Ακηδία

Αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος Θεμ. Χατζηνικολάου, θεολόγος, τ. λυκειάρχης, ιεροκήρυκας
Αυτοέκδοση 2016 Χανιά
Εξώφυλλο – επιμέλεια: Ευαγγέλου Απ. Φρέρυ

Λόγος κατά της αδιάφορης, της ανάλγητης και απάνθρωπης κοινωνίας των καιρών μας, αλλά και όλων των παλιότερων καιρών.

Αφού, πρώτα γίνανε αυτοκρατορίες, που με την απόλυτη αναλγησία της κυριαρχίας τους, για συνεχή επικράτηση, δημιουργήσανε μέγιστες καταστροφές με πολέμους. Ενώ στις περιόδους ειρήνης με οικονομικούς ανταγωνισμούς, εκμεταλλεύσεις και μεγάλη ακηδία (όπως συμβαίνει και τώρα) που δημιουργήσανε για τους λαούς.
Με απάνθρωπες καταστάσεις και συνθήκες βίου. Με τις θρησκείες και τις εκκλησίες να έχουν αποτελέσει διαχρονικά, παρακολουθήματα των κρατικών εξουσιών.
Ιδιαίτερα μάλιστα στον χριστιανικό θρησκευτικό πολιτισμό, εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, έχει προδοθεί και εξακολουθεί να προδίδεται ο μέγας και ανεπανάληπτος λόγος του Χριστού της Ειρήνης, της αγάπης, της αλληλεγγυότητας. Για να αντικατασταθεί από την αντικοινωνική και αντιανθρωπιστική ΑΚΗΔΙΑ, μέσα στην οποία έχουμε πλέον καταπνιγεί στον “πολιτισμό” της αυτοαπομόνωσης, της εικονικής και ψηφιακής εικονικότητας ενός συνεχούς κοινωνικού, εθνικού, ηπειρωτικού και παγκόσμιου αδιεξόδου, μέσα σε αυτό το νέο 26ο βιβλίο του πατέρα Ιγνάτιου αποτελεί μια ουσιώδη μαρτυρία και προσφορά…

ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΩΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΩΝ
Η ακηδία των αδιάφορων ανάλγητων και αποθηριωμένων ανθρώπων είναι εν πολλοίς κυρίαρχη σε όλη τη διάρκεια των “σήμερα 21 πολιτισμών της ανθρωπότητας” πολιτισμών που ο μεγάλος πνευματικής θεώρησης, σύγκρισης και κριτικής Αγγλος ιστορικός Αρνολντ Τόυνμπη τους μετρά σε είκοσι ένα. Για να αναφέρει στο σπουδαίο έργο του “Σπουδή στην ιστορία (τόμος 11)”  ότι: δεκατέσσερις από αυτούς τους πολιτισμούς έχουν καταρρεύσει σε μια περίοδο μόνο 6.000 χιλιάδων χρόνων, οι πρωτοπορούντες αυτοί πολιτισμοί υπέστησαν μεγάλες συμφορές και καταστροφές. Γιατί δεν προσπάθησαν να διανοίξουν μια άγνωστη στον καιρό τους άνευ προηγουμένου πνευματική προχώρηση. Για να βρουν ένα απαγορευτικής δαπανηρότητας μέσο για να επιβάλουν οικονομικό κράτος.

ΑΔΕΛΦΟΚΤΟΝΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΘΡΙΑ ΕΙΡΗΝΗ
Για να πορευτεί, ολόκληρη η ανθρωπότητα των μεγάλων πολιτισμών που καταρρεύσανε χωρίς να θεραπευθεί η νόσος των αδελφοκτόνων πολέμων ή της ολέθριας ειρήνης των κοινωνικών της ασυναισθησίας, της κοινωνικής αναισθησίας, αδικίας, αδιαφορίας και ακηδίας. Οπως αυτή είχε εκφραστεί και στον αρχαίο ελληνικό και ρωμαϊκό πολιτισμό και τον διάδοχό τους τον χριστιανικό.
Εναν πολιτισμό της διακηρυγμένης ειρήνης του Χριστού που προδόθηκε από τους ίδιους τους χριστιανούς κατακτητικά, αλλά τόσο εφιαλτικά και αδελφοκτόνα.
Αλλά πέρα από τους καταστροφικούς πολέμους της “πολιτισμένης” Δύσης και της “προπολιτισμένης” και εξαγριωμένης ανατολής οι οδυνηροί και οι καταστροφικοί πόλεμοι συνεχίζονται τούτη τη στιγμή ενώ επαπειλούνται ακόμα και μεγαλύτεροι.

