Οι άνθρωποι που γράφουν την ιστορία, χωρίς να γράφει ποτέ η ιστορία γι’ αυτούς, οι πρωταγωνιστές της καθημερινότητας, οι Ηπειρώτες και οι Ηπειρώτισσες του μεσοπολέμου, της κατοχής και του εμφυλίου, είναι οι πρωταγωνιστές του βιβλίου της Τασίας Βενέτη “Του Χιονιού”, που παρουσιάστηκε χθες στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων.
«Στο βιβλίο μου προσπαθώ να δώσω μια εικόνα ενός κομματιού της Ελλάδας που η καθημερινότητα των ανθρώπων, τα συναισθήματά τους, δεν είχαν καταγραφεί μέχρι σήμερα. Ενα βιβλίο με ιστορίες που ξεκινάνε πριν τον Παγκόσμιο Πόλεμο και εκτυλίσσεται και μετά τον εμφύλιο πόλεμο», είπε στα “Χ.Ν.” η συγγραφέας Τασία Βενέτη.
Οι ιστορίες που περιγράφει στο βιβλίο της η κα Βενέτη είναι αληθινές, χωρίς μυθοπλασίες και έχουν να κάνουν με τον οικογενειακό της κύκλο, αλλά και τον περίγυρο της ηπειρώτικης κοινωνίας την εποχή εκείνη. «Οι ιστορίες που περιγράφω είναι καθημερινές της εποχής. Αναφέρονται στη φτώχεια, τις δυσκολίες, την ανέχεια των ανθρώπων, την ξενιτιά, την οικονομική και την πολιτική εξορία. Πρωταγωνιστές οι άνθρωποι της καθημερινότητας, οι αφανείς ήρωες που παλεύουν καθημερινά χωρίς να τους αναφέρει κάποιος», είπε η συγγραφέας.
Το βιβλίο και τη συγγραφέα παρουσίασε ο Μαθιός Φραντζεσκάκης, ενώ η εκδήλωση έγινε στο πλαίσιο του 2ου Πανοράματος Κινηματογράφου και άλλων τεχνών “Cine Ιστορίες 2014”.
Το καλύτερο, για μένα, από τα καινούρια βιβλία που κυκλοφόρησαν φέτος , είναι ..
<> της Τασίας Βενέτη ,( εκδ. “Το Ροδακιό”, Αύγουστος 2013 )!!!!
Μικρό, περιεκτικό βιβλίο , σύντομες διηγήσεις απο αληθινές ζωές ανθρώπων , πολυπρόσωπο , χωρίς να κουράζει , σε μια προσεγμένη έκδοση, με σύντομο γλωσσάριο για το τοπικό ιδίωμα , στο τέλος.
Ο λόγος της Τασίας Βενέτη, πυκνός και κοφτός, ”μεστωμένος” σε νοήματα και εικόνες βαθαίνει την ανάγνωση και χαρίζει την αξιοθαύμαστη, πράγματι, ιδιότητα στο βιβλίο να γίνεται πολυεπίπεδο !!! Έτσι , όσες φορές και να το διαβάσει κανείς ( και ..πιστέψτε με, ”σηκώνει” πολλές αναγνώσεις ) έχει πάντα κάτι καινούριο να ανακαλύψει !!! Ο λόγος της αισθαντικός και οξυδερκής συνάμα, δεν καταγράφει απλά τις ιστορίες των ανθρώπων μα τις φιλτράρει μεσα απο τα μάτια της ψυχής της, τις μεταγράφει και αποδίδει σωστά το βάρος που στάλαξαν στις καρδιές εκείνων που τις έζησαν !!!
Μέσα απο το βιβλίο διαφαίνεται ένας κόσμος σκληρός, χαρακτηριστικό της δύσκολης ζωής στα ορεινά χωριά της Ηπείρου, μα και όλης της Ελλάδας, εν γένει, εκείνα τα πέτρινα χρόνια !!!
Σ’ αυτό τον κόσμο τον σκληρό , δυσκολεύονται πάντα οι αδύναμοι και οι καταφρονεμένοι..
Η πείνα, η φτώχια και η ανάγκη σημαδεύουν τις άγριες μέρες στο χωριό , μαζί με την ξενητειά – πόνος και λύση αντάμα..
Οι ”εικόνες” του βιβλίου συνταρακτικές, αποτυπώνουν στιγμές σπαρακτικές που σημάδεψαν για πάντα την ζωή των ανθρώπων…!!!!
_Κόρη, ” τρελλή απο Έρωτα” συνθλίβει και συνθλίβεται κάτω απο την σιωπή της κλειστής κοινωνίας του χωριού ..
_ Η ιστορία της Τσινής – πλάσμα υπαρκτό – που βίωσε το βαθύτερο της μοναξιάς της και που η Τασία Βενέτη την γνώρισε στα στερνά της .. ” ηλικιωμένη και καταμόναχη” !!!
