«Καλησπέρα! Τα νέα σου». Αυτή τη βροντερή φωνή, με τη “ραδιοφωνική” βραχνάδα δεν θα την ξανακούσουμε πλέον στα γραφεία των “Χανιώτικων νέων”. Στο καθιερωμένο μας ραντεβού κάθε Τετάρτη και Κυριακή ο Βασίλης Μιχελιουδάκης δεν θα ξαναέρθει για να δει τη σελίδα του πριν φύγει στο τυπογραφείο για την επόμενη ημέρα.
Φορώντας τα γυαλιά του, καθόταν ήσυχος σε ένα γραφείο και ξεκινούσε να διαβάζει και να ξαναδιαβάζει. Φρόντιζε να κοιτάξει και το τελευταίο κόμμα, το παραμικρό ορθογραφικό. Και μόλις ήταν σίγουρος πως όλα ήταν εντάξει, ξαναερχόταν χαμογελαστός να μάθει τα νέα μας.
Κρατώντας πάντοτε μαζί του μικρούς “θησαυρούς”. Αποκόμματα από περιοδικά, εφημερίδες. Τίποτε δεν άφηνε να περάσει απαρατήρητο.
Ανθρωπος γεμάτος ιδέες, προτάσεις. Για την πόλη μας, για όλο το νησί, για όλη τη χώρα. Για τον τουρισμό, τις υποδομές, τον αθλητισμό.
Εκ των παλαιοτέρων και εκλεκτών συνεργατών της εφημερίδας ο Βασίλης Μιχελιουδάκης ήταν πάντοτε εδώ για την τοπική κοινωνία. Ετοιμος να προσφέρει λύσεις μέσα από τα κείμενά του. Οχι για να κάνει “φιγούρα”, αλλά επειδή αγαπούσε τον τόπο μας και αγαπούσε και την αρθρογραφία.
Ερωτευμένος με το χαρτί ήτανε.
«Μου είχανε πάρει έναν υπολογιστή να τον χρησιμοποιώ, αλλά δεν μου πάει εμένα αυτό. Εγώ θέλω να ξεφυλλίζω την εφημερίδα και να γράφω στο χαρτί», έλεγε και γελούσε.
Με αυτό το γέλιο που το καταλάβαινες ότι βγαίνει από την ψυχή. Δεν ήταν ψεύτικο, μα γεμάτο ειλικρίνεια. Γιατί τέτοιος άνθρωπος ήταν ο Βασίλης Μιχελιουδάκης. Ντόμπρος και όχι “δήθεν”.
Συγγενείς και φίλοι τον αποχαιρέτισαν χθες για τον τελευταίο του προορισμό. Τον πιο “μαγικό”. Οδοιπορικό όμως δεν θα μας φέρει ετούτη τη φορά. Δεν θα γυρίσει να μας πει γι’ αυτά που είδε και τον εντυπωσίασαν. Να σου μιλά και να γεμίζει το δωμάτιο εικόνες. Λες και ήσουν μαζί του όπου είχε πάει. «Βρε μπαγάσα, την επόμενη φορά θα πάμε μαζί εκεί»… έλεγε.
Στα “Χανιώτικα νέα” αποχαιρετούμε σήμερα τον Βασίλη Μιχελιουδάκη. Και ξέρουμε ότι θα είναι πάντα δίπλα μας.
Η τελευταία μας εικόνα θα είναι αυτή της καμαρωτής ψηλής φιγούρας που φεύγει και μας αποχαιρετά με μια σφιχτή χειραψία.
Ενα μεγάλο ευχαριστώ γι’ αυτά που προσέφερε. Ενα μεγάλο ευχαριστώ γι’ αυτά που μας έμαθε. Δυσαναπλήρωτο το κενό στις σελίδες μας, μα πάνω από όλα στην καρδιά μας.
Καλό σου ταξίδι Βασίλη.
Τα “Χανιώτικα νέα”
ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΩ ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΕΞΕΡΕΤΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΕΙ ΚΑΤΑΠΕΣΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΩΣΤΕΙΑ ΤΟΥ ΟΤΑΝ ΚΑΤΕΒΗΚΑ ΓΙΑ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ , ΑΛΛΑ ΓΝΩΡΙΖΩ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΕΠΠΑΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΙΜΙΟΤΗΤΑ ΩΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΑΛΛΑ ΠΡΟΤΙΣΤΟΣ ΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΣΠΑΝΙΖΕΙ ΤΗΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ . ΕΙΜΑΙ ΒΕΒΑΙΟΣ ΟΤΙ ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΕΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΕΤΑΦΕΡΘΗΚΑΝ ΣΤΟΝ ΓΙΟ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟ , ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΓΝΩΡΙΖΩ ΠΡΩΣΟΠΙΚΑ ΚΑΙ ΠΡΟΚΕΙΤΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΑΞΙΟΛΟΓΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ. ΤΑ ΘΕΡΜΑ ΜΟΥ ΣΥΛΥΠΗΤΥΡΙΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΩΝ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΠΡΩΣΟΠΙΚΑ ΩΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΙΜΙΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ !!