Εγκαινιάζεται σήμερα, στις 8 το βράδυ, η έκθεση φωτογραφίας της Βούλας Παπαϊωάννου (1898 – 1990) με τίτλο “Βούλα Παπαϊωάννου: Το ανθρώπινο βλέμμα στα βάσανα ενός λαού (1940 – 1950)” που διοργανώνει ο Πολιτιστικός Σύλλογος “Οι φίλοι των γραμμάτων” σε συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη, την εφημερίδα “Χανιώτικα νέα” και τον Φιλολογικό Σύλλογο “Ο Χρυσόστομος”, στην αίθουσα του αρχαιότερου πνευματικού σωματείου της Κρήτης, στην οδό Χάληδων 83.
Στην εκδήλωση των εγκαινίων θα παρεβρεθούν και οι επιμελητές του Μουσείου Μπενάκη.
Οι φωτογραφίες που παρουσιάζονται στην έκθεση αποτυπώνουν στιγμιότυπα από τη ζωή του άμαχου πληθυσμού της Αθήνας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όπως τα κατέγραψε ο φακός της Βούλας Παπαϊωάννου. Οι φωτογραφίες αυτές κυκλοφόρησαν στο εξωτερικό μέσω του Διεθνούς και Ελβετικού Ερυθρού Σταυρού και συνέβαλαν στην άμεση αποστολή τροφίμων.
Μετά την αποχώρηση των κατακτητών, ως φωτογράφος ξένων αποστολών, η κα Παπαϊωάννου κατέγραψε την τραυματισμένη ελληνική ύπαιθρο, τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων της και την προσπάθεια για την ανασυγκρότηση της χώρας, ενώ παράλληλα μαινόταν ο εμφύλιος πόλεμος.
Την έκθεση καθημερινά μπορούν να επισκέπτονται ιδιώτες και σχολεία από Δευτέρα έως Παρασκευή, το πρωί 11 π.μ. – 1 μ.μ. και το απόγευμα 6:30 – 9 μ.μ., ενώ θα παραμένει ανοιχτή για το κοινό και το Σάββατο πρωί 11 π.μ. – 1 μ.μ.
Η είσοδος είναι ελεύθερη.
Σύντομο εργοβιογραφικό σημείωμα για τη Βούλα Παπαϊωάννου από το Μουσείο Μπενάκη
H Bούλα Παπαϊωάννου (1898-1990) δραστηριοποιήθηκε ως φωτογράφος για μία περίπου τριακονταετία, από τα μέσα της δεκαετίας του ’30 έως τα μέσα της δεκαετίας του ’60. Μυήθηκε στην τέχνη της φωτογραφίας από τον φωτογράφο Πάνο Γεραλή. Στα πρώτα της βήματα ασκήθηκε με επιτυχία σε λήψεις μουσειακών εκθεμάτων, τοπίου και αρχαιοτήτων. Μετά την είσοδο της Ελλάδας στον B’ Παγκόσμιο Πόλεμο και κατά τη γερμανική Κατοχή κατέγραψε τη ζωή του άμαχου πληθυσμού της Αθήνας, αποτυπώνοντας τη φρίκη του πολέμου με τις συγκλονιστικές φωτογραφίες των σκελετωμένων από την πείνα παιδιών.
Κατά τη μεταπολεμική περίοδο (1945-1949) ως φωτογράφος της UNRRA (United Nations Relief and Rehabilitation Administration) και των αμερικανικών αποστολών βοήθειας, απεικόνισε τη ρημαγμένη ύπαιθρο, τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων της, αλλά και τις προσπάθειες ανασυγκρότησης της χώρας, μέσα στον απόηχο του εμφυλίου πολέμου.
Μετά το 1950 συμμετείχε με την προσωπική της ματιά, συχνά ως μέλος της E.Φ.E. (Ελληνική Φωτογραφική Εταιρεία), στη διαμόρφωση της μεταπολεμικής εικόνας της Ελλάδας, όπως προβλήθηκε μέσα από τουριστικά έντυπα και φωτογραφικά βιβλία. Δύο μάλιστα σημαντικές εκδόσεις από τον ελβετικό οίκο Clairefontaine/Guilde du Livre, La Grèce à ciel ouvert και Iles Greques, διέδωσαν τις φωτογραφίες της πέρα από τα σύνορα της χώρας της. Το έργο της, με την κατάθεσή του από την ίδια στο Φωτογραφικό Αρχείο του Μουσείου Μπενάκη το 1976, είδε πάλι το φως και επανεκτιμήθηκε κυρίως την τελευταία εικοσαετία.