Η ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΚΗΔΙΑΣ
Ομως εκτός του πολέμου σε όλες τις περιόδους ειρήνης με πρόοδο επικράτησε με το πνεύμα της ανατολικής επιθετικότητας και της χριστιανικής απανθρωπότητας, η δραματική κυριαρχία και επικυριαρχία της ΑΚΗΔΙΑΣ της αδιαφορίας, του μίσους, της ζήλειας και της συνεχούς ανισότητας του χριστιανικού καπιταλισμού με όλες τις μορφές του.
Τώρα, όπως σε προηγούμενους αιώνες κυριάρχησε ο νόμος της κυριαρχίας του αίματος, του τρόμου από τη διαφορόμορφη τζιχαντιστική βία.
Με απέραντη ΑΚΗΔΙΑ σε όλη τη Δύση, την Ανατολή, τον Βορρά, τον Νότο…
Μέσα στις “κλειστές” κοινωνίες μας, των περικλειούμενων πλέον πόλεών μας μέσα από χάσμα απανθρωπιάς με φόβο και τρόμο παντού.

ΔΕΝ ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΕΤΑΙ ΜΕ ΩΜΑ ΜΕΤΡΑ Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ
Ο ιστορικός σοφός Αρνολντ Τόυνμπη στον τόμο της ελληνικής επιτομής της ιστορίας (έκδοση Συριόπουλου – αδελφοί Κουμανταρέα με επιτομή Δικ. Δ.Κ. Σόμερβελλ και μετάφραση Μ. Παπαρρούδος, έτος έκδοσης 1962) αναφέρει ότι: Η ενότητα της ανθρωπότητας δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί με ωμά μέσα ως το τελευταίο “κτύπημα εξόντωσης”.
Αυτή η ενότητα μπορεί να επιτευχθεί μόνο ως συμπτωματικό αποτέλεσμα της ενέργειας βάσει της πίστεως στην ενότητα του Θεού και της αντίληψης ότι η ενωτική αυτή επίγεια κοινωνία είναι μια επαρχία του Θεού…
Μια κοινωνία η οποία προετοιμάζεται και αναπτύσσεται πέρα από τις διεφθαρμένες και αδιάφορες κοινωνίες της ΑΚΗΔΙΑΣ, όπως μας τις αναλύει με βαθιά θεολογική, πνευματική και κοινωνική γνώση ο σεβαστός και πολυγραφότατος πανοσιολογιώτατος πατέρας μοναστής και τ. λυκειάρχης Ιγνάτιος…

ΑΚΟΥΡΑΣΤΟΣ, ΧΩΡΙΣ ΑΚΗΔΙΑ, Ο π. ΙΓΝΑΤΙΟΣ
Ο ακούραστος συγγραφικά πατέρας Ιγνάτιος με το βιβλίο του “Ακηδία” καταθέτει από τα Χανιά για όλη την Κρήτη, την Ελλάδα και τον έξω ελληνισμό τον 26ο τόμο που ο καθένας από αυτούς αποτελεί μια πνευματική – θεολογική – ορθόδοξη παρακαταθήκη και μαρτυρία.
Τα περισσότερα από αυτά τα βιβλία έχουν επιβραβευθεί για την καθαρή πνευματική ορθόδοξη αξία τους. Το βιβλίο είναι μια ιδιαίτερης συμβολής και αισθητικής μορφής έκδοση – αυτοέκδοση που έγινε στα Χανιά όπως κάνει πάντα ο π. Ιγνάτιος. Με εικόνα εξωφύλλου ακηδιώτες που προσπερνούν τον συνάνθρωπό τους σε επιμέλεια Ευαγγέλου Σπ. Φρέρη και οπισθόφυλλο την εμβληματική εικόνα του “Καλού Σαμαρείτη”.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ, ΕΝΝΟΙΑ, ΨΥΧΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ, ΑΚΗΔΙΑ
Τα περιεχόμενα αυτού του ιδιαίτερα ενδιαφέροντος και τόσο επίκαιρου βιβλίου είναι: Κατάλογος βιβλίων του συγγραφέα, Πρόλογος, Κεφ. Πρώτον: Εννοια και ορισμός, Κεφ. δεύτερον: Ψυχογράφημα του ακηδιώτη. Συμπτώματα και κρούσματα της ακηδίας. Κεφάλαιον τρίτον: Πρόληψις και θεραπεία, Επίλογος, Πηγαί και βοηθήματα, Σύντομο βιογραφικό…

