Όταν σκεφτόµαστε απαγορεύσεις, συνήθως έρχονται στο µυαλό µας βιβλία, πεποιθήσεις, πολιτικές, διαδηλώσεις… Και όντως αυτά αποτελούν κάποιες από τις απαγορεύσεις που έχουν επιβάλλει κατά καιρούς δικτατορικά -και όχι µόνο- πολιτεύµατα. Στην πορεία της ιστορίας όµως, κυβερνήσεις έχουν φτάσει να απαγορεύουν ακόµα και… χρώµατα. Είτε επειδή συνδέονταν µε συγκεκριµένες κοινωνικές τάξεις, µε ιδεολογίες, είτε από καθαρή… παράνοια, ορισµένα χρώµατα είχαν τεθεί εκτός νόµου! Σήµερα, οι Ιστορίες από τον Κόσµο ψάχνουν και σας παρουσιάζουν µια λίστα µε τα απαγορευµένα χρώµατα και τους λόγους που τα έκαναν… «κόκκινο πανί».
Το κίτρινο του αυτοκράτορα
Στην Αυτοκρατορική Κίνα, το κίτρινο ήταν το χρώµα του Ουρανού – και κατ’ επέκταση, του ίδιου του αυτοκράτορα. Κατά τη διάρκεια της δυναστείας Qing (1644 – 1912), το αυτοκρατορικό ένδυµα, γνωστό ως «ένδυµα του ∆ράκου», ήταν βαµµένο µε συγκεκριµένη χρυσοκίτρινη απόχρωση και είχε κεντηµένους δράκους µε πέντε νύχια. Οποιοδήποτε άτοµο εκτός της βασιλικής οικογένειας που φορούσε αυτή την απόχρωση διακινδύνευε µε άµεση τιµωρία. Το νοµικό πλαίσιο της αυτοκρατορίας δεν απαγόρευε µόνο το κίτρινο µετάξι – απαγόρευε τις κίτρινες στέγες, το κίτρινο χαρτί και τα τυλιγµένα σε κίτρινο δώρα! Οι φρουροί του παλατιού εκπαιδεύονταν για να αναγνωρίζουν και να σταµατούν οποιονδήποτε πολίτη ήταν ντυµένος ακόµα και µε αµυδρά αυτοκρατορικές αποχρώσεις. Είναι ενδιαφέρον ότι το κίτρινο χρησιµοποιήθηκε επίσης σε θρησκευτικά ταοϊστικά ενδύµατα. Ωστόσο, οι ιερείς έπρεπε να εξασφαλίσουν αυτοκρατορική άδεια για να φορούν το χρώµα – και µόνο για θρησκευτικούς σκοπούς. Η εµµονή µε το κίτρινο υπήρχε και σε… αρχιτεκτονικό επίπεδο: µόνο τα κτίρια που χρησιµοποιούσε ο αυτοκράτορας µπορούσαν να έχουν κίτρινα κεραµίδια. Οι λαµπερές στέγες της Απαγορευµένης Πόλης εξακολουθούν έχουν χρυσοκίτρινο χρώµα ακόµα και σήµερα. Ο χρωµατικός κώδικας δεν ήταν πρόταση που αφορούσε κάποια… µόδα – ήταν ένα άκαµπτο πολιτικό όριο. Ακόµη και οι πάπυροι µε αυτοκρατορικά διατάγµατα γράφονταν σε κίτρινο µετάξι ή χαρτί, σηµατοδοτώντας θεϊκή εντολή. Στην Κίνα ήταν σαφές πως το κίτρινο ήταν η ενσάρκωση της δύναµης και της εξουσίας.
