Στη συνέχεια των σημειωμάτων μου για την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας και λόγω του ειδικού βάρους που έχει στον τόπο μας, θα αναφερθώ σήμερα σε μια εξαιρετική εισήγηση. Σπάνια είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω μια τόσο μεστή εισήγηση, όπως αυτή του συμβούλου κ. Παρασκευά Παρασκευόπουλου, που είναι συνάδελφος και υποθέτω ότι εργάζεται, μεταξύ άλλων και στον Σύνδεσμο Ελληνικής Κτηνοτροφίας.
Ποιο είναι το βασικό στοιχείο της εξαιρετικής αυτής εισήγησης; Η προσφορά λύσεων. Οχι μιας, αλλά πολλών. Ο εισηγητής μιλά, χωρίς να μασάει τα λόγια του, για την αθλιότητα των δανείων που οδηγούν την κτηνοτροφία στο γκρεμό.
Και προτείνει ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένα δίκτυο, που θα το ονόμαζα, αν μου το επιτρέπει, δίχτυ προστασίας, αλλά και ανάπτυξης. Ας παρακολουθήσουμε μαζί τους συλλογισμούς του επιστήμονα αυτού, για να αποδειχτεί ότι αξίζει συγχαρητηρίων η εισήγηση. Τονίζω ότι δεν τον γνωρίζω τον άνθρωπο, ούτε έχω συνεργαστεί μαζί του, στο παρελθόν.
Ο εισηγητής, στα πλαίσια της διημερίδας που οργάνωσε Ο Σ.Ε.Κ., σωστά θεωρεί ότι δεν είμαστε αντιμέτωποι με μια συμβατική κρίση. Η κρίση είναι συνολική και δομική. Αμφισβητείται το μοντέλο της οικονομίας που για χρόνια λειτούργησε στην Ελλάδα και που οδηγείται σε συνολική αποδόμηση – κατάρρευση. Ο κίνδυνος για την ελληνική κτηνοτροφία είναι προ των πυλών, η απειλή είναι ασύμμετρη και με ανάλογο ιστορικό προηγούμενο, αυτό το οποίο συνέβη πριν από 25 χρόνια στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες ,όταν με ραγδαίους ρυθμούς, η τότε ακμάζουσα κτηνοτροφία οδηγήθηκε στην απερήμωση.
Και συνεχίζει ότι δεν υπήρξε ένα διαυγές στρατηγικό σχέδιο ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ, το οποίο με ανάλογες πολιτικές θα αξιοποιούσε τα μεγάλα συγκριτικά πλεονεκτήματα που είχαμε και θα καθιστούσαν την κτηνοτροφία, όχι μόνο βιώσιμη, αλλά, ευημερούσα και ανταγωνιστική, αλλά στηρίχθηκε σε δάνειες δυνάμεις και αποτέλεσε δυστυχώς οργανικό τμήμα της οικονομίας που σήμερα καταρρέει και απειλή να συμπαρασύρει και την ίδια.
Και μόνο η άρση της δανειοληπτικής ικανότητας των κτηνοτροφικών μονάδων, όχι κυρίως από δική τους ευθύνη είναι αρκετό να οδηγήσει στο χτύπημα και την κατάρρευση χιλιάδων νοικοκυριών και κτηνοτροφικών μονάδων.
Είναι τραγικό, σε μια χώρα, με τόση βιοποικιλότητα και τέτοιο εδαφολογικό – κλιματολογικό ανάγλυφο, να μην έχει καταφέρει να έχει την πιο δυνατή και πλουραλιστική κτηνοτροφική παραγωγή, και να κάνει, αυτό το δώρο της φύσης συγκριτικό πλεονέκτημα, δηλαδή προστιθέμενη αξία.
Και ισχυρίζεται ο εισηγητής ότι πρέπει να μειωθούν οι δαπάνες για να δημιουργήσουμε μια νέα κτηνοτροφική μονάδα, που θα είναι βιώσιμη, κερδοφόρα και ανταγωνιστική.
Κτηνοτροφικές μονάδες που θα συνεχίσουν να λειτουργούν με το 55 – 60% του κόστους να ανήκει στις εισροές, δεν έχουν μέλλον.
Οι κτηνοτροφικές μονάδες πρέπει να ακολουθήσουν ένα μοντέλο επιχείρησης που θα ελαχιστοποιούν το κόστος των συντελεστών παραγωγής. Και στο σημείο αυτό έχει δίκιο ο εισηγητής. Για να γίνει αυτό πρέπει στον τομέα των ζωοτροφών να υπάρξει τρόπος μείωσης της εξάρτησης, αλλά και η ίδια η ανατροφοδότηση σε ζωικό κεφάλαιο θα παίξει σημαντικό ρόλο. Επίσης αν εξασφαλιστούν καλύτερες τιμές και προμήθειες μέσα από εταιρικά συλλογικά σχήματα, θα αποτελέσει αυτό ισχυρό παράγοντα επιβίωσης και ανάπτυξης του κλάδου.
