Αίνιγµα οι Ελληνολιβυκές σχέσεις

Είχαµε την τουρκική απειλή στο ανατολικό Αιγαίο, µας προέκυψε και η εµπλοκή µε τη Λιβύη που έρχεται να αµφισβητεί και να περιορίσει τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώµατα στη νοτιοανατολική Μεσόγειο! Όσα συµβαίνουν τον τελευταίο καιρό στην Κρήτη είναι συµπαιγνία της κυβέρνησης της Άγκυρας µε την κυβέρνηση της Εθνικής Ενότητας της Λιβύης, η οποία «εργαλειοποιεί» το µεταναστευτικό, παίρνοντας τη σκυτάλη απ’ την Τουρκία.
Με ρηµατική διακοίνωση στον ΟΗΕ (20/6/25) η Λιβύη, µη προσθέτοντας επιχειρήµατα, προκαλεί την κοινή λογική του ∆ικαίου της Θάλασσας του 1982. Αµφισβητεί την ελληνική αρµοδιότητα στα θαλάσσια οικόπεδα νοτίως της Κρήτης «Κρήτη 1» και «Κρήτη 2», που βρίσκονται στο στάδιο παραχώρησης απ’ την Αθήνα στην Total, Exxon Mobil και Ελληνικά Πετρέλαια σε ποσοστά ανά 40% στις δύο πρώτες και 20% στην τρίτη.
Η ελληνική πλευρά έχει τις δυνατότητες να αµβλύνει τις δραστηριότητες της µεταβατικής κυβέρνησης της Λιβύης, µε στόχο να δοθεί µόνιµη λύση στο πολιτικό πρόβληµα της διχασµένης αφρικανικής χώρας µε τις αστάθειες που επικρατούν, σε αντάλλαγµα την υποστήριξη της Ελλάδος που είναι µέλος του Σ.Α. του ΟΗΕ, όταν έλθει το θέµα τους προς συζήτηση της πολιτικής λύσης.
Η Αθήνα επί 10ετίες δεν επεδίωξε την οριοθέτηση της ΑΟΖ µε την Τρίπολη που βόλευε και η γεωγραφική τους θέση, πράγµα που αν συνέβαινε, δεν θα προέκυπτε το Τουρκολιβυκό µνηµόνιο. Το εµπόδιο ήταν ότι επιµέναµε να καθορισθεί η θαλάσσια διαδικασία µε βάση µικρών ακατοίκητων νησίδων δίχως νοµική σηµασία. Επειδή αρνήθηκε η Αθήνα να εφαρµόσει την αρχή της αναλογικότητας, πράγµα που έπραξε µε τις ιταλικές Αρχές, για την οριοθέτηση της ΑΟΖ στο Ιόνιο.
Η Αθήνα αντέδρασε, µη δεχόµενη κάθε ενέργεια που βασίζεται σε παράνοµες συµφωνίες καταπατώντας το ∆ιεθνές ∆ίκαιο.
Η τεκµηρίωση των θαλάσσιων ζωνών είναι σαφής εδραζόµενη στους κανόνες της UNCLOS µε βάση της αρχής της µέσης γραµµής, που αν είχε συµφωνηθεί δεν θα προέκυπτε το Τουρκολιβυκό µνηµόνιο.
Στις διαβουλεύσεις της συνάντησης Γεραπετρίτη στην Τρίπολη µε τον πρόεδρο Μενφί και τον πρωθυπουργό Ντµπεϊµπά, έγινε δεκτό να ξαναγίνουν διαπραγµατεύσεις για θέµατα οριοθετήσεων, που σταµάτησαν το 2010, χωρίς να παρεκκλίνουν από τη θέση πως το Τουρκολιβυκό µνηµόνιο είναι δεδοµένο.
Πώς θα λειτουργήσουν τα δύο µνηµόνια Τουρκολιβυκό και Ελληνολιβυκό, τεµνόµενα µεταξύ τους, είναι αίνιγµα ασαφούς και δυσνόητης διατύπωσης.