“ΟΥΚ ΕΣΤΙΝ ΧΕΙΡΟΝ ΑΥΤΗΣ ΠΑΘΟΣ”
Στον πρόλογό του ο συγγραφέας αναφέρεται στον Αββά Ποιμένα που έχει πει: “Ουκ εστιν χείρον αυτής πάθος”. Με αυτή την ακηδία να αποτελεί ψυχοκτόνο, ατομική και κοινωνική μάστιγα, με άπειρα καθημερινά θύματα. Παράλληλα τονίζει ότι: Το βιβλίο μου αυτό γραμμένο με πολύ πόνο, γιατί αντικρίζω, καθημερινά συνανθρώπους μας να γίνονται αντικείμενα και θύματα των μοχθηρών της ακηδίας απάνθρωπων οι οποίοι κατά τον Απόστολο Παύλο δεν θα φθάνανε σ’ αυτήν την έσχατη κατάπτωση και ψυχική αθλιότητα και θα ήταν διαφορετική η κοινωνία μας και όχι όπως την κατήντησαν οι ανελέητοι ακηδιώτες.
Ναι, γέροντα όλοι αυτοί που έχουν πλημμυρίσει εν πολλοίς και τη νήσο μας, τη χώρα μας, τη δύση και την ανατολή. Γιατί οι τόσο αδιάφορες παρατημένες και καταναγκασμένες κοινωνίες της ακηδίας και αδικίας επιβάλλουν ένα τόσο αδιέξοδο και κρίσιμο α-πολιτισμό.

“ΑΚΗΔΙΑ” ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΛΥΣΙΑ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΝΟΥ
Στο πρώτο κεφάλαιο όπως είναι ο τίτλος του “έννοια και ορισμός” ο συγγραφέας αναφέρεται στον άγιο πατερικό λόγο του Αγίου Ιωάννης της Κλίμακος, όπως συνήθως αναφέρεται. Για να μας πει ο σπουδαίος αυτός πατέρας της ορθοδοξίας ότι “ακηδία” εστί πάρεσις (δηλαδή παραλυσία ψυχής και νους έκκλησις).
Ομως ανάμεσα στις ξεχασμένες λέξεις της γλώσσας μας που θεωρούνται άγνωστες είναι και η ακηδία…
Με τον απλούστερο τρόπο στην πραγματικότητα να τη θεωρήσουν μάλλον σαν θλιβερή κατάσταση μιας αδιάφορης κοινωνικής συμπεριφοράς και συμμετοχής στη δραματική καθημερινή μας αδιαφορία.

ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΕΠΟΧΗ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΚΗΔΙΑΣ
Ομως στο δεύτερο κεφάλαιο, που είναι το μεγαλύτερο (από σελίδα 19-82) ο πατέρας Ιγνάτιος πραγματοποιεί μια έξοχη περιήγηση σε όλες τις παλαιογραφίες αναφορές για την ακηδία σε όλες τις αποστολικές και ευαγγελικές αναφορές της Παλαιάς Διαθήκης καθώς σε πλείστους νεοπατερικούς και μοναστικούς χαρακτηρισμούς της αρρωστημένης και κοινωνικά επικίνδυνης ακηδίας. Οπως αυτή που ζούμε σήμερα. Αλλά, ο ένσοφος μοναστικός πατέρας Ιγνάτιος αναφέρεται στα της ακηδίας αποφθέγματα μεγάλων διανοούμενων της ευρωπαϊκής ανθρωπιστικής λογιοσύνης όπως Σένκα, Γκαίτε, Ουγκώ, Ρόμαν Ραχ κ.ά.
Ενα χυμώδες και ουσιαστικό κεφάλαιο που παρουσιάζει τη δραματική εποχή της μεγάλης μας ακηδίας.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΝΑΓΚΗ Η ΚΗΔΕΙΑ ΤΗΣ ΑΚΗΔΙΑΣ
Στο τρίτο κεφάλαιο αναλύεται η πρόληψη και θεραπεία της σύχρονης ακη-διο-κρατίας την οποία επιβάλλει ο απόλυτα ατομιστικός ακηδικός μας πολιτισμός. Για να μας πει ο π. Ιγνάτιος προσευχή για την καθυπόταξη του εγώ. Για να καταλήξει στον ωραίο επίλογό του γράφοντας: Ας αποδιώξουμε από των ψυχών μας κάθε ίχνος ακηδίας και ας μιμηθούμε τον καλόν Σαμαρείτην τον οποίο τόσο χρειαζόμαστε στις κοινωνίες της δραματικής ακηδίας που αποδεχόμαστε να πορευόμαστε. Τόσο σαν πιστοί που συμπορευόμαστε αλλά και τόσο άπιστοι που κακοπορευόμαστε… εν ακηδία. Η οποία εξαπλώνεται τόσο μονοδιάστατα από τους φανατικούς και σκοτεινούς δημιουργούς των μεγάλων συμφερόντων και ανισοτήτων. Με αρνήσεις όλων των θρησκευτικών, πολιτικών και κοινωνικών λόγων από υπερ-τεχνολογικά κέντρα που στις έρευνες σε αφρούς, σε σύννεφα και κόσμους δεν έχουν ανάγκη κανενός Θεού.
Με την ακηδία να έχει πια ανάγκη για την… κηδεία της.