Σε ύψος 550 μέτρων σε ένα λόφο στον “Καρβουνόλακο” ανάμεσα σε Σκινέ και Νέα Ρούματα, δίπλα σε ελαιώνες και χέρσα χωράφια ένας άριστα οργανωμένος αμπελώνας σφύζει από ζωή καθώς είναι η εποχή του τρύγου. Με πρώιμες ποικιλίες ο αγρότης κ. Γιάννης Γιαννικάκης έχει ξεκινήσει αυτές τις ημέρες να τρυγάει σταφύλια μοσχάτου.
Μια δουλειά που συνεχίζεται κάθε πρωί από τις 7 μέχρι το μεσημέρι, έως και τις 15 Σεπτεμβρίου, και δυστυχώς ο παραγωγός είναι από τους λίγους που ακόμα επιμένουν στο Νομό Χανίων με το αμπέλι και το σταφύλι.
Μιλώντας μας για τη διαδικασία του τρύγου, ο κ. Γιαννικάκης μας εξηγεί πως σε μια εποχή που όλοι… ξεπάτωναν τα αμπέλια τους ο ίδιος τα επέκτεινε! Πήρε 10 στρέμματα από τον πεθερό του και τα έκανε 60 στρ. με μοσχάτο Σπίνας, Syrah,Cabernet και σκέφτεται πολύ σύντομα να καλλιεργήσει και ασύρτικο.
Η καλλιέργεια βιολογική, τον ρωτάμε γιατί το επέλεξε: «Έχει πιο μεγάλη δυσκολία, θέλει περισσότερα μεροκάματα, αλλά το χαίρεσαι, ευχαριστιέσαι την καθαρή γη!» απαντάει και συνεχίζει: «Έχεις δουλειά πολύ στο αμπέλι. Να το κλαδέψεις, να το καθαρίσεις, να το καλύψεις με θειάφι, να βγάλεις τα ξερόχορτα μόνο με μηχάνημα χωρίς φυτοφάρμακο. Αλλά το προϊόν είναι καθαρό! Αν σκάψεις το χωράφι θα δεις του κόσμου τα μαμούνια και τα έντομα, αυτό είναι το φυσιολογικό».
Το προϊόν του ο παραγωγός το πουλάει στα οινοποιεία των Χανίων που παράγουν κρασί. Μαζί με το γιο του Γιώργο βλέπουν ποια σταφύλια είναι κατάλληλα για κόψιμο, κοιτάνε προσεκτικά το φύλλωμα, τον κορμό για να δουν αν τα επηρέασε η αυξημένη θερμοκρασία και ο αέρας.
Μας δείχνει μερικά σταφύλια που έχουν ζαρώσει λόγο του ήλιου, ενώ κάποιες κουτσούρες έχουν ταλαιπωρηθεί από τους ανέμους. «Αν αξίζει η καλλιέργεια, σίγουρα αξίζει τον κόπο αν κάνεις ολοκληρωμένη διαχείριση. Να μπορείς δηλαδή να κάνεις τη μεταποίηση ο ίδιος, να εμφιαλώσεις, να πουλήσεις. Αλλά πως θα το κάνεις αυτό όταν έχεις και την καλλιέργεια, είναι κάτι πραγματικά πολύ δύσκολο» υπογραμμίζει ο παραγωγός που πέρα από την εμπειρία της ενασχόλησης με το αμπέλι από το 1990, εμπλουτίζει τις γνώσεις του διαβάζοντας συνέχεια.
Με καταγωγή από τον κάμπο της Αγιάς θυμάται την εποχή που γύρω από το Βαρύπετρο υπήρχαν χιλιάδες στρέμματα με αμπέλια και τέτοια εποχή ήταν γεμάτα ζωή. «Ήταν τότε μια πολύ δυναμική καλλιέργεια που όμως πλέον κινδυνεύει να εξαφανιστεί. Και πως να γίνει αυτό όταν το κόστος παραγωγής έχει φτάσει στα ύψη. Έχω φτάσει στο συμπέρασμα ότι στην Ελλάδα δεν θέλουν παραγωγή! Δεν τους ενδιαφέρει και βλέπω ότι έτσι όπως πάμε σε λίγα χρόνια δεν θα παράγουμε σχεδόν τίποτα. Καμία ενίσχυση στον πραγματικό παραγωγό, βλέπετε τι γίνεται» είναι τα λόγια του κ. Γιαννικάκη.