∆ιαβάστε επίσης: https://i-d.co/article/yellow-is-forbidden-the-incredible-story-of-guo-pei-chinas-first-couturier
Τα blue jeans των καπιταλιστών
Στις περισσότερες χώρες, τα blue jeans αποτελούν βασικό κοµµάτι σε κάθε γκαρνταρόµπα. Στη Βόρεια Κορέα, όµως απαγορεύονται και αποτελούν σύµβολο ιδεολογικής µόλυνσης. Ο Κιµ Ιλ-Σουνγκ, ιδρυτής της χώρας, επέβαλε πολιτιστική αποµόνωση για να κρατήσει µακριά αυτό που ονόµασε «αµερικανική πνευµατική µόλυνση». Τα πασίγνωστα µπλε τζιν που έχουν τις ρίζες τους στην καινοτοµία του Λέβι Στράους την εποχή του Χρυσού Πυρετού αποτελούν άµεση απειλή για την εικόνα του ιδανικού, υπάκουου Βορειοκορεάτη εργάτη! Η προπαγάνδα προειδοποιεί τους πολίτες ότι τα blue jeans είναι σηµάδια διαφθοράς και ηθικής παρακµής. Οι νέοι που πιάνονται να φορούν δυτικά ρούχα αντιµετωπίζουν δηµόσια διαπόµπευση, πρόστιµα ή αναγκαστική ιδεολογική επανεκπαίδευση. Η απαγόρευση είναι τόσο καθολική που οµάδες επιτήρησης τοποθετήθηκαν σε παραµεθόριες πόλεις όπως το Sinuiju για να ελέγχουν τα ρούχα των ταξιδιωτών για τυχόν «εχθρικές επιλογές υφάσµατος». Παρόλα αυτά, λαθραία τζιν -ειδικά αµερικανικά- κυκλοφορούσαν στη µαύρη αγορά, σε υψηλές τιµές. Η κατοχή Levi’s έγινε πράξη εξέγερσης. Η Βόρεια Κορέα δεν εξέδωσε ποτέ επίσηµο νόµο µε τον οποίο απαγορεύει πλήρως τα τζιν, αλλά ο κοινωνικός και πολιτικός κίνδυνος να τα φοράει κάποιος έκανε την απαγόρευση πολύ πραγµατική.
∆είτε ένα σχετικό βίντεο εδώ:
Και διαβάστε επίσης: https://economictimes.indiatimes.com/defaultinterstitial.cms
Οι χρωµατικές κατηγοριοποιήσεις των Ναζί και το ροζ τρίγωνο
Οι Ναζί είχαν διάφορα χρώµατα για να κατηγοριοποιούν όλους τους «απέναντι». Και αυτά τα χρώµατα απέφευγαν οι ίδιοι να τα φορούν. Γνωρίζουµε πως χρησιµοποιούσαν το κίτρινο αστέρι για ξεχωρίζουν τους Εβραίους, ωστόσο είχαν έναν ιδιαίτερα σκληρό χρωµατικό κώδικα και για να «στιγµατίζουν» όσους δεν ταίριαζαν µε τα γερµανικά «πρότυπα» της άριας φυλής. Στα ναζιστικά στρατόπεδα είχαν δηµιουργήσει ένα… περίτεχνο σύστηµα χρωµατιστών εµβληµάτων για να αναγνωρίζονται αµέσως όσοι «πρόσβαλαν» τα «ιδεώδη» τους. Οι οµοφυλόφιλοι άνδρες αναγκάζονταν να φορούν στις στολές τους ένα ανεστραµµένο ροζ τρίγωνο. Οι εγκληµατίες ξεχώριζαν επειδή φορούσαν πράσινα τρίγωνα και οι πολιτικοί αντιφρονούντες κόκκινα τρίγωνα. Εκείνο που είναι ανατριχιαστικό είναι το πόσο υπολογισµένο ήταν το ροζ τρίγωνο στο σχεδιασµό του. Οι Ναζί έβλεπαν την οµοφυλοφιλία όχι µόνο ως ηθική διαφθορά αλλά και ως απειλή για τη φυλετική καθαρότητα του Άριου έθνους. Ο ίδιος ο Χίµλερ θεωρούσε τους οµοφυλόφιλους εχθρούς του κράτους και ζητούσε την εξάλειψή τους. Όσοι φορούσαν ροζ τρίγωνο έκαναν τις σκληρότερες δουλειές και τους αρνούνταν βοήθεια από άλλες οµάδες κρατουµένων. Σε ορισµένα στρατόπεδα, υποβάλλονταν σε «διορθωτικό βιασµό», χηµικό ευνουχισµό ή/και ιατρικά πειράµατα. Ακόµα και µετά την επιβίωσή τους από τα στρατόπεδα, πολλοί συνελήφθησαν ξανά µετά τον πόλεµο βάσει της παραγράφου 175, του γερµανικού νόµου κατά της σοδοµίας. Παρά την φρικτή του προέλευση, το ροζ τρίγωνο τις τελευταίες δεκαετίες αποτελεί σύµβολο αντίστασης και µνήµης της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Εµφανίστηκε κατά τη διάρκεια της κρίσης του AIDS τη δεκαετία του 1980 µε το κίνηµα ACT UP και παραµένει έντονο έµβληµα του πώς οι κυβερνήσεις έχουν χρησιµοποιήσει το χρώµα για να θεσµοθετήσουν το µίσος. Η αρχική πρόθεση του τριγώνου δεν ήταν απλώς να ταυτοποιήσει – ήταν να υποβαθµίσει, να σβήσει και να αποµονώσει. Η ροζ απόχρωση του, που τόσο συχνά θεωρείται σήµερα απαλή ή στοργική, ήταν κάποτε το χρώµα της στοχευµένης σκληρότητας και βιας προς το διαφορετικό.
