Πίσω στο 1978, ο Γιώργος Νταλάρας µε αφορµή την συµπλήρωση 10 χρόνων στο τραγούδι, κυκλοφορεί έναν “επετειακό” διπλό δίσκο µε τίτλο “Οι Μάηδες οι ήλιοι µου”.
Στον δίσκο αυτό συνεργάζεται για πρώτη φορά µε τον συνθέτη Μιχάλη Τερζή αλλά και για πρώτη και µοναδική φορά µε τον Γιάννη Σπανό, ο οποίος του έδωσε 4 τραγούδια.
Ένα από αυτά ήταν και η αγαπηµένη “Αλάνα” σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου.
Τραγουδούσε ο Γιώργος Νταλάρας:
“Σ’ έστησαν σε µια γωνιά κι ήσουνα νέο παλικάρι
σ’ έστησαν σε µια γωνιά κι ήτανε τέσσερι φαντάροι”.
Για πολλά χρόνια υπήρχε η φήµη ότι πίσω από τους στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου κρύβεται ο Αριστείδης Παγκρατίδης, που µέχρι σήµερα αποτελεί αντικείµενο διαµάχης αν ήταν πράγµατι ο διαβόητος δράκος του Σέιχ Σου.
Το ιστορικό πίσω από τον δράκο του Σέιχ Σου έχει ως εξής: Μάρτιος του 1957 και µία καθηγήτρια του Αµερικανικού Κολεγίου κάνει βόλτα στο δάσος του Σέιχ Σου. Ένας άγνωστος της επιτίθεται µε πέτρα, µε την καθηγήτρια να σώζεται χάρη στις φωνές της που άκουσαν άλλα άτοµα που περιφέρονταν στο δασάκι. Οκτώβριος του 1958 και ένα ζευγάρι δέχεται επίθεση αγνώστου, ενώ το ίδιο συµβαίνει µε άλλο ζευγάρι τον Νοέµβριο της ίδιας χρονιάς. Το ίδιο άτοµο, εκµεταλλευόµενο το σκοτάδι και την πυκνή βλάστηση, αποπειράται να σκοτώσει µε πέτρα τους Παναγιώτη Αθανασίου και Ελεωνόρα Βλάχου. Ο ίδιος επιχειρεί να βιάσει την κοπέλα, ενώ από θαύµα το ζευγάρι σώζεται. Το ηµερολόγιο δείχνει 19 Φεβρουαρίου 1959. ∆εν θα έχουν την ίδια τύχη ο ίλαρχος Κωνσταντίνος Ραϊσης και η φίλη του Ευδοξία Παληογιάννη, που θα βρεθούν νεκροί στις 6 Μαρτίου 1959 στην περιοχή του αεροδροµίου της Μίκρας. Ακολουθεί µία ακόµα δολοφονία στις 3 Απριλίου 1959.
Οι γυναίκες κλείνονται στα σπίτια τους, τα ζευγάρια αποφεύγουν τις βραδινές βόλτες κι ο δράστης επικηρύσσεται για 100.000 δρχ. Για σχεδόν 5 χρόνια η ιστορία είχε ξεχαστεί κι ο φόβος είχε καταλαγιάσει, έως τη νύχτα που ο Αριστείδης Παγκρατίδης πήδηξε τη µάντρα του ορφανοτροφείου µε σκοπό να ερωτοτροπήσει µε κάποιο κορίτσι από τις τροφίµους του.
Συνελήφθη, ύστερα από επίθεση σε 12χρονη τρόφιµο του ορφανοτροφείου “Μέγας Αλέξανδρος”, δικάστηκε τον Οκτώβριο του 1964 και καταδικάστηκε σε θάνατο.
Στην ανάκριση οµολόγησε ότι αυτός ήταν ο διαβόητος “∆ράκος του Σέιχ Σου”, όµως γρήγορα ανακάλεσε την οµολογία του και ισχυρίστηκε ότι αυτή αποσπάστηκε κατόπιν ψυχολογικών πιέσεων και σωµατικής βίας κι έως τη στιγµή της εκτέλεσής του υποστήριζε την αθωότητά του.
Έκτοτε το αν ήταν αθώος ή ένοχος παραµένει αµφισβητούµενο, µε τους περισσότερους να υποστηρίζουν ότι ήταν αθώος.
Ο δηµοσιογράφος Κώστας Τσαρούχας στο βιβλίο του “Ο δράκος που διέφυγε”, δηλώνει ευθαρσώς ότι ο Παγκρατίδης δεν ήταν ο “δράκος” και αφήνει να εννοηθεί ότι ξέρει ποιος ήταν.
Για αρκετά χρόνια υπήρχε η λανθασµένη εντύπωση πως η “Αλάνα” γράφτηκε για τον Παγκρατίδη που καταδικάστηκε και εκτελέστηκε άδικα.
Όµως στο βιβλίο του “Τα τραγούδια γράφουν την ιστορία τους”, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος εξηγεί: «Ο Σπανός µου είχε δώσει τη µελωδία του τραγουδιού, για να γράψω τους στίχους. Έγραψα αυτά που πίστευα, αλλά ο Σπανός µου έλεγε ότι µ’ αυτούς τους στίχους η λογοκρισία της χούντας θα γίνει θηρίο. “Ας γίνει”, είπα. “Θα βγάλουµε το τραγούδι, όταν κάποτε θα αλλάξουν οι καιροί”. Τότε µπήκε στη µέση η Μοσχολιού. “Θα καθαρίσω εγώ”, είπε. “Ο Λαδάς είναι κουµπάρος µου και η θέση του στην κυβέρνηση, όπως και η επιρροή του µεγάλη. Θα πάω να τον βρω, θα τον παρακαλέσω και ίσως γίνει κάτι”. Εγώ γελούσα.
Ήξερα ότι ένα τέτοιο τραγούδι σε καµιά περίπτωση δεν µπορούσε να σπάσει το λογοκριτικό τείχος της δικτατορίας. Όπως κι έγινε. Ο Λαδάς µόνο που δεν έδειρε τη Μοσχολιού».
Το τραγούδι τελικά κυκλοφόρησε το 1978, στον δίσκο “Οι Μάηδες οι ήλιοι µου” του Γ. Νταλάρα.
Καλές ακροάσεις µέχρι την επόµενη ιστορία µε ρεφρέν!
