Κάποια αυτοκίνητα αποτελούν σταθμό στην ιστορία της αυτοκίνησης, για τον λόγο ότι οι κατασκευαστές τους σε συνεργασία με τους σχεδιαστές και μηχανικούς, εφήρμοσαν πρώτοι διάφορες λειτουργικές εφευρέσεις πάνω σ’ αυτά συμβάλλοντας έτσι στην ασφάλεια και την εξέλιξη των τεσσάρων τροχών…
Lancia Lambda (1922)
Το πρώτο αυτοκίνητο με αυτοφερόμενο αμάξωμα
Ο Βιτσέντζο Λάντσια ,που μαζί με τον θρυλικό Φελίτσε Νασάρο αποτελούσαν το δίδυμο των οδηγών των αγωνιστικών Fiat, είχε μεγάλη αδυναμία στην αρχαία ελληνική ιστορία. Από το 1906, που ίδρυσε τη φίρμα με τ’ όνομά του στα περίχωρα του Τορίνο, βάφτιζε τα μοντέλα του με τα γράμματα της ελληνικής αλφαβήτου. Η σπουδαιότερη δημιουργία του ήταν αναμφίβολα η “Λάμδα” του 1922, που έθεσε τις βάσεις γι’ αυτό που αποκαλούμε σύγχρονο αυτοκίνητο. Διέθετε το πρώτο αυτοφερόμενο αμάξωμα της ιστορίας και επιπλέον μία θαυμάσια ανεξάρτητη εμπρόσθια ανάρτηση με υδραυλικά τηλεσκοπικά αμορτισέρ και ελικοειδή ελατήρια. Αλλά το καλύτερο κομμάτι κρυβόταν κάτω από μακρύ καπό: ο κινητήρας των 2.170 κ.εκ. είχε 4 κυλίνδρους διατεταγμένους σε στενό “V” (μόλις 13 μοιρών) και ήταν τόσο συμπαγής που και το κιβώτιο χωρούσε από κάτω του. Επειδή το δάπεδο ήταν υπερβολικά χαμηλό, ο άξονας μετάδοσης περνούσε μέσα από τούνελ, που βελτίωνε τη στρεπτική ακαμψία του αυτοφερόμενου. Η ισχύς απο τους 49 ίππους πέρασε διαδοχικά στους 58 και τελικά στους 69( από 2.570 κ.εκ), ενώ η τελική έφτανε τα 140 χλμ/ώρα. Για μία δεκαετία όλοι οι ανταγωνιστές αντέγραφαν τις ιδέες της “Λάμδα” και πάνω από 13.000 κομμάτια πουλήθηκαν διεθνώς.
Mercedes – Benz S/SS/SSK (1927)
Το πρώτο αυτοκίνητο παραγωγής που ξεπέρασε τα 160 χιλιόμετρα τελικής
Ο θρύλος Mercedes – Benz ξεκίνησε το 1924 με το μοντέλο 33/180, που σχεδίασε ο τότε τεχνικός διευθυντής, ο Φέρτιναντ Πόρσε. Γνωστότερο σαν μοντέλο “Κ”, είχε εξακύλινδρο σε σειρά υπερ-τροφοδοτούμενο (μηχανικά, από το πεντάλ βενζίνης) κινητήρα 6,2 λίτρων και ήταν το πρώτο αυτοκίνητο που έφτασε το μαγικό όριο των 100 μιλίων/ ώρα.(161 χλμ/ώρα). Τρία χρόνια αργότερα η βελτιωμένη έκδοσή του με κωδικό 36/220(ή “S”) έφτανε τους 120 ίππους στις 3.000 στροφές από 6,8 λίτρα και τα 110 μίλια/ώρα τελικής. Το 1928 ο κυβισμός ανέβηκε στα 7 λίτρα(μοντέλο “SS”) και ισχύς στους 170 ίππους και στους 225 με τον υπερτροφοδότη σε πλήρη λειτουργία. Ταυτόχρονα, κυκλοφόρησε η έκδοση “SSK” με κοντότερο μεταξόνιο (όπου “Κ” για “Kurz” δηλαδή “κοντό”) και οι επιδόσεις πέρασαν σε στρατοσφαιρικά επίπεδα. Στους αγώνες αλλά και στους δρόμους δεν υπήρχε τίποτε για να κοντράρει τις θηριώδεις “SS” και το μόνο που τις “φρενάριζε” ήταν ο κόπος του οδηγού που προσπαθούσε να τις “δαμάσει”. Συνολικά κατασκευάστηκαν 146 “S”, 112 “SS”, 33 “SSK” και μόλις 5 “SSKL” ( με ακόμη μεγαλύτερο υπερτροφοδότη και ισχύς κοντά στους 300 ίππους!) από τις οποίες ελάχιστες διασώζονται σήμερα, σε αστρονομικές φυσικά τιμές.
