Μπροστά μας τον ερχόμενο Μάιο εξ ορισμού, βρίσκεται ένα κρίσιμο πολιτικό διακύβευμα. Διάβασα πρόσφατα ότι ένας διανοούμενος είπε: «Η Ελλάδα είναι οι άνθρωποι της και αυτό που προκύπτει σε πείσμα των ανθρώπων της».
Αυτό νομίζω μερικές φορές ότι είναι η σύγχρονη πολιτική Ιστορία μας.
Η πολιτική όμως για πρόοδο και ασφάλεια του τόπου δεν είναι μόνο ένα συμπέρασμα. Χρειάζεται και ένα τολμηρό σχέδιο και ένας ηγέτης για να το υλοποιήσει. Η αδράνεια και η στασιμότητα βλάπτει βάναυσα τη χώρα.
Πολύ χαριτωμένα τα καλικαντζαράκια, αλλά μάλλον στην παρούσα συγκυρία είναι περιττά.
Στο τραπέζι του διαλόγου εν όψει του Μαΐου μπαίνουν όλα τα διλήμματα και κανά δυο χαριτωμενιές.
Δεκτόν. Αυτό συμβαίνει πάντα.
Τώρα βέβαια κάποιοι πέρασαν σε μεγαλύτερη πίστα. Προτείνουν ένα “τρίτο” πρόσωπο, έναν άγνωστο “χ” για πρωθυπουργό.
«Μια στιγμή παιδιά να τον φέρω από το σπίτι μου». Θα είναι μήπως ένας πρωθυπουργός undercover (“υπό κάλυψη”) όπως οι πρωταγωνιστές στις χολιγουντιανές παραγωγές; Δεν ξέρω, αυτοί ξέρουν…
Δεν πειράζει, οι πολίτες έχουν τον απαιτούμενο χρόνο να σκεφτούν και να αποφασίσουν ψύχραιμα. Απλά περιγράφω μια νορμάλ πολιτική κατάσταση για μια αναμέτρηση που δεν θέλει την πόλωση και την τοξικότητα.
«Περίπου κράτος» σήμερα δεν πρέπει να υπάρχει στην Ευρώπη. Επίσης, δεν χρειάζεται και η αέναη δαιμονολογία. Ο καιρός είναι πια ανοιξιάτικος. Οι πολίτες συγκεντρώνονται και συζητούν. Συνεπώς το πρώτο βήμα έχει ήδη γίνει…
