“Αντίνοος”

Τα ακραία καιρικά φαινόμενα είναι αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής σε όλο τον κόσμο απ’ την Αλάσκα μέχρι τη γη του πυρός. Γίνονται πιο συχνά διογκούμενα, προκαλούν δε τεράστιες κοινωνικές επιπτώσεις. Η επικινδυνότητά τους δημιουργεί ανθρώπινες τραγωδίες, που γίνονται πολλάκις αντικείμενο πολιτικής κατάχρησης με αθέμιτο τρόπο. Οταν οι μαύρες “μπόρες” περνούν, τα μέτρα για να αναπροσαρμοσθεί η κατάσταση προς την κατεύθυνση της ομαλότητας, μένουν στα… χαρτιά, μέχρι το επόμενο ξέσπασμα του φαινομένου.
Για τη συχνότητα εκτόνωσης της οργής της φύσεως δεν είναι άμοιρος ο άνθρωπος με τις δραστηριότητές του, τις ευτελείς υποδομές, που οξύνουν τ’ αποτελέσματα, είτε είναι από φωτιές είτε από πλημμύρες, ο οποίος όταν υποστεί τις επιπτώσεις και το μέγεθος των καταστροφών, στοχοποιεί με μεγάλη ευκολία την πολιτική εξουσία καταλογίζοντάς της όλες τις ευθύνες. Πρόκειται για μια κοινωνία, που διέπεται από έλλειψη ηθικών κανόνων και αρέσκεται να χρησιμοποιεί “δυο μέτρα και δυο σταθμά”.
Αυτό που συνέβη στη Χαλκιδική, όλοι οι μετεωρολόγοι συμφωνούν, ότι προκλήθηκε από τη «σύγκληση θερμών και ψυχρών αερίων μαζών, που κινούνται ανοδικά… Τα καταιγιδοφόρα νέφη φθάνουν μέχρι και 14 χλμ. ψηλά… ενώ η κεραυνική δραστηριότητα γίνεται εξαιρετικά ισχυρή…». Σε τέτοιες περιπτώσεις ευχής έργον θα ήταν η “πρόβλεψη” με επόμενη κίνηση την “προειδοποίηση” και εν συνεχεία τη “διαχείριση”. Πάντως η τέτοιου είδους ασφάλεια στην εποχή μας είναι πολυδιάστατη. Μην ξεχνάμε και την έκφραση του Πολύδωρα για τον “στρατηγό άνεμο”. Πρόκειται για τον λεγόμενο κοινώς “υδροστρόβιλο” ή “ρούφουλα” που εμφανίστηκε κατά τον Ομηρο μετά την απρονοησία των συντρόφων του Οδυσσέα ν’ ανοίξουν τον “ασκό του Αιόλου”.
Αυτά τα φαινόμενα επικαιροποιούνται απ’ τους αρμόδιους του Αστεροσκοπείου Αθηνών, που τους δίδουν ονόματα αρχαίων προσώπων, φανταστικών ή πραγματικών, αντιστοίχως ανδρών και γυναικών εναλλάξ κατά σειρά της ελληνικής αλφαβήτου. Αρχισαν απ’ τον Ιανουάριο 2017 με τα “Αριάδνη”, “Βίκτωρ”, “Γαλάτεια”, “Δαίδαλος” κ.λπ., και τέλειωσαν με το Ωκεανίς τον Φεβρουάριο του 2019. Μερικοί θεωρούν την ονοματολογία “αηδίες” χωρίς να το δικαιολογούν. Δεν είναι δα και τόσο ανεδαφικό η ονοματολογία των καιρικών φαινομένων, αφού συμβαίνει και σ’ άλλες χώρες.
Εξάλλου και αυτά τα πρόσωπα η φύση τα εδημιούργησε, ανεξάρτητα αν δεν τη σέβονται, την κακοποιούν, τη βιάζουν και κείνη με τον τρόπο της τα εκδικείται.
Τώρα ξανάρχισαν τις ονομασίες με τον “Αντίνοο”, που έδειξε τα δόντια του στη Χαλκιδική, εν αντιθέσει με τον ήπιο και ευαίσθητο χαρακτήρα, που τον εμφανίζουν ότι είχε. Πρόκειται για υπαρκτό Ελληνα από τη Βιθυνία, εξαιρετικής ομορφιάς, ευνοούμενο του Ρωμαίου αυτοκράτορα Αδριανού, ο οποίος πνίγηκε στα νερά του Νείλου με την πεποίθηση ότι η θυσία του θα παρέτεινε τη ζωή του αυτοκράτορα.
Ο Αδριανός συντετριμμένος, ένθερμος δε οπαδός της ελληνικής αρχαιότητος διέταξε να στηθούν αγάλματα του Αντίνοου στις πόλεις της αυτοκρατορίας του.
Πάντως στη Χαλκιδική ούτε την όψη του, ούτε τ’ όνομά του θα ’θελαν να ξέρουν.