να συµµαχεί µε τις ΗΠΑ.
Συγχρόνως η Μελόνι σαν προνοµιακός συνοµιλητής του προέδρου Τραµπ, θέλει να παίξει τον ρόλο του µεσάζοντα για να µην διχαστεί η Ευρώπη και ο Όρµπαν, υποστηρίζει ότι µετά την αλλαγή προέδρου στις ΗΠΑ, η Ευρώπη πρέπει να επανεξετάσει την πολιτική της. Τέλος ο πρωθυπουργός της Σλοβακίας,απαντώντας έµµεσα στον Μακρόν… η Ουκρανία υπερασπίζεται την τιµή της Ευρώπης… υποστηρίζει ότι η Ουκρανία είναι ανάµεσα στις πιο διεφθαρµένες χώρες στον κόσµο και απειλεί µε βέτο, σε συνέχιση οικονοµικής της βοήθειας. Τι δεν καταλαβαίνετε; Εγώ αυτό που καταλαβαίνω είναι, ότι η Ευρώπη:
• είναι ανίκανη να αυτοπροστατευθεί και ψάχνει προστάτη και δεύτερον ότι
• υπάρχει τέτοια ασυνεννοησία σε αυτό το µαγαζί, γιατί για µαγαζί πρόκειται, που κάποιοι ψάχνουν καινούργιους προστάτες, ενώ άλλοι προτιµούν…. για να µην πω εκλιπαρούν την Αµερική, να παραµείνει η προστάτιδα τους
Αν είχαν επαφή βέβαια οι κυβερνητικές ελίτ µε τους πολίτες, θα είχαν πάρει το διπλό µήνυµα
• Να σταµατήσουν επιτέλους την σφαγή των αθώων που είναι κυρίως νέα παιδιά
• Οι προτεραιότητες της Ευρώπης δεν θα πρέπει να είναι µόνο η στήριξη της πολεµικής βιοµηχανίας, επειδή έτσι συµφέρει κάποια ισχυρά κράτη.