∆είτε ένα σχετικό βίντεο εδώ: https://youtu.be/kj-wGkcyTL8
∆ιαβάστε επίσης: https://time.com/5295476/gay-pride-pink-triangle-history
Και : https://holocaustcentrenorth.org.uk/blog/reclaiming-the-pink-triangle
Το µοβ των αυτοκρατόρων
Στην Αρχαία Ρώµη, το µοβ ήταν κάτι περισσότερο από χρώµα – ήταν ένδειξη δύναµης. Το συγκεκριµένο χρώµα που χρησιµοποιούνταν για βαφές υφασµάτων προερχόταν από το θαλάσσιο σαλιγκάρι murex, που ζει στην ανατολική Μεσόγειο. Για λίγες µόνο σταγόνες χρώµατος χρειαζόταν να συνθλιβούν χιλιάδες σαλιγκάρια, καθιστώντας τα µοβ ενδύµατα αστρονοµικά ακριβά. Τα ρούχα που βάφονταν σε αυτή τη βαθιά µοβ απόχρωση ανέδιδαν µια δυσάρεστη οσµή λόγω της διαδικασίας ζύµωσης. Ωστόσο, αυτή η δυσοσµία συνδέθηκε µε την εξουσία, καθώς µόνο οι πλουσιότεροι – και οι πιο ισχυροί – µπορούσαν να την αντέξουν οικονοµικά. Κάποια στιγµή προέκυψαν νόµοι που περιόριζαν τη χρήση του µοβ χρώµατος σε συγκεκριµένες αυτοκρατορικές τάξεις. Μέχρι τον τρίτο αιώνα µ.Χ., η χρήση του µοβ χωρίς άδεια, θεωρείτο προδοσία. Οι Ρωµαίοι ιστορικοί έγραφαν πως ο αυτοκράτορας Καλιγούλας ήταν τόσο παρανοϊκός που είχε διατάξει την εκτέλεση ανθρώπων που φορούσαν ρούχα ακόµα και σε αποχρώσεις του µοβ! Ο αυτοκράτορας Αυρηλιανός απαγόρευσε ακόµα και στη σύζυγό του να φορέσει µοβ φόρεµα. Ακόµα και τα αξεσουάρ µπορούσαν να αποτελέσουν βάση για υποψίες. Όταν η Βυζαντινή Αυτοκρατορία κληρονόµησε τις παραδόσεις της Ρώµης, προχώρησε την εµµονή ένα βήµα παραπέρα. Οι νέες βασιλικές γεννήσεις γιορτάζονταν σε αίθουσες βαµµένες εξ ολοκλήρου µε το «ιερό» χρώµα, κάνοντας κυριολεκτικά το µοβ κληρονοµικό δικαίωµα. Η ιερότητα του χρώµατος ενσωµατώθηκε τόσο πολύ στον πολιτισµό που η χρήση του εξισώθηκε µε τη θεϊκή εξουσία. Και κάπως έτσι η εξουσία φορούσε µοβ και όλοι οι άλλοι (επειδή ήταν πανάκριβο ή/και επειδή θα αντιµετώπιζαν ποινές θανάτου) το απέφευγαν.
∆είτε ένα σχετικό βίντεο εδώ: https://youtu.be/IVXqisH6VeM
Και διαβάστε περισσότερα εδώ: https://romanempiretimes.com/born-in-the-purple-imperial-color-roman-empire
