Ερχονται μέρες γιορτινές αλλά τόσο μα τόσο διαφορετικές από τις προηγούμενες χρονιές. Χωρίς τα μεγάλα τραπέζια με συγγενείς και φίλους. Χωρίς τις εξόδους άλλων ετών.
Ερχονται Χριστούγεννα και η σκέψη είναι σε ανθρώπους που είναι μόνοι. Που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Χωρίς εισόδημα. Χωρίς δουλειά. Κάποιοι, ακόμη και χωρίς σπίτι.
Φέτος, για μια ακόμη χρονιά, φορείς αλλά και -κυρίως- απλοί πολίτες, δίνουν λίγη χαρά, μέσα από το υστέρημά τους, σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη, μέσα από παζάρια αλληλεγγύης και στήριξη συσσιτίων.
Ωστόσο, ας μη ξεχνάμε ότι κάποιοι έχουν κάνει την αλληλεγγύη στάση ζωής όλες τις ημέρες του χρόνου: δομές όπως τα συσσίτια της Σπλάντζιας, τα συσσίτια ενοριών, το κυριακάτικο συσσίτειο που ξεκίνησε το Στέκι, το Κοινωνικό Ιατρείο – Φαρμακείο Χανίων, τα Κοινωνικά Παντοπωλεία.
Αυτές οι δομές κάνουν πιο πλούσια την κοινωνία μας και συντελούν στη διαμόρφωση ενός κόσμου που θα χωράει όλα τα πλάσματά του. Χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις. Αλλά με αγάπη και ζεστασιά, που είναι άλλωστε και ένα από τα ουσιαστικά νοήματα των εορτών.
Στο 26ο επεισόδιο -περιμένοντας το μαγικό τσίμπημα- στέλνουμε γράμμα στον Άη Βασίλη, οδηγάμε ακούγοντας Κώστα Καφάση στη διαπασών και «βγαίνουμε στην παρανομία» ψωνίζοντας μετά τις 9:30 από κατάστημα των Χανίων.