Και εδώ έρχεται εκείνο που ονομάζω νέο μοντέλο ανάπτυξης της ελληνικής κτηνοτροφίας, το οποίο ο εισηγητής με επιμελημένο τρόπο παρουσιάζει με τη διατύπωση ορισμένων σκέψεων και προτάσεων, όπως:
Δημιουργία μόνιμης αντιπροσωπευτικής –ανεξάρτητης δομής (Οργανισμός), που θα επεξεργάζεται, θα χαράσσει, θα παρεμβαίνει και θα υλοποιεί πολιτικές επιχειρησιακού στρατηγικού χαρακτήρα για την ανασυγκρότηση της κτηνοτροφικής οικονομίας. Αυτός θα αποτελεί το Εθνικό Συμβούλιο Ανάπτυξης της Κτηνοτροφίας που θα ξεκινήσει από την εκπόνηση οδικού χάρτη για την κτηνοτροφία. Θα είναι ένα μικτό όργανο, πολιτείας – φορέων – επιχειρηματιών κτηνοτρόφων, το οποίο θα σχεδιάσει την ολοκληρωμένη διαχείριση και ανάπτυξη της κτηνοτροφίας.
Η νέα κτηνοτροφία θα κάνει πράξη τις οικονομίες κλίμακας και στο επίπεδο της οικονομικής μονάδας, αλλά, κυρίως, αυτό θα γίνει από ένα δίκτυο εταιρικών τοπικών και περιφερειακών σχημάτων. Ενα δίκτυο που θα διαχειριστεί αποτελεσματικά και θα παρέμβει στην αλυσίδα των εισροών προς τις μονάδες με εξυγιαντικό και ανταγωνιστικό τρόπο, προς όφελος των κτηνοτρόφων.
Τα συλλογικά εταιρικά δίκτυα , θα κάνουν αυτό που δεν μπορεί μεμονωμένα να κάνει η κάθε κτηνοτροφική μονάδα.
Τοπικά ,περιφερειακά εταιρικά σχήματα θα είναι ενεργά και στη φάση του παραγωγικού μετασχηματισμού αλλά και στη φάση των εκροών. Θα αποτελέσουν το συλλογικό μάνατζμεντ και μάρκετινγκ των κτηνοτροφικών επιχειρήσεων, προσφέροντας υπηρεσίες και κατευθύνσεις υποστηρικτικές στο κομμάτι των οικονομικών δραστηριοτήτων, στις κτηνιατρικές υπηρεσίες, στις προμήθειες, στην τυποποίηση των προϊόντων και στην πιστοποίηση των μονάδων και των ζώων.
Αυτά τα εταιρικά σχήματα, θα λειτουργήσουν με τους όρους της αγοράς, θα κινούνται ανάμεσα στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, στη σφαίρα της κοινωνικής οικονομίας και της κοινωνικής επιχειρηματικότητας
Η πρόταση του εισηγητή με βρίσκει πλήρως σύμφωνο, διότι παρόμοια πρόταση έχω την τιμή να εισηγούμαι κατά τα δυο τελευταία χρόνια στο Δήμαρχο Καντάνου – Σελίνου, για την ανάπτυξη πιλοτικών κτηνοτροφικών μονάδων, που θα στηρίζονται ακριβώς στην ουσία της πρότασης του εισηγητή στην ημερίδα του ΣΕΚ.
Προτείνει λοιπόν ο εισηγητής, και μάλιστα με πρωτοβουλία του Συνδέσμου Ελληνικής Κτηνοτροφίας – ΣΕΚ, αλλά και των όμορων επαγγελματικών και συνεταιριστικών οργανώσεων, την ίδρυση, δικτύου καινοτόμων κτηνοτροφικών μονάδων, 100 έως 200 σ’ όλη την Ελλάδα, όπου θα δράσει υποστηρικτικά και καινοτόμα στην προώθηση των παραπάνω στόχων και στην ουσία θα είναι ο προπομπός, ούτως ώστε, μέσα σε μια τριετία τα εταιρικά αυτά δίκτυα να πάρουν την αποκεντρωμένη τοπική -περιφερειακή μορφή.
Είναι ίσως μια από τις τελευταίες ευκαιρίες που έχει ο κλάδος της κτηνοτροφίας μας.