Audi – DKW Front (1931)
Από τα πρώτα με εμπρόσθια κίνηση
Ενα από τα πρώτα αυτοκίνητα παραγωγής με εμπρόσθια κίνηση, το μικροσκοπικό Audi – DKW Front φιλοδοξούσε να γίνει για την Γερμανία το αντίστοιχο του Austin Seven. Η DKW, που είχε κάνει εξαιρετικό όνομα κατασκευάζοντας τις ομώνυμες μοτοσυκλέτες,είχε από τα τέλη του ’20 στο συρτάρι της τα σχέδια για ένα πρωτοποριακό μικρό αυτοκίνητο,φυσικά με δίχρωμο δικύλινδρο μοτέρ μοτοσυκλέτας 584 κ.εκ. 15 ίππων στις 3.000 στροφές και σκελετό από ξύλο.Το πρότζεκτ πήρε το πράσινο φως το 1931, όταν η φίρμα απρροφήθηκε από την Auto Union (που με τη σειρά της φιλοδοξούσε να γίνει η General Motors της Γερμανίας), αλλά η πραγματικότητα αποδείχθηκε μάλλον απογοητευτική. Παρά τις προηγμένες προδιαγραφές ή, μάλλον, ακριβώς εξαιτίας αυτών η κυβέρνηση του Χίτλερ προτίμησε να δώσει το συμβόλαιο για το “αυτοκίνητο του Λαού” στη νεότευκτη Volkswagen του δόκτορα Πόρσε και η DKW, που κατασκεύαζε 250 κομμάτια ημερησίως και δεν είχε τι να τα κάνει, απέσυρε το αυτοκίνητο λίγο πριν από τον πόλεμο.
Ford V8 (1932)
O γενάρχης του “drag racing”
Ακριβώς το αντίθετο του επαναστατικού, αλλά πολύ προχωρημένου για την εποχή του DKW ήταν το Ford V8 του 1932. Πέρα από το γεγονός ότι για πρώτη φορά δινόταν τόση ισχύς στο λαό (85 ίπποι,τελική 136 χλμ/ώρα, επιτάχυνση 0-100 σε 20 δεύτερα) δεν υπήρχε τίποτε το επαναστατικό από τεχνικής απόψεως. Ομως η απόλαυση από την οδήγηση του “flathead V8” των 3,6 λίτρων ήταν από μόνη της πρωτόγνωρη εμπειρία: η τεράστια ροπή από το ρελαντί, που πρακτικά καταργούσε τις αλλαγές ταχυτήτων και η μοναδική απαλότητα με την οποία λειτουργούσε ο κινητήρας έκαναν γενιές Αμερικανών (και όχι μόνο) να λατρέψουν το συγκεκριμένο μοντέλο, που συνέχισε να παράγεται σε εντυπωσιακά νούμερα μέχρι το 1951. Επιπλέον, οι βελτιωτές της εποχής ανακάλυψαν στο V8 μια ανεξάντλητη πηγή παραγωγής ισχύος, φτάνοντας πολλές φορές στους 250-260 ίππους. Ετσι γεννήθηκε η κουλτούρα του “drag racing”, που σημάδεψε έκτοτε τους αγώνες στις Η.Π.Α. Αλλά και στην Ευρώπη, μέσω της Ford Αγγλίας,το μοντέλο αγαπήθηκε ιδιαίτερα και συνέχισε την καριέρα του με το εξίσου φημισμένο Pilot του 1951.
Chrysler Airflow (1934)
Το πρώτο αεροδυναμικό…
Οπως συμβαίνει με κάθε πρωτοποριακή και αδοκίμαστη ιδέα, έτσι και η εντυπωσιακή “Airflow της Chrysler” έκανε περισσότερο κακό παρά καλό στη φήμη της εταιρείας τότε. Ομως ο ταλαντούχος Γουόλτερ Πέρσι Κράισλε, ένας από τους καλύτερους πρακτικούς μηχανικών των αρχών του 20ου αιώνα και ιδρυτής της φίρμας, δεν άκουγε κουβέντα. Ξεκίνησε το 1906 διαλύοντας ένα Locomobile, που το είχε αγοράσει για 5.000 δολάρια, προσπαθώντας να μάθει τα μυστικά της αυτοκίνησης. Η πρόοδος του ήταν τόσο εντυπωσιακή, που ο Τσαρλς Νας,αφεντικό της Buick, τον προσέλαβε ως τεχνικό διευθυντή. Μια διαφωνία του όμως με τον ισχυρό άνδρα της General Motors,Μπίλι Ντουράντ, τον οδήγησε στην παραίτηση και στην εξαγορά της παραπαίουσας Maxwell το 1924. Λίγοι μπορούσαν να φανταστούν τότε ότι ξεκινούσε η καριέρα του τρίτου μεγάλου της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας.
Δουλεύοντας πάνω στις αρχές του μεγάλου Βρετανού Χάρι Ρικάρντο, κατασκεύασε ένα θαυμάσιο 6κύλινδρο κινητήρα 70 ίππων, που διέλυσε τον ανταγωνισμό με την Chrysler Six του 1926. Οκτώ χρόνια αργότερα η Airflow δίδασκε αεροδυναμική, σε μια εποχή που τα αυτοκίνητα είχαν ακόμη ξεχωριστά “φτερά”,”μαρσπιέ” και προβολείς. Οι αναπόφευκτες καθυστερήσεις στην παραγωγή(κανείς δεν ήξερε την τεχνική του αυτοφερόμενου στις Η.Π.Α.) έκαναν τους υποψήφιους αγοραστές να στραφούν αλλού, και το μοντέλο αποσύρθηκε το 1937.