_ Η μάνα που έθρεφε αγάπη για όλα τα αναγκεμένα παιδιά μα που σπαραζόταν απο τον πόνο του χαμένου της παιδιού !!!
Ιστορίες – μαρτυρίες !!!….
Όμως , παρά την σκληρότητα της ζωής και τον σπαραγμό των ανθρώπων απο τον
πόλεμο, την ξενητειά, και την ορφάνια, μέσα απο τον άμεσο λόγο της Τ.Βενέτη,
ξεπροβάλλει μια καλοσύνη και αγάπη , καθώς και η αλήθεια πως ..
<> !!!!
Ενα βιβλίο αποκάλυψη, έναβιβλίο που όμοιό του δεν υπάρχει μέχρι σήμερα και μια συγγραφέας αποκάλυψη !!! Αξίζει να το διαβάσετε…
Τα λόγια μου είναι λίγα -φτωχά οι ιστορίες του βιβλίου αληθινές οι ανθρωποι του,ήρωες της εποχής, δικοί μας αληθινοί, το ταξίδι μεσα από τις σελίδες μας γυρνά πίσω στα δύσκολα εκείνα χρόνια που όλοι λίγο-πολύ έχομε ακούσει …. σαν ιστορίες-παραμύθια … ΠΑΛΕΨΑΝ ΚΑΙ ΒΓΗΚΑΝ ΝΙΚΗΤΕΣ !!! !! ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΑΣΙΑ ΒΕΝΕΤΗ ….. ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ .
Στις μέρες μας, ο όμορφος κόσμος της αθωότητας και των παραμυθιών, μετακόμισε στα δήθεν. Βολεύτηκε η ψυχή στην προσφυγιά της αδιαφορίας και του εγωισμού γιατί ντύθηκε στη μόδα, τη στολή της αγέλης δηλαδή. Δεν μιλάμε πια, δεν επικοινωνούμε, παραδομένοι με απίστευτη ευκολία στη φαντασμαγορία του τίποτα. Ποια ευαισθησία έμεινε να χαρακτηρίζει στην καθημερινότητα μας την από καρδιάς καλημέρα; Και δε φταίει που μας ψέκασαν με αναισθητικό, έτσι που αποξενωθήκαμε όχι, φταίει που μένουμε απαίδευτοι, φταίει που στέγνωσαν τα μάτια και δεν αντέχουν το φως, φταίει που σταματήσαμε να κάνουμε πράγματα από αγάπη, με αγάπη, φταίει που για τα όνειρα μας χρησιμοποιούμε εφήμερα φθαρτά υλικά. Φωνάζει το “εγώ”, μια κραυγή δίχως νόημα έξω από την ανθρωπιά και ερήμην της σημαντικότερης ανθρώπινης στιγμής… εκείνης που όταν ρίχνει κάποιος μια ήρεμη ματιά καλοσύνης γίνεται κοινωνός της αιωνιότητας. Eυτυχώς υπάρχουν άνθρωποι που αντιστέκονται ακόμη, ευτυχώς που μέσα από ένα διάτρητο παρόν έρχονται ακόμη φωνές και γραφές και μας υπενθυμίζουν πως όσο ο πνευματικός θάνατος στοχεύει στο μέλλον, έχουμε χρέος και ευθύνη να ξυπνήσουμε και να πολεμήσουμε . Η κυρία Βενέτη έχει εκείνη τη δύναμη του λόγου και την ελευθερία της σκέψης που αναμορφώνει το νόημα του παρελθόντος και μας καθιστά με απίστευτη ειλικρίνεια κοινωνούς. Και δεν πρόκειται για την αδέσποτη μνήμη, που παραδίδεται με ευκολία στους άλλους, όχι δεν είναι ο άταφος χρόνος που μας κληροδοτείται, αλλά ο βιωμένος και πάντα παρών, αυτός που κινήθηκε και επιμένει να κινείται στη γεωγραφία της ψυχής. Aπολαμβάνουμε χωρίς επιτηδεύσεις τις αυθεντικές διηγήσεις και με τρόπο γλαφυρό αυτό το οδοιπορικό ταξίδι της καρδιάς της συγγραφέως στην κορυφογραμμή της Ηπείρου, με τις πληροφορίες δοσμένες από πρώτο χέρι, με σεβασμό και ευαισθησία, με τη δύναμη που χαρακτηρίζει το αληθινό, το πρωτοξύπνημα στο φως. Καλογραμμένο βιβλίο για καλότυχους αναγνώστες. Αγαθή ας είναι η τύχη του και μακάρι να σπέρνει άστρα στις άφεγγες μέρες.
Εν’ ονόματι της Αγάπης
Χαρούλα Βερίγου